07 Αὐγούστου   2013, καὶ ὥρα 8:26, ἀπὸ τὸν ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ.
.

    Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ  Ποιητές.

13ον.
Ἀνακρέων, Ἐντολὲς γιὰ τὸ συμπόσιο.
Ἄγε δὴ φέρ' ἡμῖν, ὦ παῖ,
κελέβην, ὅκως ἄμυστιν
προπίω, τὰ μὲν δέκ' ἐγχέας
ὕδατος, τὰ πέντε δ' οἴνου
κυάθους, ὡς ἀνυβρίστως
ἀνὰ δηὖτε βασσαρήσω(*).
ἄγε δηὖτε μηκέθ' οὕτω
πατάγῳ τε κἀλαλητῷ
Σκυθικὴν(**) πόσιν παρ' οἴνῳ
μελετῶμεν, ἀλλὰ καλοῖς
ὑποπίνοντες ἐν ὕμνοις.
~~~~
Πήγαινε φέρε μας, νεαρέ,
ὑδρίαν, νὰ πιῶ πρῶτος μονοροῦφι
στὴν ὑγειά μας, κι' ὕστερ' ἀνάμιξε
δέκα μέρη νεροῦ μὲ πέντε κρασιοῦ
στὴ λήκυθο, γιατὶ χωρὶς ὕβριν
καὶ πάλι θέλω νὰ εὐθυμήσω.
Πήγαινε φέρε πάλι, ὄχι ὅμως πιὰ
μὲ πάταγους κι' ἀλλαλητὰ
ν' ἀσκηθοῦμε σὲ Σκυθικὴ οἰνοποσία,
ἀλλὰ, κουτσοπίνοντας,
νὰ λέμε ὡραίους ὕμνους.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~
(*) βασσαρήσω , βασσαρέω = εὐθυμῶ, ἔχω κέφι, ἀπὸ τὸ Βασσαρεὺς, ὄνομα ποὺ ἔδιναν στὸν Διόνυσο οἱ Θράκες.
(**) Σκυθικὴ πόσις· οἱ Σκύθες φημίζονταν γιὰ τὴ χωρὶς μέτρο οἰνοποσία, ἔπιναν οἶνον ἄκρατον, ἀνέρωτο κρασί.
(Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου).