01 Αὐγούστου   2013, καὶ ὥρα 7:25, ἀπὸ τὸν ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ. 
 

.

.Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.

7ον.

Θέογνις, σπάνιος ὁ πιστὸς φίλος.

Παύρους δ' εὑρήσεις, Πολυπαΐδη, ἄνδρας ἑταίρους
πιστοὺς ἐν χαλεποῖς πρήγμασι γιγνομένους,
οἵτινες ἄν τολμῷεν, ὁμόφρονα θυμὸν ἔχοντες,
ἴσον τῶν ἀγαθῶν τῶν τε κακῶν μετέχειν.
τόσσους δ' οὔ χ' εὕροις διζήμενος οὐδ' ἐπὶ πάντας
ἀνθρώπους, οὕς ναῦς μὴ μία πάντας ἄγοι,
οἶσιν ἐπὶ γλώσσῃ τε καὶ ὄφθαλμοῖσιν ἔπεστιν
αἰδὼς, οὐδ' α'θσχρὸν χρῆμ' ἔπι κέρδος ἄγει.
~~~~
Λίγους θὰ βρεῖς, Πολυπαΐδη(*), ἀληθινοὺς φίλους,
πιστοὺς σὲ χαλεπὲς στιγμὲς ποὺ νὰ τολμοῦν
μαζύ σου ἴδια φρονήματα νἄχουν,
ἴσα νὰ συμμερίζονται καλὰ καὶ κακὰ τῆς ζωῆς.
Τέτοιους δὲν θὰ βρεῖς, σ' ἅπασαν ψάχνοντας
τὴν οἰκουμένη, ὥστε μιὰ λέμβος νὰ μὴ χωρᾶ,
ἀνθρώπους μὲ ντροπὴ σὲ λόγια καὶ σὲ βλέμματα,
καὶ νὰ μὴν τοὺς ὁδηγεῖ τὸ κέρδος στ' ἀξεδιάντροπα.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~~~
* Πολυπαΐδη· πατρωνυμικὸ, ἀπὸ τὸ Πολυπᾶις, -ιδος (πολυπάμων = πολυκτήμων, αὐτὸς ποὺ ἔχει πολλά.