22 Αὐγούστου 2013, καὶ ὥρα 12.59.

Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.

25ον.

Ἀλκαῖος, Συμποσιακὸ τραγοῦδι.

Πίνωμεν· τί τὰ λύχν’ ὀμμένομεν; δάκτυλος ἀμέρα.
κὰδ’ δ’ ἄερρε κυλίχναις μεγάλαις, ἀίτα, ποικίλαις·
οἶνον γάρ Σεμέλας καὶ Δίος υἶος λαθικάδεα
ἀνθρώποισιν ἔδωκ’· ἔγχεε κέρναις ἔνα καὶ δύο
πλέαις κὰκ κεφάλας, ἀ δ’ἀτέρα τὰν ἐτέραν κύλιξ
ὠθήτω...
~~~~~
Ἄς πίνουμε· τί περιμένουμε τοὺς λύχνους; σώνει ἡ μέρα.
Φέρε, φίλε μου, τὰ μεγάλα ποτήρια, τὰ πλουμιστά·
ἀφοῦ τὸν οἶνον, τῆς Σεμέλης καὶ τοῦ Δία ὁ γυιὸς, παυσίλυπον
ἔστειλε στοὺς ἀνθρώπους· ρίχν' ἕνα νερό, δύο κρασί,
ξέχειλα γέμιζε τὶς κοῦπες, κι' ἡ μιὰ τὴν ἄλλη
ἄς τσουγκρίζει.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~

* Σαπφὼ καὶ Ἀλκαῖος, ἔργο τοῦ Lawrence Alma-Tadema, 1881.