Τὸ ἀφιερώνω στὸν Γεώργιο Νικολακάκο/ Spartinos,

τῆς Ποιητικῆς Γωνιᾶς.                                       

26 Αύγούστου, ἔγινα 70 χρόνων.                                                                                                                                                                                                                                 28 Αὐγούστου 2014, καὶ ὥρα 17:30.

καλά, κι' ἀρχαῖο μὴ μὲ λέτε σὰν τὸν βασιληὰν Ἀμύντα!
Μωροῦλι 'μαι, μπροστά του, μὴν πῶ καὶ σπέρμα, - στὰ Ἑβδομῆντα.
Ἆλλοι, πῶς πενθοῦν, σὰν πατοῦν, τὰ πρῶτα τους κιόλας - ῆντα,
τρελλαίνονται, χάνονται, μωραίνονται πρὶν φτάσουν τὰ ἑξῆντα!
Γιορτάζοντας ... γενέθλια ! - λές, Κλινό, νὰ φτάσουν ἐνενῆντα;
- Τ' ἀποκλείω! Θὰ πεθάνουν καὶ θὰ τραγουδᾶ ἡ Μαίρη Λίντα.
Τό 'χ' ἡ μοίρα τους, τό 'χει τὸ ριζικό τους,
νὰ ὁδεύουν διαρκῶς στὰ δώματα τοῦ σκότους,
καὶ μεῖς, μὲς τὴν οἰκονομική μας κρίση,
γιὰ τὸν χαμό τους μὲν θἄχουμε δακρύσει,
ἀλλὰ... πέρα θὰ βρέχει! Θὰ ζοῦμε, καὶ θὰ γκομενίζουμε.
Κι' ἄν δὲν..."τέτοιο", περασμένα μεγαλεῖα θὰ λιβανίζουμε.
Δὲν ἀντιλέγω, πάνω μας, ἔ, μᾶλλον, θὰ κατουριόμαστε.
Σεῖς θὰ μᾶς ξεσκατίζετε,  κι' ἔτσι, δὲν στενοχωριόμαστε.
Εἶχα δὲν εἶχα, σκάρωσα ποιηματάκι
(ἕνα τὴν ἡμέρα, πὲς πίεσης χαπάκι)
καὶ καταριέμαι ὅποιον δὲν τοῦ ἀρέσει!
Γέρος εἶναι; Γρηά; Σάβανο νὰ φορέσει.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.