04 Αὐγούστου 2013, καὶ ὥρα 08:14, ἀπὸ τὸν ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ.
  ..

    Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.

10ον.

Ἀλκαῖος, Ἡ αἴθουσα τῶν ὅπλων.

Μαρμαίρει δὲ μέγας δόμος
χάλκῳ· παῖσα δ' Ἄρῃ κεκόσμηται στέγα
λάμπραισιν κυνίαισι, κὰτ
τᾶν λεῦκοι κατύπερθεν ἴππιοι λόφοι
νεύοισιν, κεφάλαισιν ἄνδρων ἀγάλματα·
χάλκιαι δὲ πασσάλοις
κρύπτοισιν περικείμεναι
λάμπραι κνάμιδες, ἄρκος ἰσχύρω βέλευς,
θώρακές τε νέω λίνω
κοίιλαί τε κατ' ἄσπιδες βεβλήμεναι·
πὰρ δὲ Χαλκίδικαι σπάθαι,
πὰρ δὲ ζώματα πόλλα καὶ κυπάσσιδες.
τῶν οὐκ ἔστι λάσθεσθ', ἐπεὶ δὴ
πρώτιστ' ὑπὸ Fέργον ἔσταμεν τόδε.
~~~~
Ἀστράφτ' ἡ μεγάλη αἴθουσα
ἀπὸ χάλκινα ὅπλα· γιὰ χάρη τοῦ Ἄρη ὁλ' ἡ στέγη
στολίστηκε μὲ περίλαμπρες περικεφαλαῖες,
ἀπ' τὴν κορφή τους πρὸς τὰ κάτω γέρνουν
λευκὲς χαῖτες ἀλόγων, κόσμημα ἀνδρῶν κεφαλῆς·
χάλκινες ὁλόγυρα κρύβουν ξύλινους πασσάλους
πανέμορφες περικνημίδες, ἀμυντικὸ ὅπλο βελῶν·
ἀλλὰ καὶ θώρακες ἀπὸ καινούργιο λινὸ φτιαγμένες,
κοῖλες ἀσπίδες ἀφημένες χάμω·
Χαλκιδικὲς σπάθες παρὰ κεῖ,
πλῆθος περισκελίδες καὶ χιτωνίσκοι.
Δὲν εἶναι δυνατὸν αὐτὰ νὰ τὰ ξεχάσουμε,
ἀφοῦ τώρα πιὰ αὐτὸν τὸν ἀγώνα ἀναλάβαμε.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~
* Τὸ ποίημα γράφτηκε στὶς παραμονὲς κάποιου ἀγώνα, καθὼς δείχνει ὁ τελευταῖος στίχος. Πρόκειται ἤ γιὰ πόλεμο μὲ τοὺς Ἀθηναίους - γιὰ τὴν ἀνάκτηση τοῦ Σιγείου στὸν Ἑλλήσποντο - ἤ γιὰ κίνημα ποὺ ἑτοιμαζόταν μὲ σκοπὸ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ Μυρσίλου. Ὅπως καὶ νά 'ναι, ἀφοῦ σὲ λίγο ἦταν νὰ γίνει ὁ ἀγώνας, ὁ ποιητὴς μπαίνει στὴν αἴθουσα τῶν ὅπλων γιὰ νὰ τὰ πάρει. Μπαίνοντας, στέκεται γιὰ μιὰ στιγμή, τὰ κοιτάζει μὲ περηφάνεια καὶ κάνει τὴν περιγραφή τους.
* * Χαλκίδικαι· ἀπὸ τὴν Χαλκίδα, ὅπου γινόταν κατεργασία τῶν μετάλλων καὶ μάλιστα τοῦ χαλκοῦ ποὺ ἐξορυσσόταν ἀπὸ τὰ ὀρυχεῖα χαλκοῦ κοντὰ στὴν πόλη· ἀπὸ αὐτό, λένε, πῆρε τὸ ὄνομά της ἡ πόλη.
(Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου).