Χρόνια πολλὰ, ΚΛΙΝΟ ! (καὶ σύ, Γεώργιε Σουρῆ).

 15 Ἰανουαρίου 2012, καὶ ὥρα 12:30. 

Ἡ Εἴδησις: Βρέθηκε κινητὸ τηλέφωνο σὲ φέρετρο νὰ χτυπάει. 

~~~~

ἄν ἄφηναν τὸ κινητὸ στῆς νεκρῆς τὴν κάσσα,
θἄτανε μεγάλη, γιὰ τοὺς ἐραστές, ἀνάσα.

Ἄν ἔπαιρνε μαζύ της τὸ κινητὸ στὸν Ἅδη,
καί - ντρίν... ντρίν... - χτυποῦσε, νύχτα-μέρα, τὸ ρημάδι,
τί θἄκανε; Κάποιαν στιγμὴ θ' ἀπαντοῦσε: - Ἀλό;
- Μοῦ δίνετε τὴν κυρὰ-Νεκρή, σᾶς παρακαλῶ!...
- Ἡ ἰδία!
- Στὴν κηδεία,
δὲν μπόρεσα νἄρθω, νὰ σᾶς συγχαρῶ... Λυπᾶμαι!
- Ποιός εἶστε, Μεσιέ; Τὴ φωνή σας, σὰν κάπως νὰ τὴν θυμᾶμαι...
Μὲ κόψατε στὸν ὕπνο... κι' οὔτε ποὺ ξέρω πόσο... κοιμᾶμαι!
- Χίλια παρντόν...
Τῶν λεβεντῶν
ὁ Ἔρως, γιὰ σᾶς, γλυκειὰ Μαντάμ, ποτὲ δὲν πεθαίνει...
Ἔρχεται καί, μ' ἕνα φιλί του, σᾶς ἀνασταίνει.
- Τώρα σὲ κατάλαβα!... Μὲ βρίσκεις δεσμευμένη!
Ὁ Κύριος
Σωτήριος
μ' εὐνούχους σκουλήκια μὲ προστατεύει. Κανένα
δὲν μ' ἀφήνει νὰ δῶ..., - θὰ ξαναγίνω Παρθένα.
- Τότε... Θἄθελες, στὴν ἐκταφή, νἄρθω νὰ πάρω
τὰ κόκκαλα, νὰ παντρευτοῦμε; Βρῆκα κουμπάρο
κι' ἕναν παππὰ...
- Πῶς μ' ἀγαπᾶ!...
- Εἶπες τίποτα, καλή μου;
- Καλὰ... καὶ τῆς Νεκρωσίμου
Ἀκολουθίας, γίνεται Γάμος ν' ἀκολουθήσει;
- Πᾶντα τὰ πάντα θὰ μπορεῖ, ὅποιος ἀγαπήσει.
- Ὤ ρεβουάρ...
- Νὸτρ γκρὰν σουάρ!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.