Λέω νὰ τὸ μοιραστῶ καὶ μὲ σᾶς, ἄν καὶ δὲν ἔχω παράπονα. Στὴν Ποιητικὴ Γωνιά, φιλικά.

3 Δεκ3μβρίου 2016, καὶ ὥρα 10:09.

 . Κλινοσοφιστεῖες
ποὺ ἐνδρέπονται νὰ ποῦν τὸ ὄνομά τους,
ἀλλὰ...καὶ ποὺ δὲν τὸ βάζουν κάτω!

Κλείνουν συντόμως τὰ 8 μου χρόνια στὸ Φόρουμ.γκρ
Λίγες μικρὲς ἀπαραίτητες, νομίζω, ἐξηγήσεις - ὅσο πατάει ἡ γάτα!

. Ἀλλὰ νὰ πατάει, ὄχι λόγια!
Λόγια ἑλληνοπρεπὴ καὶ σταράτα,
ἀντρίκια - καὶ τίποτ' ἆλλο.
~

* Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

wooded glade ἔγραψε: Τα κουμούνια λένε κατάφωρα ψεύδη γιατί κανένας δεν θα τα πείραζε τότε.(...)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Λύσσαξες μὲ τὰ "κουμμούνια". 72 χρόνια ζῶ μὲς τὶς προστυχιὲς καὶ τὶς ἀπατεωνιὲς καὶ τὶς ρουφιανιὲς αὐτοῦ τοῦ τόπου, ρουφιανιὲς ποὺ εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ κατεστημένου, φτάσαμε ἐδῶ ὅπου φτάσαμε ἀπὸ δεξιούς, ἀπὸ ἀριστεροφανεῖς δεξιώτερους, - τὸ λέτε καὶ μόνοι σας:
"ἀριστεροὶ μὲ δεξιὲς τσέπες" - , καὶ σᾶς φταῖνε οἱ κουμουνιστές.
.Ὅσον ἀφορᾶ τὴν Ἑλένη Παπαδάκη (τῆς ἔχω κάνει ἀλλοῦ "μνημόσυνα"), ναί, πρέπει νὰ ἦταν ἡ μεγίστη ἠθοποιός, μοῦ τὰ ἔχουν πεῖ αὐτά, ἀπὸ τότε ποὺ ἤμουν πέντε χρονῶν, ἄνθρωποι ποὺ ἤξεραν ἀπὸ θέατρο, ποὺ τοὺς λάτρευα, ἐπειδὴ μοῦ μιλοῦσαν γιὰ θέατρο μὲ δέος, ὥσπου πέθαναν ἕνας-ἕνας, ἀλλὰ...
.Ἀλλά, οἱ ἔνοχοι δὲν σκοτώσανε μόνον τὴν Ἑλένη Παπαδάκη.
Σκότωσαν χιλιάδες ἀνθρωπάκια. Κάθε ζωὴ ἔχει τὴν ἴδια ἀξία, δὲν ἀξίζει μόνον τῶν μεγάλων ἠθοποιῶν. Καὶ ποῦ έλάχιστοι ξέρουν τὴν ἀξία τους, πολλοὶ ὅμως τὸ κόμμα ποὺ θὰ δαχτυλοδείξουν.

Καὶ τῆς 100χρονης γιαγιᾶς σου τὴν ζωή, μόνον ὁ θεὸς καὶ ἡ φύση ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ τὴν ἀφαιρέσουν.
Κάθε τόσο, στὴν Κατοχή, γίνονταν μπλόκα.
Μαζεύανε οἱ Γερμαναράδες τὸν ἀντρικὸ πληθυσμὸ καὶ φωνάζαν ἕναν δεξιό, τὸν πιὸ ἄνανδρο, τὸν κουκούλωναν νὰ μὴν φαίνεται ἡ μούρη του (ἔμ, πῶς ἀλλοιῶς;), μὲ δύο τρύπες στὴ θέση τῶν ματιῶν (ποιός ξέρει ἄν δάκρυσαν ἐκεῖνα τὰ μάτια ποτὲ γι' αὐτὸ ποὺ ἔκαναν, νὰ καταδίδουν τὸν συμπατριώτη τους), καὶ τὸν πρόσταζαν νὰ καταδείξει ἕναν, δύο, τρεῖς,...κουμουνιστές, ὅσους εἶχαν προγραμματίσει νὰ συλλάβουν γιὰ τὰ περαιτέρω. Ὄχι δεξιούς, αὐτὸ ποτέ. Οὔτε φασίστες. Οὔτε ξεπουλημένους - προπαντός.
Πολλὲς φορές, τότε, ἔδειχναν καὶ τὸν πατέρα μου, ὅπως ἄλλωστε τὸ ἴδιο συνέβαινε καὶ σὲ πολλὰ ἆλλα ἀνθρωπάκια ποὺ δὲν πείραξαν ποτὲ κανέναν, ἀλλὰ τὴν τελευταία στιγμὴ οἱ καταδότες ἄλλαζαν γνώμη, - ποιός ξέρει γιατί. Ἴσως γιατὶ ἡ συνείδηση συνοδεύεται κι' ἀπὸ τρομερὲς τύψεις πότε-πότε, τὶς Ἐρινύες. Αὐτὸ γινόταν καὶ μ' ἄλλους ἀνθρώπους βέβαια, μὲ ὅλους. Γιὰ ἐλᾶτε στὴν θέση αὐτῶν πού, ἄς ποῦμε, σήμερα γλύτωναν. Τί ἀνατριχιαστικὴ ἀγαλλίαση ξαφνικά!... Αὔριο ὅμως;
Καὶ ντρέπομαι γιὰ λογαριασμό μου, πού, μόνον τώρα, σὰν νὰ νιώθω βαθύτερα καὶ τὴν θέση τῶν Ἑλληνίδων. Μᾶννες, γυναῖκες, κόρες, ἀδελφές, κρυμμένες κάπου - πίσω ἴσως ἀπ' τὶς κουρτίνες - νὰ σφαδάζουν ἀπὸ τὴν ἀγωνία γιὰ τοὺς δικούς τους ἀνθρώπους: πατεράδες, ἆντρες, ἀδελφούς, γυιούς. Ἡ τύχη τους κρεμόταν, ὄχι ἀπὸ τὴ θέληση τοῦ θεοῦ καὶ τῆς φύσης, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ δάχτυλο ἑνὸς προδότη, δάχτυλο γυμνό, προσώπου καλυμμένου. Ἐδῶ, δὲν θυμᾶμαι ταινίες τοῦ Φώσκολου (μόνον τὴν " Ὑπολοχαγὸ Νατάσα" ἔχω δεῖ) ἀλλὰ βρῆκα τὸν παραλληλισμὸ ποὺ θἄπρεπε κι' αὐτὸ μοῦ ἀρκεῖ: τὰ ψευδώνυμά σας, τὰ πλῆκτρα σας καὶ τὴν ἀνωνυμία σας. Ὅλοι ἆντρες, ὅλοι γενναῖοι, ὅλοι ἔντιμοι, δράκουλες τοῦ πλησίον.
Πολλὲς φορὲς γράφετε σὰν νὰ ἔχετε ἀπωλέσει κάθε συνείδηση.
.Ἀπὸ προδοσία δεξιῶν πῆραν καὶ τὸν πατέρα μου ὅμηρο στὴν Γερμανία. Κανεὶς ποτὲ δὲν ἤξερε τὰ φρονήματα τοῦ πατέρα μου, οὔτε ἐγώ.Ἕνας ἥσυχος ἄνθρωπος ποὺ τ' ἄρεσε τὸ κρασάκι, ἡ καντάδα καὶ ἡ ὄπερα.
Ἐπέστρεψε ξυπόλυτος, ξεβράξωτος, μὲ προβιὰ κι' ἀμέτρητες ψεῖρες, σκελετωμένος, ἀπὸ τὰ γερμανικὰ στρατόπεδα. Μὲ βρῆκε γεννημένο πιὰ καὶ δὲν ξέρω πόσων μηνῶν. Μόνον τὴν περιγραφὴ τοῦ γυρισμοῦ νὰ θυμηθῶ, τρελλαίνομαι. Ἀμέτρητες φορὲς τὴν ἔχω ἀκούσει ἀπὸ τὴν μάννα μου . Κι' ἔκτοτε, ζούσαμε ὅλοι μὲ τὸν φόβο τῆς δεξιᾶς.
Κι' ἐνῶ πηγαίναμε ν' ἀνασάνουμε κάπως μὲ τὸν Γεώργιο Παπανδρέου (ἀντικουμουνιστὴς κι' αὐτός): εἶχε ρητορικὴ γοητεία, εἶχε καὶ Πρόγραμμα. Σίγουρα θὰ ἦταν καλλίτερος ἀπὸ τὴν ΕΡΕ, ἄν παρέμενε στὴν κυβέρνηση ὅσο θἄπρεπε. Ἦρθε ἡ Χούντα. Καὶ μετά, οἱ τάχα μου ἀριστεροί. Σιγὰ μὴν ἦταν ἀριστεροὶ οἱ Πασόκοι καὶ οἱ τοῦ Ἐσωτερικοῦ. Τοὺς εἴδαμε ἄλλωστε.
Θέλω νὰ δῶ καὶ τὸν λαό. Πότε θὰ ξυπνήσει.
Ποτέ.
Κι' ἄλλωστε τώρα ἔχουμε Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα, μεῖγμα ἀνικανότητος καὶ χὸτ ντὸγκ τοὺρκ-χαβά.
* * *
.Ἀφορμὴ γι' αὐτὰ ποὺ τώρα γράφω μοῦ ἔδωσαν αὐτὰ τὰ 8 χρόνια μου στὸ Φόρουμ, μαζὺ μὲ πολλὰ καὶ διάφορα ἆλλα, καθὼς βέβαια καὶ ἡ καταφορεμένη πιὰ συκοφαντία κατὰ τῶν κουμουνιστῶν ποὺ ἔχω προτάξει. Ὄχι, δὲν τοὺς βγάζω ἁγίους, κι' ἄλλωστε ποτὲ δὲν ἔγινα μέλος κανενὸς κόμματος (δοκιμαστικὰ στὸ ΔΗΚΚΙ, κάποτε).
Καὶ μόνον ἐπειδὴ τὸ θέλω, διατηρῶ τὴν ἀτέλεια τοῦ ἠθοποιοῦ, γιατί μόνον γιὰ ἠθοποιὸς ἤμουν περισσότερο ἀπὸ ἱκανὸς ἀπὸ κάθε τί ἆλλο κι' ἄς μὴν μὲ ἤθελε τὸ προδοτικὸ σύστημα. Ζῶ καὶ εἶμαι μιὰ χαρὰ καὶ δὲν χρειάζομαι παρὰ νὰ παραταθεῖ, ὥς τὸ τέλος μου, ἡ λίγη θεϊκὴ προστασία ποὺ μὲ φωτίζει.
Στὸ θέατρο, ἐκεῖ, εἶδα καὶ ὁλόκληρη τὴν πουστιὰ τῆς προδοσίας. Σὰν νὰ ἔζησα στὴν Κατοχὴ καὶ στὰ Δεκεμβριανά, λουσμλενα στὸ φῶς τῶν χειροκροτημάτων καὶ τῆς λάμψης - νά, γιατί ἔχω τὴν ἀνδρεία νὰ μιλῶ καὶ νὰ γράφω μὲ ὄνομα καὶ ἐπώνυμο. Μὲ κούτελο π' ἀστράφτει ἀπὸ καθαρότητα καὶ τιμή.
Δὲν περιμένω νὰ μοῦ τὸ ἀναγνωρίσετε. Τὰ λέω καὶ μόνος μου. Ἔχω ἀκούσει καὶ ζωντανὲς κριτικές.
.Ἐσεῖς μοῦ λέτε πὼς: κακῶς παίρνω στὰ σοβαρὰ τὸ Φόρουμ.
Καὶ μοῦ δίνετε συμβουλές: νὰ μπαίνω καὶ νὰ περνῶ τὴν ὥρα μου, - τίποτ' ἆλλο.
* * *
Τὴν ὥρα μου τὴν περνάω πάντοτε μὲ μεγαλεῖο,
εἴτε χαϊδεύω γάτες,
εἴτε γράφω,
εἴτε θυμᾶμαι διάφορα καὶ κλαίω ἤ συνηθέστερα γελάω,
ποτὲ πάντως χωρὶς πίκρα. Ἡ πίκρα εἶναι τὸ δροσιστικό μου.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
  Nefeli riga τὴν Τρίτη 24.7.2018. 
Το ξαναδιάβαζα..< το συνηθίζω αυτό  όταν κάτι με το πρώτο διάβασμα  με αγγίξει.>
-Ἡ πίκρα εἶναι τὸ δροσιστικό μου.- Το πιστεύω.
Να είσαι καλά ....σε καταλαβαινω ..