03 Αὐγούστου 2013, καὶ ὥρα 11:52, ἀπὸ τὸν ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ.

   Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.

..

9ον.

Ἀλκαῖος, Ἡ πόλη σὲ τρικυμία.
Ἀσυνέτημι τῶν ἀνέμων στάσιν·
τὸ μὲν γὰρ ἔνθεν κῦμα κυλίνδεται,
τὸ δ' ἔνθεν· ἄμμες δ' ὀν τὸ μέσσον
νᾶι φορήμεθα σὺν μελαίνᾳ,
χείμωνι μοχθεῦντες μεγάλῳ μάλα·
πὲρ μὲν γὰρ ἄντλος ἰσοπέδαν ἔχει,
λαῖφος δὲ πὰν ζάδηλον ἤδη
καὶ λάκιδες μέγαλαι κατ' αὖτο·
χόλαισι δ' ἄγκυλα...
~~~~
Πῶς φυσοῦν οἱ ἄνεμοι δὲν καταλαβαίνω·
τὅνα κύμα ἀπὸ δῶ καὶ τἆλλο ἀπὸ κεῖ κυλάει,
καὶ στὸ μέσον φερόμεθα ἐμεῖς,
στὸ μαῦρο καράβι,
δεινοπαθοῦντες ἀπ' τὴν μεγάλη τρικυμία·
σκέπασαν τὴν τρόπιδα τὰ νερά,
κουρελιάστηκαν τὰ πανιὰ
καὶ κρέμονται ὁλόκληρα...
~~
Ὁ ποιητὴς γράφει τὸ ποίημά του σὲ στιγμὲς ποὺ ἡ πόλη βρίσκεται σὲ ἀναταραχὴ ὅταν εἶχε τύραννο τὸν Μύρσιλο.
(Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου).
Πόλη...τῆς Μυτιλήνης.
(Ὁ μεταφραστὴς).