8
Μαΐου 2016, καὶ ὥρα 7:00
Φάγατε
κράτηση/φυλακή/αὐστηρά στὸν στρατό;
~
Θέλω νὰ ὑπάρχει Στρατός γιὰ τὴν πατρίδα μου...
ἀλλά, ἕνας χρόνος ὑπηρεσίας γιὰ μένα,
παραήταν στενόχωρος κι' ἔπρεπε κάπως νὰ τὸν διασκεδάζω:
* ὄχι πάντως μὲ μπουζούκια,
**οὔτε φυσικὰ μὲ πουτάνες,
*** κι' ὁπωσδήποτε ποτὲ σὰν τάχα μου "γαμιὰς πούστηδων" γιὰ κἅνα φραγκάκι.
~
Θέλω νὰ ὑπάρχει Στρατός γιὰ τὴν πατρίδα μου...
ἀλλά, ἕνας χρόνος ὑπηρεσίας γιὰ μένα,
παραήταν στενόχωρος κι' ἔπρεπε κάπως νὰ τὸν διασκεδάζω:
* ὄχι πάντως μὲ μπουζούκια,
**οὔτε φυσικὰ μὲ πουτάνες,
*** κι' ὁπωσδήποτε ποτὲ σὰν τάχα μου "γαμιὰς πούστηδων" γιὰ κἅνα φραγκάκι.
(Αὐτὰ εἶναι τὰ τρία
συστατικὰ τοῦ Ἕλληνα στρατιώτη – ἴσως
τῆς πρόθυμης φαντασιώσεώς του).
Κι' ἄλλωστε, τότε, ἔκλαιγα τὴν πρώτη μου ἀγάπη.
Γέμισε ἡ Θεσσαλονίκη δάκρυα. Ἐξ οὗ καὶ ἡ μόνιμη ὀμίχλη της.
~~
* Ἀπεναντίας! Ὄντας δακτυλογράφος Ὑπασπιστοῦ ἀλλὰ καὶ γραφέας τοῦ 2ου Γραφείου,
ἔσβησα, δεκάδες ἐπὶ δεκάδων, ἡμέρες φυλάκισης δεκάδων στρατιωτῶν ποὺ μάλιστα καὶ
δὲν τοὺς ἤξερα (ποιοί ἦταν).
Γράφαμε τότε μὲ μελάνι. Παραποιοῦσα, γραπτῶς καὶ ἀριθμητικῶς, τὸ πέντε (5), ἄς ποῦμε, καὶ τὸ ἔκανα δύο (2).
.Ἤθελε πολλὴ δουλειὰ αὐτό, γιατί ἔπρεπε νὰ σβήσω, νὰ μὴν φαίνεται τίποτα ἀπὸ κάτω, καὶ νὰ γράψω ἆλλα, ποὺ νὰ μὴν καταλαβαίνεις ὅτι εἶναι "ἀλλοιώτικα".
. Ἄσε ποὺ εἶμαι καλλιγράφος καὶ αὐτὸ δὲν ἔπρεπε νὰ "διαφέρει" πουθενά. Εἷχα μάθει τὴν ὑψηλὴ τέχνη τῆς...παραποίησης (μολονότι μὲ κέρδισε ἡ ἁγνὴ Ποίηση στὸ τέλος).
Εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀπάτη ποὺ ἔχω κάνει στὴν ζωή μου.
Μὲ ἐξαίρεση ἕναν δεκανέα (ἀληθινὰ δὲν θυμᾶμαι πιὰ τὸ ὄνομά του, θὰ τὸ ἔγραφα ὁπωσδήποτε τώρα ἐδῶ), ποὺ ἦταν χυδαῖος καὶ προδότης ἀπὸ φυσικοῦ του. Τοῦ πρόσθεσα, σὲ κενὰ ποὺ τύχαινε νὰ βρῶ, μεταξὺ κειμένου Ἡμερησίας Διάταξης καὶ Ὑπογραφῆς, μαζὺ μὲ ὁλόκληρο κατὰ φαντασίαν κατηγορητήριο, 20 + 2 + 2, σύνολον 24 (εἴκοσι τέσσερις ἡμέρες φυλάκισης), ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶχε τὸ μέσον νὰ μὴν καταγράφονται οἱ τιμωρίες του.
Μάλιστα, λίγο πρὶν ἀπολυθῶ, ὁ ἴδιος, ποὺ εἶχε μάθει ὅτι ἔσβηνα φυλακίσεις, μοῦ εἶχε ἀγριέψει μιὰ μέρα ἔτσι:
- Μωρὴ κουφάλα Λοσκόκο, ἄν δὲν μοῦ σβήσεις τρεῖς (3) μέρες φυλακὴ ποὺ ἔχω, δὲν θὰ φύγεις ζωντανὸς ἀπὸ 'δῶ μέσα.
Καὶ ἐγώ, ὁ...κούφαλος:
- Ἐδῶ ἔσβησα τόσες καὶ τόσες ἆλλες, - τίς δικές σου δὲν θἄσβηνα; Ἔλα, ὅποτε θές, νὰ δεῖς!...
