10 Νοεμβρίου 2012, καὶ ὥρα 8:46.

Re: Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος ἀρνεῖται νὰ πιστέψει στὴν ἐπιστήμη;
~~
Κλινοσοφιστεῖες.
~~~~

ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Γράφει 

* Ἡ ἐπιστημονικὴ θρησκευτικότητα τοῦ μνημείου Ἀγνώστων Θυσιῶν - ἤ κάπου, κάπως ἔτσι.
.............................................................."...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη: ἀπὸ τὴν δόση του (ἐπίκαιρη λέξη) γιὰ τὴν θρησκεία, ἡ ὁποία θεραπεύει καὶ ξαναθεραπεύει καὶ πᾶντα θὰ θεραπεύει ἀκόμα καὶ τὸ ἀγιάτρευτο.
Ὅταν βαριέσαι (ποῦ νὰ τρέχεις τώρα!;...) νὰ πᾶς στὴν ἐπιστήμη, ἡ θρησκεία σοῦ κλείνει μὲ νόημα τὸ ματάκι κι' ἐσὺ κλείνεις καὶ τὰ δυό σου μάτια κι' ἐπαφίεσαι.
Ἐνῶ ἡ ἐπιστήμη εἶναι μία καὶ μόνον ἐλάχιστοι γνωρίζουν ὥς ποῦ ἔχει φτάσει σήμερα ἀλλὰ καὶ πὼς ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται δὲν θὰ μείνει, θὰ προχωρήσει ἀναζητῶντας βαθύτερη ἀλήθεια, ἀπεναντίας ἡ θρησκεία, ἡ κάθε θρησκεία, εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ καὶ τέλεια, ὅσο καμία ἄλλη - τὄχει αὐτὸ τὸ προνόμιο: ἔχει ἀπάντηση σὲ ὅλα τὰ ἐρωτήματα, τεθοῦν δὲεν τεθοῦν.
Οἱ ἄνθρωποι εἶναι γεννημένοι γιὰ ὀπαδοί, ὑπὲρ μιᾶς θρησκείας ποὺ μάχεται κατὰ τῶν ἄλλων θρησκειῶν. Ὅ,τι δὲν ἔχει κατορθώσει ὅμως ἡ ἐπιστήμη ἀκόμα οἱ ἄνθρωποι τὸ ἀποδίδουν σὲ κάποια ἔλλειψη θρησκευτικῆς ἐπάρκειας, πού, ἐννοεῖται, δύναται νὰ ἀντληθεῖ μόνον ἐκ τῆς δικῆς τους θρησκείας - οἱ ἆλλες εἶναι πλήρως φαῦλες, διὰ τὸν κάλαθον. Ἡ ἐπιστήμη ἀπαιτεῖ πνευματικὸ κόπο, ἡ θρησκεία ψευδαίσθηση ποὺ τὴν λένε καὶ θεϊκὴ ἀποκάλυψη.
Λέμε: "Πιστεύω εἰς ἕναν Θεὸ..." καὶ "Φεγγαράκι μου λαμπρό, ... Γράμματα, Σπουδάματα, τοῦ Θεοῦ τὰ πράματα!". Ὅλη ἡ γνώση: ἀρετὴ καὶ πίστη.
Ἐδῶ ἐπεμβαίνει καὶ ὁ Μίλαν Κούντερα (θὰ τὸ πῶ γιατὶ μὲ "μαγεύει"): ἡ θρησκεία καὶ τὸ χιοῦμορ εἶναι ἀκαταμάχητα. Ἄν, ἀντὶ γιὰ χιοῦμορ (τώρα γιατὶ ἀντιδρῶ; ὡραία εἶναι ἡ λέξη!), ποῦμε σάτιρα, σαρκασμὸς, παραδοξολογία, δὲν ὑπάρχει περίπτωση: "ἱερέας" θέλω νά 'μαι κι' ἐγώ! Ὄχι ἐπιστήμονας. Ἀφοῦ ἀναγνωρίζω πὼς ὅλ' αὐτὰ ἔχουν μπροστά τους μέλλον προόδου - κι' ἔχω τάξει στὸ Μυαλό μου, στὸ ὁποῖο καὶ πιστεύω, νὰ...σπρώξω κι' ἐγὼ βέβαια ναὶ μὲν ἀλλὰ παίζοντας.

Μὰ δὲν γίνεται, δὲν βάζω γλώσσα μέσα, ἄν δὲν πῶ κι' αὐτό: Ἡ ποίηση εἶναι μία ἄπελπις θρησκεία. Μὴν τὰ βάζετε μαζύ μου, ὁ Ζὰν Κοκτὼ τὸ εἶπε! Δὲν εἶναι κλινόλογα αὐτὰ! Ὁρῖστε μας!...
Θὰ τὸ ἐρευνήσω καὶ θὰ σᾶς πῶ ἄν εἶν' ἀλήθεια. Ξέρετε πολὺ καλὰ πὼς οὔτε τελεία οὔτε περισπωμένη μοῦ πέφτουν κάτω ἐμένα ἄν δὲν θέλω νὰ σκύψω νὰ τὶς μαζέψω. Αὐτὴ εἶναι ἡ θρησκεία μου, αὐτὴν τὴν γλώσσα μιλῶ, σ' ὅποια γλώσσα κι' ἄν ξέρω καὶ μιλῶ.
Τώρα ποὺ τὸ σκέφτομαι, ὑπάρχουν κι' ἆλλες θρησκεῖες, ἀπὸ τὶς θρησκεῖες, ποὺ δὲν τὶς λέμε, κακῶς, ἔτσι, δηλαδὴ θρησκεῖες. Ναὶ, τὸ σκέφτηκα ἤ μᾶλλον μοῦ ἦρθε ἡ ἐπί τούτου διαφώτιση μόλις τώρα, στὴν ἀμέσως προηγούμενη φράση μου (ξαναδιαβᾶστε την, θὰ μὲ ὑποχρεώσετε).
