17 Αὐγούστου 2012, καὶ ὥρα 2:35, ἀπὸ τὸν ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ.
 

Τὸ γλωσσικό μου.
~~
Ἔλαβα αὐτὸ τὸ μήνυμα (ἄς μὴν πῶ ἀπὸ ποιὸν, ἀφοῦ δὲν τὸν ρώτησα):
Καλημέρα Ιάνη!..
Δεν σου κρύβω ότι έμεινα έκπληκτος, όταν είδα το γράψιμο σου, στην καθημερινή μας καθομιλουμένη γλώσσα!..
Αφού γράφεις τόσο υπέροχα,..γιατί επιμένεις τα περισσότερα σου ποιήματα να είναι στην καθαρεύουσα;!.. Για να
σε προσπερνούν όσοι δεν την συμπαθούν!...η για να μη σε καταλαβαίνουν προ πάντως οι νέοι, που δεν την έχουν
γνωρίσει;!..
Φιλικά!..
~~~~
Καὶ ἀσφαλῶς τοῦ ἀπαντῶ ὅσο πιὸ ἁπλὰ καὶ πᾶντα φιλικά:
σκοπὸς τῆς ζωῆς μου ἦταν ἀνέκαθεν τὸ γράψιμο, - φυσικὰ σὲ γλώσσα κατανοητή, ποὺ νὰ μὴν εἶναι ἐμπόδιο ἀνάμεσα σὲ μένα καὶ τὸν ἀναγνώστη.
Ὅμως ἡ ἑλληνικὴ εἶναι πλούσια γλώσσα, αἰώνων καὶ αἰώνων, - ἕνα αὐτό. Ἐπίσης, στὰ σατιρικὰ, ὁ στόχος πετυχαίνεται συνήθως καλλίτερα χρησιμοποιῶντας κάπως παλαιότερους τύπους λέξεων ἤ ἐκφράσεων, ἀρκούντως χωνευμένων καὶ ὑπαρχόντων στὶς φλέβες τοῦ ὑποσυνειδήτου.

Τὸ ζήτημα εἶναι νὰ πετυχαίνεις τὸν στόχο σου. Κάνοντας τέχνη καὶ ὄχι παραχωρήσεις. Σπανίως χρησιμοποιῶ: * , δηλαδὴ ἀποφεύγω νὰ βάζω ὑποσημείωση, ἐπεξήγηση καὶ ἄν αὐτὸ τὸ κάνω, θὰ ἀφορᾶ κάτι ποὺ μελλοντικὰ ἴσως νὰ μὴν λέει σὲ κάποιον ἀναγνώστη κάτι.

Θεωρῶ πὼς πρέπει μὲ κάθε τρόπο νὰ ξέρουμε τὴν γλώσσα μας. Καταδικάζω κάθε διασκευὴ στὰ καθ' ἡμᾶς τοῦ Παπαδιαμάντη, τοῦ Ροΐδη... Καὶ φυσικὰ, φυσικώτατα, δὲν περιμένω νὰ διαμαρτύρονται ἄνθρωποι ποὺ γράφουν. Αὐτοὶ πρέπει νὰ παίζουν τὴν γλώσσα στὰ δάχτυλά τους. Καὶ νὰ τὴν ἀναδεικνύουν ἀνὰ πάσαν στιγμήν.

Τέλος, ὅπως πρέπει νὰ ἔχει ταλέντο αὐτὸς ποὺ γράφει,
ἔτσι πρέπει νὰ ἔχει ταλέντο κι' αὐτὸς ποὺ διαβάζει.
Ἀλλοιῶς, δὲν ἀξίζει τὸν κόπο.
Αὐτά.
Μὲ τιμή.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο