18 Δεκεμβρίου 2013, καὶ ὥρα 6:52.

* * *
Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.

33ον.

Μίμνερμος: ἔρως καὶ γῆρας*

τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης;
τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι,
κρυπταδίη φιλότης καὶ μείλιχα δῶρα καὶ εὐνή,
οἷ᾽ ἥβης ἄνθεα γίνεται ἁρπαλέα
ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξίν· ἐπεὶ δ' ὀδυνηρὸν ἐπέλθῃ
γῆρας, ὅ τ' αἰσχρὸν ὁμῶς καὶ κακὸν ἄνδρα τιθεῖ,
αἰεί μιν φρένας ἀμφὶ κακαὶ τείρουσι μέριμναι,
οὐδ᾽ αὐγὰς προσορῶν τέρπεται ἠελίου,
ἀλλ᾽ ἐχθρὸς μὲν παισίν, ἀτίμαστος δὲ γυναιξίν·
οὕτως ἀργαλέον γῆρας ἔθηκε θεός.
====
Τί ζωὴ καὶ ποιά χαρὰ χωρὶς τὴν χρυσὴ Ἀφροδίτη;
κάλλιο νὰ πέθαινα μόλις αὐτὰ δὲν θὰ μὲ νοιάζουν,
ἡ συνουσία στὰ κρυφά, οἱ χαρισμένες γλύκες, ἡ κλίνη ἡ συζυγική,
λούλουδα ἑλκυστικὰ τῆς νιότης,
γι' ἆνδρες καὶ γυναῖκες· μά, ὅταν φτάσουν τὰ ὀδυνηρὰ
τὰ γηρατειά, ποὺ δυσειδὴ κι' ἀνίκανο τὸν ἄνθρωπο κάνουν,
μὲ φριχτὲς ἔγνοιες πᾶντα νὰ βασανίζουν τὸν νοῦ του,
νὰ μὴ χαίρεται οὔτε τὸ φῶς τοῦ ἥλιου νὰ βλέπει,
μισητὸ στοὺς νεαρούς, περιφρονημένο κι' ἀπὸ τὰ θηλυκά·
τόσο ἀνυπόφορα ἔκαν' ὁ θεὸς τὰ γεράματα.
Μετάφραση: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~
Σημείωση:
(*) ὁ τίτλος δικός μου. Τὸ κείμενο δὲν ὑπάρχει στὸ βιβλίο ποὺ διαθέτω. Μᾶς διδάχτηκε ὡστόσο χθές.
Κείμενα τοῦ Μιμνέρμου ἔχω ἤδη μεταφρασμένα: τὸ 2ον καὶ τὸ 4ον τῆς σειρᾶς.