Ἄλλη θρησκεία; Τὸ Ψέμμα.
Μπορῶ νὰ πῶ ἔχει τοὺς περισσότερους πιστοὺς ἀπ' ὅλες μαζὺ τὶς θρησκεῖες: δούλους καὶ ἀφεντικά.
Σὰν Ἑστιάδες φυλάγουν τ' ἀναμμένα κεριὰ καὶ καντήλια τῆς θρησκευτικῆς ταύτης λατρείας: ἀπὸ ψέμμα σὲ ψέμμα, σκυτραλοδρομία, ἀντίπαλος τοῦ ρέοντος Χρόνου.
Νὰ σκεφτεῖς ὅτι καὶ οἱ σεξιστὲς ἐχρίσθησαν ἐρωτευμένοι, γιατὶ κάποιοι τοὺς εἶπαν πὼς: ὁ Ἔρως ἴσον ἡ θρησκεία.

Ὁ Ἔρωτας εἶναι θρησκεία (σ' αὐτὴν πιστεύω ἀπατῶντας τὴν Ἐπιστήμη, τῆς τὸ λέω καὶ κατάμουτρα). Ἡ θεία ἀποκάλυψις σὲ βρίσκει μόνη της ἀναπάντεχα καὶ σὲ βαράει κατακούτελα, χωρὶς μεσσίες, προφῆτες, προδρόμους. Χωρὶς ἄμβωνα. Χωρὶς Παλαιὲς καὶ Καινὲς Διαθῆκες ἤ Συναξάρια καὶ Ἑορτολόγια, ἐγχειρίδια Κατηχητικοῦ καὶ τὰ τοιαῦτα ἐκεῖνα τὰ τόσα πολλὰ καὶ βαρετά. Ταῖς πρεσβείαις τῆς ἀνεπαναλήπτου κι' ἀδιδάχτου Πειθοῦς πέφτεις γονατιστὸς μὲ κλάματα μπροστὰ στὸν θεὸ ἤ τὴν θεά σου, ἱκετεύεις, τάζεις, κάνεις, δείχνεις...καὶ στὸ τέλος μὲ ἀληθινὴ τροφὴ χειροπιαστὴ κι' ὄχι τσίκνες, ὅπως συνήθιζαν νὰ τοὺς ταΐζουν οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι,
συνήθως, κάτι γίνεται: μὲ ἐπιστημονικὴ βεβαιότητα καὶ τεκμηρίωση ὁ θεός σου ἤ ἡ θεά σου σὲ ἐλεοῦν, μὲ τὴν θεία κι' ἀνελέητη ἠδονικὴ Χάρη τους συνήθως πολλὲς φορές.

Ὥσπου νὰ μπαφιάσετε. Ὁ ἕνας ἀπὸ δῶ κι' ὁ ἆλλος ἀπὸ κεῖ. Ὥσπου νὰ πάρεις χαμπάρι ὅτι: τἄθελες καὶ τἄπαθες - σκάσε!
Μὲ ἐπιστημονικὴ τελεσίδικη ἀκρίβεια βεβαιότητος ὁ θεός σου ἤ ἡ θεά σου σ' ἔχουνε τώρα χεσμένο πατόκορφα. Μὴ σοῦ πῶ ὅτι καὶ σοῦ ἀπαγορεύουν ρητῶς καὶ διὰ ροπάλου:
* προσφορὲς,
* ἱκεσίες,
* κεράκια, λαμπάδες, τάματα...,
* ὅρκους (ὅ,τι σιχαίνονται περισσότερο ν' ἀκούσουν ἀπὸ σένα),
* ξεγυμνώματα (οὔτε τὴν μπούργκα σου δὲν θέλουνε νὰ ξαναδοῦν),
* (....) πένθιμο κενό, ἀφιερωμένο στὶς Ἄγνωστες Θυσίες ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει κάνει κανεὶς στοὺς Ἔρωτές του καὶ πῆγαν ὅλες στὸν βρόντο.

Ἀγάπη μου, ἐπιτέλους σὲ μισῶ ὅπως ἐντελῶς σοῦ ἄξιζε.

Βέβαια, μόνος σου μπορεῖς νὰ κάνεις χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες ὅπως κάνουν μερικοὶ-μερικοὶ γελοῖοι, ὀνόματα δὲν λέμε.
Μπορεῖς ν' ἀσχολεῖσαι καὶ μὲ κλινοσοφιστεῖες, ἄν δὲν εἶσαι ἐπιστήμων. Σημασία ἔχει τὸ μυαλὸ νὰ ψάχνει. Βάζεις τὸ χέρι σου ἀσυναισθήτως ἐκεῖ καὶ σκέφτεσαι, κι' ἀναμασᾶς, ἔχεις κολλήσει πιὰ στοὺς ἔρωτές σου ποὺ τὸ μόνο ποὺ σοῦ ἄφησαν ἦταν ἀναμνήσεις.
Ἀμάν, ξεκόλλα!
Τί θὰ πεῖ " δὲν μπορεῖς";
Ἀνημποριὰ νὰ σὲ πιάσει! Κοῖτα νὰ δεῖς, σὰν θὰ ξεψυχᾶς, θὰ σοῦ πῶ:
- Μπράβο, αὐτὸ ἤτανε! Ἔφαγες τὸν γάιδαρο, προχώρα!...
................................................................................. μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".