6 Νοεμβρίου 2013, καὶ ὥρα 8:38.

Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.

28ον.
* * *
(Τὰ κείμενα ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι ἀκόμα ἀδίδακτα
καὶ πᾶντα θὰ προηγοῦμαι μεταφράζοντας ἐδῶ).

Ἀρχίλοχος:
Ἀδιαφορία γιὰ τὰ ἐγκόσμια.

Οὔ μοι τὰ Γύγεω* τοῦ πολυχρύσου μέλει,
οὐδ' εἷλέ πώ με ζῆλος, οὐδ' ἀγαίομαι
θεῶν ἔργα, μεγάλης δ' οὐκ ἐρέω τυραννίδος·
ἀπόπροθεν γάρ ἐστιν ὀφθαλμῶν ἐμῶν.
----
Τοῦ βαθύπλουτου Γύγου τ' ἀγαθὰ δὲν θαυμάζω,
οὔτε φθόνος μ' ἔπιασε ποτέ, οὔτε ἀγανακτῶ
μὲ τῶν θεῶν τὰ ἔργα, οὔτε μεγάλην ἐξουσία ποθῶ·
μακρὰν τῶν ὀφθαλμῶν μου αὐτά.
~~
Σημ.:
(*) Γύγης, βασιληὰς τῶν Λυδῶν ξακουστὸς γιὰ τὰ πλούτη του.
(Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου). (Χρησιμοποιῶ τὸ δικό μου σχολικὸ βιβλίο).
* * *
Ἡ ξιπασιά.
Οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον
οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ' ὑπεξυρημένον*,
ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν
ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσί, καρδίης πλέως.
----
Δὲν θέλω μεγαλόπρεπον στρατηγὸν καὶ ὑπερόπτην,
οὔτε νὰ ξιπάζεται βοστρυχωτὸς καὶ νὰ μισοξυρίζει τὸ γένι του
φιλάρεσκα, ἀλλά, γιὰ μένα, ἄς εἶναι καὶ κοντὸς ἤ στραβοκάνης,
φτάνει νὰ τὸ λέει ἡ καρδιά του.
~~
Σημ.:
ὑποξηράομαι, μισοξυρίζομαι· οἱ σχετικὰ νέοι πολεμιστὲς ἄφηναν γένι, γὰ νὰ φαίνονται ἀγριότεροι.
* Τὸ ποίημα εἶναι τροχαϊκὸ. Τὸ μέτρο τοῦτο ἦταν σὲ χρήση πρὶν ἀπὸ τὸν Ἀρχίλοχο σὲ τραγούδια τοῦ
λαοῦ, ὁ Ἀρχ. ὅμως πρῶτος τὸ ἔβαλε στὴν ἔντεχνη ποίηση· κυρίως τὸ μεταχειρίστηκε στὰ περιπαιχτι-
κὰ καὶ συμποσιακὰ τραγούδια.
Τὸ χρησιμοποίησε καὶ ὁ Σόλωνας.
Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου.
* * *
Ὅλα ἔρχονται ἀπὸ τοὺς θεούς.
Τοῖς θεοῖς τίθει/τιθεῖο τὰ πάντα· πολλάκις μὲν ἐκ κακῶν
ἄνδρας ὀρθοῦσιν μελαίνῃ κειμένους χθονί,
πολλάκισ δ' ἀνατρέπουσι καὶ μάλ' εὖ βεβηκότας
ὑπτίους κλινουσ'· ἔπειτα πολλὰ γίγνεται κακὰ
καὶ βίου χρήμῃ πλανᾶται* καὶ νόου παρήορος**.
----
Ἄφησέ τα ὅλα στοὺς θεούς· πολλὲς φορὲς ἀπ' τὰ δεινὰ
τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ χάμω τὸν ἀνορθώνουν,
κι' ἆλλες φορὲς τὸν ἀφανίζουν· κι' ἐνῶ στὰ πόδια του γερὰ πατάει,
τὸν ρίχνουν ἀνάσκελα· πολλὰ κακὰ συμβαίνουν
κι' ἀπὸ ἔνδεια ὁ ἄνθρωπος τριγυρνᾶ μὲ τὸν νοῦ σαλεμένο.
~~

Μετάφραση: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Σημ.:
(*) βίου χρήμῃ πλανᾶται· ὁ ποιητὴς ὑποδηλώνει τὶς δικές του περιπλανήσεις, τὶς γεμάτες ἀπὸ στερήσεις.
(**) παρήορος, ὁ χαλαρωμένος νοῦς (γιὰ ἄνθρωπο τοὺ τά 'χει χαμένα ἀπὸ τὶς δυστυχίες.
(Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου).

* Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος, (π. 680 π.Χ. - 630 π.Χ.).