Re: Πρὸς τὸν φίλτατο Κλινοσοφιστὴ ...

4 Μαΐου 2011, καὶ ὥρα 6:45.

Κηδεία τοῦ Θανάση Βέγγου.

The Great Leader ἔγραψε: Αν και ελαφρά πολιτικοποιημένο το κινηματογραφικό του έργο στα 70ς, προτιμώ τις σουρρεάλ ταινίες που γύρισε την εποχή του ασπρόμαυρου, γιατί πολύ απλά ήταν πρωτοπορεία για μια χώρα σαν την Ελλάδα τότε. (γιὰ τὸν Θανάση Βέγγο).

Κλινοσοφιστής ἔγραψε: Τὸ κάθε τί εἶναι πολιτικοποιημένο. Στὴν Τέχνη, αὐτὸ πρέπει νὰ γίνεται μὲ ἔξυπνο τρόπο, ἄς ποῦμε "ἀνεπαίσθητα". Καὶ ὄχι προπαγανδιστικά. Τὰ Πρόσωπα ἑνὸς ἔργου εἶναι Πολίτες μιᾶς κοινωνίας, τὸ δράμα τους (χωρὶς δράμα δὲν νοεῖται ἔργο) εἶναι θέμα πολιτικό: ἀνησυχία τοῦ Ἀνθρώπου γι' αὐτό, γιὰ ἐκεῖνο, γιὰ τ' ἆλλο, σὲ σχέσεις, σὲ δουλειά, σὲ μέλλον, σὲ κάτι καλλίτερο ἀπὸ τὸ ὅ,τι τωρινὸ...
Ποιό μέγιστο ἔργο δὲν εἶναι πολιτικό;
Ἀπὸ τὶς τραγωδίες τοῦ Αἰσχύλου ὥς τὶς κωμωδίες τοῦ Ψαθᾶ (δὲν λέω τοῦ Καμπανέλλη, ποὺ πέθανε πρόσφατα, γιὰ νὰ μὴν πεῖτε πὼς διάλεξα δηλωμένο ἀριστερό).
Ἕνας καλὸς δραματικὸς συγγραφέας εἶναι πᾶντα ἀριστερός. Ἀλλοιῶς συγγραφέας δὲν εἶναι.
Πόσο ἔξυπνο ἐκεῖνο τὸ: εἶμαι στ' ἀριστερὰ τῆς δεξιᾶς, τοῦ Μάνου Χατζιδάκι!
Τὰ πλεῖστα ἑλληνικὰ σενάρια κινηματογραφικῶν ταινιῶν ἦταν δεξιόστροφα. Ἀκόμα κι' ἄν τὰ ἔγραφαν ἀριστερίζοντες συγγραφεῖς. Θέλανε νὰ βγάλουν ἀπὸ κάπου τὸ ψωμί τους.

Γι' αὐτό, γράφανε καὶ μπαροῦφες. Νὰ ἀρέσουν στὴν "καλὴ κοινωνία", νὰ εἶναι ἠθικοπλαστικά, νὰ μὴν ἐνοχλοῦν τὴν γριούλα "ποὺ δὲν τὶς ξέρει αὐτὲς τὶς...προστυχιὲς τῶν τωρινῶν"(!), νὰ μὴ βγάζουν
"τὰ ἐν οἴκῳ ἐν δήμῳ" - μία ἀπὸ τὶς πιὸ ὕπουλες καὶ ἐγκληματικὲς θεωρίες τῆς δεξιᾶς παρατάξεως: ἄμ, δὲν γράφουν ὅλοι: "Βρυκόλακες" (Ἴψεν), "Ἐπίσκεψη τῆς γηραιᾶς κυρίας" (Ντύρενματ), "Τὸ σπίτι τῆς Μπερνάρντας Ἄλμπα" (Λόρκα), "Πατέρας" (Στρίντμπεργκ)..., - "οἱ πλούσιοι εἶναι πλούσιοι γιατὶ ἔτσι θέλησε ὁ Θεός" (χωρὶς, λέει, νὰ...πατήσουν ἐπὶ πτωμάτων)!

Τὸ κακὸ ἀρχίζει (καὶ σίγουρα δὲν τελειώνει ποτέ) ἀφ' ὅταν μεζούρα τῆς καλλιτεχνικῆς ἀπόλαυσης γίνεται ἡ κομματικὴ θεωρία.
Ἡ Τέχνη εἶναι Παρθένα Σεμνὴ ὅταν τὴν ἐρωτεύεσαι
καὶ ὄχι ὅταν τῆς γαμᾶς τὸν ἀδόξαστο.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ κάποιοι, ἐδῶ μέσα, δὲν εἶπαν οὔτε μία λέξη (θὰ μὲ "προλάβουν" στὸ ἑξῆς, τὸν κακόγλωσσο: δηλαδὴ, θὰ μποῦν τώρα, κάτι νὰ ποῦν) ἀκόμη καὶ γιὰ τὸν Βέγγο, ἐπειδὴ, ὄντως, ἦταν ἀριστερός - καὶ σοφός. Σοφόύς, ἐπειδὴ δοκιμάστηκε ἄγρια στὴν ζωή του.
Δὲν εἶναι τυχαῖο, ἄς μοῦ ἐπιτρέψετε, ἀλλὰ τὸ εἶδαν παρὰ πολλοὶ ἄνθρωποι στὸ θέατρο, τότε, πού, μὲ τὸ ποὺ εἴδαμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο (ἐκεῖνος φυσικὰ ποῦ νὰ μὲ...γνώριζε) ἀγκαλιαστήκαμε σὰν δυὸ ἀδέλφια ποὺ εἶχαν χρόνια νὰ ἰδωθοῦν.
Εἶναι μέγιστη τιμή μου: ὅλες τὶς συνατήσεις καὶ τὰ τηλεφωνήματά μας, ὁ Βέγγος - καὶ ὄχι ἐγώ - τὰ ἐπιδίωξε: καταλάβαμε ὁ ἕνας τὸν ἆλλο, δοκιμασμένοι καὶ οἱ δυό. Μίλησε τὸ ἔνστικτο.
Τὴν διεύθυνσή του καὶ τὸ τηλέφωνό του δὲν τὰ ζήτησα καὶ δὲν τὰ ἔμαθα ποτέ. Κάθε δυὸ-τρεῖς μέρες μοῦ τηλεφωνοῦσε. Ὧρες μιλούσαμε στὸ κινητό.

