14 Αὐγούστου 2013, καὶ ὥρα 3:59, ἀπὸ τὸν ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ. 
 
  . Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.
18ον.
Σιμωνίδης, ὁ Κεῖος: Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀνθρώπων ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες,
αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ·
ὁ δ΄ ἄφυκτος ὁμῶς ἐπικρέμαται θάνατος·
κείνου γὰρ ἴσον λάχον μέρος οἵ τ΄ ἀγαθοὶ
ὅστις τε κακός.
~~~~
Τῶν ἀνθρώπων λίγη ἡ δύναμη, ἀνώφελες οἱ μέριμνές τους,
στὴ λιγοστὴ ζωή τους βάσανα πάνω στὰ βάσανα·
ὅμοια σ' ὅλους ἀφεύγατος ἐπικρέμαται ὁ θάνατος·
τί γιὰ εὐγενεῖς τί γιὰ ταπεινοὺς
σὲ ὅλους τυχαίνει κακός.
* * *
Ἡ ἀρετὴ.
Ἔστι τις λόγος
Τὰν Ἀρετὰν ναίειν δυσαμβάτοις ἐπὶ πέτραις·
ἁγνὰν δέ μιν θεὰν χῶρον ἁγνὸν ἀμφέπειν.
οὐδὲ πάντων βλεφάροις θνατῶν ἔσοπτος,
ᾧ μή δακέθυμος ἱδρὼς ἔνδοθεν μόλῃ,
ἵκῃ τ’ ἔς ἄκρον ἀνδρείας.
~~~~
Λέει ὁ θρύλος
ὅτ' ἡ Ἀρετὴ κατοικεῖ σὲ κακοτράχαλα βράχια·
ἡ ἁγνὴ θεὰ σὲ μέρος ἁγνὸ εἶναι σωστὸ νὰ μένει·
μάτια θνητῶν νὰ μὴ τὴν βλέπουν
χωρὶς μὲ βάσανα κι' ἱδρώτα νἄχουν φτάσει
στὸ ἔπακρον τῆς ἀνδρειοσύνης.

 μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

~~ * Ὁ ποιητὴς προσωποποιεῖ τὴν ἀρετὴ καὶ φαντάζεται ὅτι ἀποτραβήχτηκε ἀπὸ τὸν κόσμο - ἐξαιτίας τῆς αὐξανόμενης κακίας του - καὶ βρῆκε καταφύγιο στὶς ἀπλησίαστες κορυφὲς τῶν βράχων. Γιὰ νὰ τὴ φτάσει κανεὶς χρειάζεται νὰ ἱδρώσει κτλ. πβ Ἡσιόδου "Ἔργα καὶ Ἡμέραι", στ, 289 -292 (σὲ μετάφραση Σ. Μενάρδου): "Ὅμως ἐμπρὸς στὴν Ἀρετὴν ἔχουν ἱδρώτα βάλει - οἱ ἀθάνατοι, καὶ μακρινὸς ἀνήφορος σ' ἐκείνη - πηγαίνει στὴν ἀρχὴ τραχύς· μόν' ἅμα κανεὶς φθάσει - στὴν κορυφὴ, τότ' εὔκολος ὁ πρὶν δύσκολος εἶναι".(Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου).