12 Αὐγ, 2013 8:15 am

.. Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.

17ον.

Ἀρχίλοχος, Θᾶρρος στὶς δοκιμασίες.

Θυμέ, θύμ', ἀμηχάνοισι κήδεσιν κυκώμενε,
ἀνάδυ, δυσμενῶν δ' ἀλέξευ προσβαλὼν ἐναντίον
στέρνον, ἐν δοκοῖσιν ἐχθρῶν πλησίον κατασταθεὶς
ἀσφαλέως· καὶ μήτε νικῶν ἀμφάδην ἀγάλλεο,
μήτε νικηθεὶς ἐν οἴκῳ καταπεσὼν ὀδύρεο,
ἀλλὰ χαρτοῖσίν τε χαῖρε καὶ κακοῖσιν ἀσχάλα
μὴ λίην· γίνωσκε δ' οἷος ῥυσμὸς ἀνθρώπους ἔχει.
~~~~
Καρδιά, καρδιά μου, π' ἀνώφελες ἔγνοιες σὲ ταράζουν,
δυνάμεις μάζεψε καὶ τὸ στῆθος πρόταξε
στὸν ἐχθρό, σθεναρὰ δέξου τὸν ἀγώνα σῶμα μὲ σῶμα
μ' αὐτόν. Κι' ἄν νικήσεις, δημόσια μὴ δείξεις
τὴ χαρά σου, οὔτε κι' ἄν νικηθεῖς νὰ πέσεις χάμω
στὸ σπίτι σου θρηνῶντας, ἀλλὰ μ' ὅ,τι φέρνει χαρὰ
νὰ χαίρεσαι, λύπη νὰ λυπᾶσαι, χωρὶς ὑπερβολή.
Μάθε ποιός εἶν' ὁ ρυθμὸς τῶν ἀνθρωπίνων.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.