Τρίτη 31 Ιουλίου 2018

 [Διπλὴ ἀορτοστεφανιαία παράκαμψη].
 [Δὲν ζήτησα ἀπὸ κανέναν οὔτε ἕνα ποτῆρι νερό].
Πέρυσι, σὰν σήμερα ἑτοιμαζόμουν νὰ μπῶ (τὴν ἐπαύριο) στὸ Νοσοκομεῖο.
Ἐκεῖ δοκιμάστηκαν πολλὰ πράγματα ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀντοχή μου, τὴν ἀξιοπρέπειά μου
 (ἄν δικαιοῦμαι νὰ ἔχω). Ὄχι, δὲν ἐγκαταλείφθηκα ἐντελῶς μόνος. Ὡστόσο, μολονότι σήμερα,
ἕναν χρόνο μετά, εἶμαι σχεδὸν καινούργιος ἄνθρωπος, ἡ μοναξιά μου εἶναι σχεδὸν ἀπό-
λυτη. Δὲν τὸ βάζω κάτω. Εἴπαμε (ἤμουν τότε 18 χρονῶ):
 <ὁ Λὸ Σκόκκο ποτὲ δὲν πεθαίνει!!>. Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὸ πῆρα, ἀλλὰ δὲν ξέρω ἄν τῆς
ἄφησα τίποτα. Αὐτή, ἐδῶ εἴσαστε καὶ ἐδῶ εἶμαι, κατὰ Διαόλου θὰ πάει. Γραφτό της
εἶναι; Πάει γυρεύοντας; Πάντως, κανένας ἆλλος δὲν τῆς φταίει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου