04 Φεβρουαρίου 2014, καὶ ὥρα 10:46.

~~
Ἀναμένεται στὸ Λαϊκὸ Πανεπιστήμιο τὸ τελευταῖο μάθημα περὶ τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων Λυρικῶν.
Θὰ ἀφορᾶ τὴν Σαπφώ.
Ἐδῶ, ἔχουν δημοσιευθεῖ ἤδη, ἀπὸ ἐμένα, πολλαπλάσια κείμενα μὲ τὶς μεταφράσεις τους - καὶ θὰ
συνεχίσουμε. (Θὰ χρησιμοποιήσω κι' ἆλλες ἐκδόσεις).
Ὡστόσο, τιμητικά, ἐπιθυμῶ τὸ σημερινό, καθὼς δὲν ὑπάρχει ἄλλωστε στὴν σχολικὴ ἔκδοση ποὺ
διαθέτω, νὰ εἶναι σὲ μετάφραση
τῆς Δρος κας Χρύσας Ἀλεξοπούλου.
~~
Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.

39ον.

Σαπφώ: 199P.

φαίνεταί μοικῆνος ἴσος θέοισιν
ἔμμεν' ὤνηρ, ὅττις ἐνάντιός τοι
ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἄδυ φωνείσας
ὑπακούει
 καὶ γελαίσας ἰμέροεν, τὸ μ' ἦ μάν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν,
ὡς γὰρ ἔς σ' ἴδω βρόχε' ὤς με φώναι σ'
οὔδ' ἔν ἔτ' εἴκει,
ἀλλ' ἄκαν μὲν γλῶσσα ἔαγε λέπτον
δ' αὔτικα χρῷ πῦρ ὑπαδεδρόμηκεν,
ὀππάτεσσι δ' οὐδ' ἔν ὄρημμ', ἐπιρρόμ-
βεισι δ' ἄκουαι,
ἔκαδε μ' ἵδρως ψῦχρος κακχέεατι τρόμος δὲ
παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποίας
ἔμμι, τεθνάκην δ' ὀλίγω 'πιδεύης
φαίνομ' ἔμ' αὔται·
ἀλλὰ πάν τόλματο ἐπεί καὶ πένητα.
====
Σὰν θεὸς μοῦ φαίνεται ἐκεῖνος ὁ ἄνδρας
ποὺ κάθεται ἀπέναντί σου καὶ ἐνῶ κοντά του μιλᾶς γλυκά,
προσεκτικὰ ἀκούει
κι' ὅταν γελᾶς γοητευτικά, αὐτὸ
μοῦ σπαράζει τὴν καρδιὰ στὰ στήθη·
γιατί μόλις σὲ 'δῶ λίγο, δὲν μπορῶ καθόλου νὰ μιλήσω·
ἀλλὰ ἡ γλῶσσα μου δένεται, καὶ ἀμέσως μιὰ σιγανὴ
φωτιὰ τρέχει στὸ κορμί μου,
τὰ μάτια μου δὲν βλέπουν τίποτα, βουίζουν
τὰ αὐτιά μου,
μὲ πλημμυρίζει ἱδρώτας καὶ μιὰ τρεμούλα
μὲ κυριεύει ὁλόκληρη, πιὸ πράσινη γίνομαι κι' ἀπ' τὸ χορτάρι
καὶ μοῦ φαίνεται πὼς πάω νὰ ξεψυχήσω·
ἀλλὰ πρέπει ὅλα νὰ τὰ ὑπομένει κανεὶς γιατί (καὶ τὸν φτωχὸ...)