Σεπτέμβριος.
Καλὸν μήνα μὲ γκρίνια ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς.
Τιμή μου τέτοιο ποδαρικό.
~~~~~~~
Κλινοσοφιστεῖες καί ὄχι μόνον
10 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 10:21.
Σοῦ ἔβαλα δύο τόνους, πρόσεξέ το.
Βιβλιοθήκη πολλὲς φορὲς ἔχουν τὰ σπίτια - βιβλία δὲν διαβάζουν οἱ ἄνθρωποι.
Κάτι ἆλλο: τὰ τελευταῖα τριᾶντα χρόνια (καὶ... = +) κυκλοφοροῦν ἀσήμαντα βιβλία ποὺ τὰ πληρώνουν οἱ συγγραφεῖς καὶ τὰ ἐκδίδουν οἱ ἐκδότες μὲ προκαταβολικές, “φτιαχτές”, κάμποσες ἐπανεκδόσεις ποὺ τὶς ἐμφανίζουν μία μία.
Μετὰ τὸ 1982 καὶ τὸ μονοτονικὸ, σιωπηρῶς βέβαια ἀλλὰ “ἐνδόξως”, διαδόθηκε καὶ ἡ ἀντίληψη (ἄς τὴν πῶ τέτοια) ὅτι σημασία δὲν ἔχει
οὔτε ἡ ὀρθογραφία
οὔτε τὸ συντακτικὸ
οὔτε κάποια ντοπιολαλιὰ (ἀγγλικοῦρες ὅμως ἐπιβάλλεται νὰ ὑπάρχουν),
ἀλλὰ νὰ γράφουν ὅπως νομίζουν, νὰ σοῦ ὑποδεικνύουν καὶ τὴν κριτικὴ (μόνον ἐπαίνους ἀπροσδιόριστους) ποὺ θέλουν νὰ τοὺς γράψεις
(ἐξαφανίστηκαν οἱ Στῆλες Κριτικῆς - τὸ Δελτίο Τύπου ἀπὸ τὸν ἐκδότη ἤ τὸν ἴδιο τὸν συγγραφέα ὑπεραρκοῦν! Ἐκεῖ μέσα καὶ κάθε ἔπαινος),
τὰ βιβλία νὰ διανθίζονται μὲ σεξουαλικὲς περιγραφὲς τελείως σχηματικές, χωρὶς ὑπόβαθρο, κάτι σὰν παραλεκτικὰ εἰκονογραφημένα,
οἱ "συγγραφεῖς" φροντίζουν νὰ βγάζουν πολλὰ βιβλία, νὰ γίνεται μπούγιο...
Εἶμαι τῆς παληᾶς σχολῆς καὶ θαρρῶ μοντέρνος: προσέχω τὴν γλώσσα καὶ τὴν ὀρθογραφία. Γιὰ Λογοτεχνία μιλᾶμε.
Μοῦ ζητοῦν τὴν γνώμη μου καὶ αὐτομάτως σκέφτομαι πόσα λεφτὰ θὰ ἔβγαζα ἄν ἤμουν νεκροθάφτης (πραγματικὸς).
Τώρα θὰ ἀγόραζα τὸ Ἐθνικὸ Θέατρο νὰ ἐνισχύσω τὴν Ἑλλάδα ποὺ λέει πὼς κινδυνεύει.
Ὄχι, δὲν θὰ ἀναστήσω νεκρὰ ταλέντα.
Καλὴ κουβέντα ἀπὸ μένα; Μόνον ἄν ἀξίζουν.
Ποιός εἶμαι ἐγὼ; Ἕνας, ποὺ ἔχει διαβάσει πολὺ καὶ ποὺ διαβάζει πᾶντα μὲ προσοχή.
Καλὸν μήνα μὲ γκρίνια ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς.
Τιμή μου τέτοιο ποδαρικό.
~~~~~~~
Κλινοσοφιστεῖες καί ὄχι μόνον
10 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 10:21.
japetus ἔγραψε: Το πιο σημαντικό, για μένα, και ο πιο σωστός τρόπος να μάθεις ορθογραφία είναι ένας.. Να βλέπεις τη γλώσσα και όχι να τήν ακούς και να την μιλάς..