Τὸν Θανάση Βέγγο τὸν ζηλεύω μὲ ὅλη τὴν καλή μου σκέψη ποὺ ἔγινε διάσημος. Ἔτσι ὅπως ἔγινε διάσημος.
Καὶ ποιός καλλιτέχνης δὲν ζηλεύει τὴν διασημότητα!...
Ὁ τρόπος τοῦ καθενὸς δίνει τὴν ἀξία.
Μοῦ ἔλεγε πᾶντα: - Ἤθελα νἄχω τὸ στυλάκι σου, νἄπαιζα σαλόνι.
Τοῦ ἔλεγα: - Ἤθελα νἆχα τὴν ἀξία σου καὶ τὴν δόξα σου.
Σὲ κανέναν ἄντρα δὲν ἔχω μιλήσει ἔτσι.
Ἡ κηδεία του, σήμερα, ἀπὸ τὴν Ἁγία Μαρίνα, στὸ Θησεῖο - ἄς ποῦμε ἕνα χιλιόμετρο ἀπὸ τὸ σπίτι μου. Δὲν θὰ πάω.
Δὲν θὰ μὲ δεῖ ὁ ἴδιος. Καὶ ὁ κόσμος δὲν μ' ἐνδιαφέρει.
Ἄν οἱ ψυχὲς ἐπικοινωνοῦν, ἐκεῖνος ξέρει. Ὅπως καὶ ἡ Βέρα Ζαβιτσιάνου (δὲν πῆγα) καὶ ἡ Ἀλίκη Βουγιουκλάκη (δὲν πῆγα).
======================

Τί λύσσα κι' αὐτὴ μὲ τοὺς κομμουνιστές;
Λύσσα, λέμε.
Φᾶτε τὰ λυσσιακά σας.

stella ἔγραψε: Έλεος, ρε παιδιά!!!
Αριστερός ήταν ο Άνθρωπος, τι δεν μπορείτε να χωνέψετε και το κλωθογυρίζουμε; Αριστερός, ανένταχτος, με ανησυχίες, με ανεπτυγμένο το αίσθημα της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ανθρωπιάς, της αγάπης και του αλληλοσεβασμού. Γι'αυτό και ήταν τόσο καλός άνθρωπος, δεν ήθελε ποτέ να βλάψει κανέναν, δεν είχε τη ματαιοδοξία και την απληστία των αχόρταγων τίποτα της εποχής μας. Βασικά, δεν έμοιαζε σε τίποτα με τα τσόλια που πλημμυρίζουν το ελληνικό γίγνεσθαι σήμερα. Όσο περνούσαν τα χρόνια και κέρδιζε κάτι σε αναγνωρισιμότητα και πόρους, ήθελε να διδάξει, να παραδειγματίσει, να επηρεάσει όσους μπορούσε έμπρακτα στο δρόμο προς την καλοσύνη.
Σε μια ώρα κηδεύεται, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε (αν και δε νομίζω να το δει, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο) είναι στείρες αντιπαραθέσεις προς το πρόσωπό του.
Καλό ταξίδι λοιπόν στον πιο Καλό Άνθρωπο της Ελλάδας, μακάρι όλοι να παραδειγματιστούμε από την παρουσία του στη Γη.

Λυσσάξανε ποιός θὰ τὸν ξαποστείλει ἀπὸ τὸ ἕνα κόμμα στὸ ἆλλο ἤ πῶς θὰ τὸν οἰκειοποιηθεῖ παρὰ τὴν θέλησή του.
Πρῶτον δὲν βλέπουνε τὰ αἴσχιστα χάλια ὅπου ὁδηγήθηκε ἡ Ἑλλάς. Ἀπὸ μὴ ἀριστερούς.
Δεύτερον καὶ αὐτὸ ποὺ ἀξίζει ΣΗΜΕΡΑ κιόλας νὰ τονισθεῖ: σκέψου νὰ εἶχαν νὰ κληρονομήσουν κάτι, περιουσία ἤ κειμήλιο ἤ τίτλο ἀπὸ τὸν ΑΚΗΔΕΥΤΟ ἀκόμη ἀνθρωπάκο, τὰ ΚΟΡΑΚΙΑ - πῶς γδέρνουν καὶ τὴν τελευταία ἀνάσα του ποὺ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ.