Re: Κλινοσοφιστεῖες καί ὄχι μόνον. 

12 Ἰουνίου 2017, καὶ ὥρα 9:00.

Re: Ἰσλαμικὴ πρακτικὴ σὲ σχολεῖο!!!!

ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ ἔγραψε: Οὔτε συζήτηση.
- --
Ἔχω κάνει ἐξόχως πολὺ θέατρο σὲ σχολεῖα καὶ μάλιστα καὶ ξεχωριστά, δηλαδὴ καὶ μὲ
μαθητὲς ὡς...ἠθοποιούς. Συνολικὰ πλέον τῶν 1.600.- παραστάσεων.
ΧΩΡΙΣ ὑποστήριξη Ὑπουργείων καὶ τὰ τοιαῦτα. Δὲν ὑπῆρξα κανενὸς δοῦλος.

Λοιπόν:
δὲν θὰ δίδασκα ποτὲ ἔργο ποὺ ἔχει προπαγάνδα ὁποιασδήποτε λογῆς.
Ἡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ εἶναι ἰδανικὸ κι' αὐτὴν θὰ δίδασκα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὥς τὸ τέλος.
Βασισμένος στὴν Ἱστορία μας π.χ. θὰ παρουσίαζα καὶ ἕναν ἤ δύο Τούρκους,
ὄχι σὰν τέρατα ἀλλὰ μὲ ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἀλαζονείας τοῦ τυράν-
νου, ὅσο γίνεται πιὸ πιστὰ στὴν εἰκόνα τους (1821), γιὰ νὰ φανεῖ ἡ διαφορὰ
καὶ ὁ ρόλος τους, νὰ ἐπισημανθεῖ ὅμως ἔτσι καὶ τὸ δίκηο τῶν ξεσηκωμένων Ἑλλήνων καὶ τῶν ἄλλων λαῶν.
Ἐννοεῖται πὼς θἄθελα νὰ φαινόταν κι' ὁ ἐνδεχόμενος ρόλος τοῦ προδότη - Ἕλληνα ἄς ποῦμε. Ποτὲ δὲν θὰ ξεχνοῦσα ὅ,τι τιποτένιο. Μόνο ποὺ θὰ τὄδινα στὴν ἐπιμελημένη δοσολογία τῆς διδαχῆς. Στὰ Σχολεῖα ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον διδάσκουμε.

Στὰ καλὰ καθούμενα, μὲ κείμενο "φιλειρηνικῶν" προδιαθέσεων, νὰ δείχνω
ναζιστές, δικτάτορες, κατακτητές..., - δὲν θὰ τὄκανα ποτέ, ἰδιαίτερα σὲ Σχολεῖο ὅπου ἐκπαιδεύονται ψυχὲς καὶ μυαλά. Μοιάζω νὰ λέω τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια. Μᾶλλον θἄθελα νὰ μποροῦσα νὰ ταρακουνήσω ἀνευθύνους ποὺ τὸ παίζουν ἁρμόδιοι καὶ μοντέρνοι.

Υ.Γ. Σὲ ζητήματα θρησκευτικὰ ὑπῆρξα ἀκόμα πιὸ πολὺ προσεκτικός. Στὴν "Μαίρη Πόππινς τῶν Ἀθηνῶν", [87 παραστάσεις], στὴν σκηνὴ τῆς Ἀναστάσεως, ὁρῖστε ἡ σημείωση τοῦ κειμένου μου ποὺ τηρήθηκε στὸ ἀκέραιο:
Πράξη τρίτη.
[Στήν ἐκκλησία. Πάσχα. Μπαίνει ὁ Καπνοδοχοκαθαριστὴς μὲ λαμπάδα, κάνει τόν σταυρό του, ὀρθόδοξα. Ἀργότερα πλησιάζει δυὸ-τρεῖς θεατές, σάν νά εἶναι γνώριμοι ἤ συγγενεῖς του, γιά τό "Χριστὸς Ἀνέστη" (ψιθυριστά). Πᾶντα μέ ἐπισημότητα καί κα-
τάνυξη.

Σὲ λίγο μπαίνουν ἡ Μαίρη Πόππινς, ἡ Ζωίτσα καί ὁ Πιπίνος ἐπίσημα ντυμένοι, μὲ λαμπάδες.
Ἀπό τήν ἀρχή ἀκούγεται - σιγὰ-σιγὰ δυναμώνει - τὸ χορωδιακὸ "Inneggiamo, il Signor non è morto" ἀπό τήν "Καβαλερία Ρουστικάνα" (Μαρία Κάλλας). (...)]

Καλλιτεχνικῇ ἀδείᾳ, ἔβαλα μουσικὴ μεγαλειώδη, ἰταλική, νὰ δημιουργήσω
ἀτμόσφαιρα θρησκευτικοῦ μεγαλείου, ἀλλὰ ἡ ὅλη συμπεριφορὰ τῶν Προσώπων
ἦταν Ὀρθόδοξη, γιατί ζοῦμε στὴν Ἑλλάδα. Καὶ δύο εἰκόνες, ἦταν κι' αὐτὲς ὀρθόδοξες. Τὰ παιδιὰ-θεατὲς νὰ βλέπουν αὐτὰ ποὺ ξέρουν. Ὁ ἦχος τῆς Μουσικῆς νὰ εἶναι
κάτι πρωτόγνωρο, Ὑψηλό. Στὸ θέατρο ἀνοίγουν ὁρίζοντες, - γι' αὐτὸ καὶ ὑπάρχει θέατρο.