Αυτό γίνεται με έναν μόνο τρόπο. Διάβασμα. Και δεν εννοώ στο σχολείο..
Πόσος κόσμος σήμερα διαβάζει λογοτεχνία; Σε όποιο σπίτι και να πας θα δεις ηχοσύστημα, τηλεόραση, πόσα όμως έχουν βιβλιοθήκη;
Μαντάμ
Ὀρτογκραφί, ἀπρὲ βού.
(Μετὰ
ἀπὸ σᾶς, κα Ὀρθογραφία).
Σοῦ ἔβαλα δύο τόνους, πρόσεξέ το.
Βιβλιοθήκη πολλὲς φορὲς ἔχουν τὰ σπίτια - βιβλία δὲν διαβάζουν οἱ ἄνθρωποι.
Κάτι ἆλλο: τὰ τελευταῖα τριᾶντα χρόνια (καὶ... = +) κυκλοφοροῦν ἀσήμαντα βιβλία ποὺ τὰ πληρώνουν οἱ συγγραφεῖς καὶ τὰ ἐκδίδουν οἱ ἐκδότες μὲ προκαταβολικές, “φτιαχτές”, κάμποσες ἐπανεκδόσεις ποὺ τὶς ἐμφανίζουν μία μία.
Μετὰ τὸ 1982 καὶ τὸ μονοτονικὸ, σιωπηρῶς βέβαια ἀλλὰ “ἐνδόξως”, διαδόθηκε καὶ ἡ ἀντίληψη (ἄς τὴν πῶ τέτοια) ὅτι σημασία δὲν ἔχει
οὔτε ἡ ὀρθογραφία
οὔτε τὸ συντακτικὸ
οὔτε κάποια ντοπιολαλιὰ (ἀγγλικοῦρες ὅμως ἐπιβάλλεται νὰ ὑπάρχουν),
ἀλλὰ νὰ γράφουν ὅπως νομίζουν, νὰ σοῦ ὑποδεικνύουν καὶ τὴν κριτικὴ (μόνον ἐπαίνους ἀπροσδιόριστους) ποὺ θέλουν νὰ τοὺς γράψεις
(ἐξαφανίστηκαν οἱ Στῆλες Κριτικῆς - τὸ Δελτίο Τύπου ἀπὸ τὸν ἐκδότη ἤ τὸν ἴδιο τὸν συγγραφέα ὑπεραρκοῦν! Ἐκεῖ μέσα καὶ κάθε ἔπαινος),
τὰ βιβλία νὰ διανθίζονται μὲ σεξουαλικὲς περιγραφὲς τελείως σχηματικές, χωρὶς ὑπόβαθρο, κάτι σὰν παραλεκτικὰ εἰκονογραφημένα,
οἱ "συγγραφεῖς" φροντίζουν νὰ βγάζουν πολλὰ βιβλία, νὰ γίνεται μπούγιο...
Εἶμαι τῆς παληᾶς σχολῆς καὶ θαρρῶ μοντέρνος: προσέχω τὴν γλώσσα καὶ τὴν ὀρθογραφία. Γιὰ Λογοτεχνία μιλᾶμε.
Μοῦ ζητοῦν τὴν γνώμη μου καὶ αὐτομάτως σκέφτομαι πόσα λεφτὰ θὰ ἔβγαζα ἄν ἤμουν νεκροθάφτης (πραγματικὸς).
Τώρα θὰ ἀγόραζα τὸ Ἐθνικὸ Θέατρο νὰ ἐνισχύσω τὴν Ἑλλάδα ποὺ λέει πὼς κινδυνεύει.
Ὄχι, δὲν θὰ ἀναστήσω νεκρὰ ταλέντα.
Καλὴ κουβέντα ἀπὸ μένα; Μόνον ἄν ἀξίζουν.
Ποιός εἶμαι ἐγὼ; Ἕνας, ποὺ ἔχει διαβάσει πολὺ καὶ ποὺ διαβάζει πᾶντα μὲ προσοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου