Κλινοσοφιστεῖες.

Ὁ ἰὸς χοροπηδοῦσε πᾶντα τρεῖς φορές.

..................ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:

Ποτὲ δύο, ποτὲ μία, ποτὲ καμία. Δὲν ρώτησα ἄν μήπως τέσσερις ἤ πέντε. Ὁ φίλος ὅμως ποὺ ἦρθε σὲ μένα νὰ ἐξομολογηθεῖ ἦταν σαφής: αὐτὸς ποῦ τοῦ μετέδωσε τὸν ἰό (αὐτόν, τὸν καταραμένο, τὸν προφυλακτόφοβο ἀποστερητὴ τῆς χαρᾶς τῶν χυμῶν) τὸν ἔβαζε κάτω πᾶντα τρεῖς φορές. Ὁ ὁποῖος τὸ ἔπαιζε ἀκέραιος. Ἀκέραιος δὲν θὰ πεῖ χωρὶς κεραία. Ἀκέραιος φημίζεται ὅποιος δηλώνει πιστὸς στὴ θρησκεία τῆς ἐρωτικῆς σχέσης, ὅποιος ὑποψιάζεται τὸν ἆλλο ὅτι κάτι κάνει στὴ θάλασσα ἐπειδὴ εἶναι γυμνιστής, κάτι ἁρπάζει κάθε δυὸ μῆνες ποὺ πηγαίνει καὶ βλέπει γκαίη ταινίες. Κι’ ἄς ὁρκίζεται ὁ ἄμοιρος ὅτι ἁπλῶς ἱκανοποιεῖ μίαν

ἐπιθυμία του νὰ πετάξει τὰ ροῦχα του ἤ νὰ δεῖ στὴν ὀθόνη κάποιους ὡραίους νὰ τὸ κάνουν.

Κατὰ τὴν ἐξομολόγηση εἶχα καὶ ὅλα τὰ πειστήρια ὅτι ὁ Φίλος ἔλεγε τὴν ἀλήθεια. Καὶ ξάφνου ὁ Ἆλλος εἶδε κάτι στὸ κεφαλάκι του (δηλαδὴ ὁ Φίλος τὸ εἶδε ποὺ ἔσκυψε). Ἀκολούθησε ἐπίσκεψη τοῦ Ἄλλου σὲ σχετικὸ νοσοκομεῖο. Διαπίστωση θετική: ὁ Ἆλλος ἦταν φορέας.

Ὁ Φίλος πανικοβλήθηκε καὶ πῆγε γιὰ ἐξέταση κι’ αὐτός. Φορέας μὲ ἰσχυρότατα ἀντισώματα ἀλλὰ φορέας. Περίπου ἕξη μηνῶν σὲ μία σχέση πολυετὴ. Λιγώτερο ἀπὸ ἕξη μῆνες ναί, περισσότερο ὄχι. Ὁ Ἆλλος δὲν μίλησε κἄν γιὰ χρόνο. Ὁ Φίλος ὅμως ἄχασε τὰ λογικά του: πῶς; πότε; μὲ ποιόν; Ἀφοῦ δὲν ὑπῆρξε κανεὶς ἆλλος

πλὴν τοῦ ἀκεραίου. Ἔψαχνε νὰ βρεῖ ἐνοχὲς στὴν μνήμη του. Οὔτε κἄν φανταζόταν ὅτι ὁ Ἆλλος μπορεῖ, ἴσως, ποιός ξέρει...Μὲ δυὸ λόγια, τὸν ἀγαποῦσε.

Καὶ ἦρθε στιγμὴ ποὺ ὁ Φίλος ἔπρεπε νὰ προσκομίσει κάπου πιστοποιητικὸ ὑγείας ἀπὸ πλευρᾶς λοιμωδῶν. Ἔζησε μέρες, ὧρες στιγμὲς τραγικές. Μόνος. Ἡ ἀποκάλυψη θὰ κατέστρεφε τὴ ζωή του καὶ μαζὺ κάποιων ἄλλωντὴ ζωή, ὄχι ἔμμεσα. Ἄμεσα. Ἦταν ἀναπόφευκτο. Θὰ γλύτωνε μόνον ἄν πέθαινε. Ἄς τὸ ξαναποῦμε, μόνον ἄν πέθαινε. Καὶ τρίτη φορά, μόνον ἄν πέθαινε. Ἀναγκαστικά, πῆγε πάλι νὰ ἐξετασθεῖ. Καὶ πρὶν βγοῦν τ’ ἀποτελέσματα φορτωνότανε στοὺς γιατρούς. Ἤθελε νὰ δεῖ τὸν φάκελό του. Τοῦ κάνανε τὴ χάρη: περίπου 6 μῆνες πρὶν τὴν πρώτη διάγνωση ἡ μόλυνση.

Κι’ ἀπὸ καπρίτσιο τῆς μοίρας βρέθηκε κάποια στιγμὴ μόνος ἐκεῖ μέσα. Ἐνστικτωδῶς ὅρμησε νὰ βρεῖ τὸν φάκελο τοῦ Ἄλλου. Τὸν βρῆκε. Μὲ σειρῆνες στὰ μυαλά του δὲν ἔβλεπε τίποτα. Τότε, γιατροὶ καὶ νοσοκόμοι ἐπιστρέψανε καὶ τὸν κάναν’ τσακωτὸ νὰ ψάχνει.

Ἆλλο καπρίτσιο τῆς μοίρας, οἱ γιατροὶ δεχτήκανε νὰ τοῦ ποῦν, κάπως ἀόριστα, ἀπολύτως ὅμως θετικὰ πὼς τοῦ Ἄλλου ἦταν παληό, πολὺ πιὸ παληὸ ἀπὸ ἕξη μῆνες. Καὶ προσθέσανε:

- Ποτὲ νὰ μὴν εἴσαστε σίγουρος γιὰ κανέναν πλὴν γιὰ τὸν ἑαυτό σας!

Τρίτο καπρίτσιο τῆς μοίρας, ἡ ἀπάντηση θολή. Τέταρτο καπρίτσιο τῆς μοίρας, σὲ ἆλλο νοσοκομεῖο (ἐξέταση καὶ) ἀπάντηση ἀρνητική. Ὁ Ἆλλος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ἀκέραιος. Ἄγνωστον ἄν πᾶντα χοροπηδάει τρεῖς φορές.

Υ.Γ. Ἡ κλινοσοφιστεία αὐτὴ βγῆκε μακρὰν κλίνης καὶ σοφίας.Καταγγελία εἶναι.

..................................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροῦς ἔρωτες.

Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

3η δημοσίευση.

1η δημοσίευση, ἐφημερίδα Ἀνοχύρωτη Πόλη, 17 Μαΐου 2008.