6 Νοεμβρίου 2013, καὶ ὥρα 8:37.

Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.

27ον.
~~
* Ἀπὸ τὸν ἀνατρεπτικὸ ἰαμβογράφο Ἀρχίλοχο στὸν λυρικὸ ἀφηγητὴ Βακχυλίδη.
Ἑρμηνευτική προσέγγιση στὴν ἀρχαϊκή λυρικὴ ποίηση. Συγγραφεύς: Χρύσα Ε. Ἀλεξοπούλου. Ἐκδότης: Ἔννοια.

Τὸ μάθημα τῆς κας Ἀλεξοπούλου, στὸ Λαϊκὸ Πανεπιστήμιο, Εὐριπίδου 12, ἔχει ἀρχίσει μὲ ἐπιτυχία ὅπως τὴν φανταζόμουν καὶ τὴν περίμενα· καὶ πιὸ πολὺ μάλιστα.
Ἀκολουθῶντας τὸ δικό της βιβλίο πλέον, (μᾶς ἀνακοινώνει τὸ ἑπόμενο κείμενο) ἐπανέρχομαι. Μὲ Ἀρχίλοχο.

Τὸν Ὀκτώβριο διαδαχτήκαμε τὰ ἤδη μεταφρασμένα ἀπὸ μένα  3ο, 5ο καὶ 17ο.
Ἡ φιλοφρόνησή μου γιὰ τὴν κα καθηγήτρια:
Ἔ, ναί, εἶναι ὡραῖο νὰ σοῦ σερβίρουν τόσο καλὰ μασημένη πνευματικὴ τροφή. Δὲν μπορῶ ὅλα μόνος μου.
~~
Ἀποσπάσματα:
1. εἰμί δ' ἐγὼ θεράπων μὲν Ἐνυαλόοιο ἄνακτος
καὶ Μουσέων ἐρατὸν δῶρον ἐπιστάμενος.
~~
Ἐγὼ εἶμαι ὑπηρέτης τοῦ Ἐνυάλιου τοῦ ἄρχοντα
ποὺ γνωρίζω (κατέχω) ὅμως καὶ τὸ ποθητὸ δῶρο τῶν Μουσῶν.

2. ἐν δορὶ μὲν μοι μᾶζα μεμαγμένη, ἐν δορὶ δ' οἶνος
Ἰσμαρικὸς· πίνω δ' ἐν δορὶ κεκλιμένος.
~~
Μὲ τὸ κοντάρι μου ἔχω τὸ ζυμωτὸ ψωμὶ, μὲ τὸ κοντάρι μου κρασὶ
ἰσμαρικό· καὶ στὸ κοντάρι μου ἀκουμπισμένος πίνω.
===============
Σημ.
* Ὁ Ἀρχίλοχος ἦταν νόθος γυιὸς δούλας, πολὺ φτωχὸς π' ἀναγκάστηκε νὰ πάει μισθοφόρος,
γιὰ νὰ κερδίζει τὸ ψωμί του, ἀλλὰ ὁμολογεῖ πὼς γνωρίζει τὴν Τέχνη τῆς Ποιήσεως.
* Ἰσμαρικὸ κρασὶ ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Θράκης Ἴσμαρος. (Ἰ.Λ.Σκ.)

===============
ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἥν παρὰ θάμβῳ,
ἔντος ἀμώμητον, κάλλιπον οὐκ ἐθέλων·
αὐτὸν δ' ἐξεσάωσα. τί μοι μέλει ἀσπὶς ἐκείνη;
ἐρρέτω· ἐξαῦτις κτήσομαι οὐ κακίω.
~~
Ὅσο γιὰ τὴν ἀσπίδα, κάποιος Σάιος* θὰ τὴν χαίρεται, ἀφοῦ τὴν ἄφησα στοὺς θάμνους,
τόσο τέλειο ὅπλο, ποὺ τὸ παράτησα χωρὶς νὰ θέλω,
γιὰ νὰ σωθῶ. Τί μὲ νοιάζει ἐκείν' ἡ ἀσπίς;
κομμάτια νὰ γίνει· κάποιαν ἄλλη θὰ βρῶ καὶ καλλίτερη.
Μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
(*) Σάιοι, πολεμικὸς λαὸς τῆς Θράκης, κατὰ τῶν ὁποίων πολέμησε ὁ ποιητής.
Ὁ Ἀρχίλοχος εἶναι ὁ πανανθρώπινος ποιητὴς
ποὺ ἔστρεψε τὸ βλέμμα τῆς Ἱστορίας ἀπὸ τοὺς ἥρωες
στοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους.
Ἰ.Λ.Σκ.