(Ἔμαθα ὅτι μέθυσε καὶ ξέσπασε στὸν Λόχο μας, πρόστυχος ὅπως ἦταν, ὅταν ἔφτασε ὁ καιρός του νὰ ἀπολυθεῖ, ὅταν πλέον εἶχα ἀπολυθεῖ ἐγὼ ἀπὸ καιρό).
Αὐτὰ τὸ 1965 στὸ 616 Τάγμα Πεζικοῦ, στὴν Θεσσαλονίκη.
Γι' αὐτὸ καὶ ἀπολύθηκα μὲ...εἰδικὸν χαιρετισμὸ ἀπὸ τὸν Σαλπιγκτή!
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Κι' ἄλλωστε, τότε, ἔκλαιγα τὴν πρώτη μου ἀγάπη.
Γέμισε ἡ Θεσσαλονίκη δάκρυα. Ἐξ οὗ καὶ ἡ μόνιμη ὀμίχλη της.
~~
* Ἀπεναντίας! Ὄντας δακτυλογράφος Ὑπασπιστοῦ ἀλλὰ καὶ γραφέας τοῦ 2ου Γραφείου,
ἔσβησα, δεκάδες ἐπὶ δεκάδων, ἡμέρες φυλάκισης δεκάδων στρατιωτῶν ποὺ μάλιστα καὶ
δὲν τοὺς ἤξερα (ποιοί ἦταν).
Γράφαμε τότε μὲ μελάνι. Παραποιοῦσα, γραπτῶς καὶ ἀριθμητικῶς, τὸ πέντε (5), ἄς ποῦμε, καὶ τὸ ἔκανα δύο (2).
.Ἤθελε πολλὴ δουλειὰ αὐτό, γιατί ἔπρεπε νὰ σβήσω, νὰ μὴν φαίνεται τίποτα ἀπὸ κάτω, καὶ νὰ γράψω ἆλλα, ποὺ νὰ μὴν καταλαβαίνεις ὅτι εἶναι "ἀλλοιώτικα".
. Ἄσε ποὺ εἶμαι καλλιγράφος καὶ αὐτὸ δὲν ἔπρεπε νὰ "διαφέρει" πουθενά. Εἷχα μάθει τὴν ὑψηλὴ τέχνη τῆς...παραποίησης (μολονότι μὲ κέρδισε ἡ ἁγνὴ Ποίηση στὸ τέλος).
Εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀπάτη ποὺ ἔχω κάνει στὴν ζωή μου.
Μὲ ἐξαίρεση ἕναν δεκανέα (ἀληθινὰ δὲν θυμᾶμαι πιὰ τὸ ὄνομά του, θὰ τὸ ἔγραφα ὁπωσδήποτε τώρα ἐδῶ), ποὺ ἦταν χυδαῖος καὶ προδότης ἀπὸ φυσικοῦ του. Τοῦ πρόσθεσα, σὲ κενὰ ποὺ τύχαινε νὰ βρῶ, μεταξὺ κειμένου Ἡμερησίας Διάταξης καὶ Ὑπογραφῆς, μαζὺ μὲ ὁλόκληρο κατὰ φαντασίαν κατηγορητήριο, 20 + 2 + 2, σύνολον 24 (εἴκοσι τέσσερις ἡμέρες φυλάκισης), ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶχε τὸ μέσον νὰ μὴν καταγράφονται οἱ τιμωρίες του.
Μάλιστα, λίγο πρὶν ἀπολυθῶ, ὁ ἴδιος, ποὺ εἶχε μάθει ὅτι ἔσβηνα φυλακίσεις, μοῦ εἶχε ἀγριέψει μιὰ μέρα ἔτσι:
- Μωρὴ κουφάλα Λοσκόκο, ἄν δὲν μοῦ σβήσεις τρεῖς (3) μέρες φυλακὴ ποὺ ἔχω, δὲν θὰ φύγεις ζωντανὸς ἀπὸ 'δῶ μέσα.
Καὶ ἐγώ, ὁ...κούφαλος:
- Ἐδῶ ἔσβησα τόσες καὶ τόσες ἆλλες, - τίς δικές σου δὲν θἄσβηνα; Ἔλα, ὅποτε θές, νὰ δεῖς!...
(Ἔμαθα ὅτι μέθυσε καὶ ξέσπασε στὸν Λόχο μας, πρόστυχος ὅπως ἦταν, ὅταν ἔφτασε ὁ καιρός του νὰ ἀπολυθεῖ, ὅταν πλέον εἶχα ἀπολυθεῖ ἐγὼ ἀπὸ καιρό).
Αὐτὰ τὸ 1965 στὸ 616 Τάγμα Πεζικοῦ, στὴν Θεσσαλονίκη.
Γι' αὐτὸ καὶ ἀπολύθηκα μὲ...εἰδικὸν χαιρετισμὸ ἀπὸ τὸν Σαλπιγκτή!
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου