05 Ἰανουαρίου 2014, καὶ ὥρα 20:17.

Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητές.

36ον.

Σημωνίδης ὁ Ἀμοργῖνος: Χαρακτῆρες γυναικῶν.

Στίχοι 1 - 45 *
Χωρὶς γυναικὸς θεὸς ἐποίησεν νόον
τὰ πρῶτα· τὴν μὲν ἐξ ὑὸς τανύτριχος,
τῇ πάντ᾽ ἀν᾽ οἶκον βορβόρῳ πεφυρμένα
ἄκοσμα κεῖται καὶ κυλινδεῖται χαμαί·
αὐτὴ δ᾽ ἄλουτος ἀπλύτοις τ' ἐν εἵμασιν
ἐν κοπρίῃσιν ἡμένη πιαίνεται.

τὴν δ᾽ ἐξ ἀλιτρῆς θεὸς ἔθηκ᾽ ἀλώπεκος
γυναῖκα, πάντων ἴδριν· οὐδέ μιν κακῶν
λέληθεν οὐδὲν, οὐδὲ τῶν ἀμεινόνων.
τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν εἶπε πολλάκις κακόν,
τὸ δ᾽ ἐσθλόν· ὀργὴν δ᾽ ἄλλοτ᾽ ἀλλοίην ἔχει.
...................
τὴν δ᾽ ἐκ θαλάσσης, ἣ δύ᾽ ἐν φρεσὶν νοεῖ.
τὴν μὲν γελᾷ τε καὶ γέγηθεν ἡμέρην·
ἐπαινέσει μιν ξεῖνος ἐν δόμοισ' ἰδών·
«Οὐκ ἔστιν ἄλλη τῆσδε λωίων γυνὴ
ἐν πᾶσιν ἀνθρώποισιν οὐδὲ καλλίων».
τὴν δ᾽ οὐκ ἀνεκτὸς οὐδ᾽ ἐν ὀφθαλμοῖσ' ἰδεῖν
οὔτ᾽ ἆσσον ἐλθεῖν, ἀλλὰ μαίνεται τότε
ἄπλητον, ὥσπερ ἀμφὶ τέκνοισιν κύων.
ἀμείλιχος δὲ πᾶσι κἀποθυμίη
ἐχθροῖσιν ἶσα καὶ φίλοισι γίνεται·
ὥσπερ θάλασσα πολλάκις μὲν ἀτρεμὴς
ἕστηκ᾽, ἀπήμων, χάρμα ναύτῃσιν μέγα,
θέρεος ἐν ὥρῃ, πολλάκις δὲ μαίνεται
βαρυκτύποισι κύμασιν φορευμένη·
ταύτῃ μάλιστ᾽ ἔοικε τοιαύτη γυνὴ.
...................
τὴν δ᾽ ἵππος ἁβρὴ χαιτέεσσ᾽ ἐγείνατο,
ἣ δούλι᾽ ἔργα καὶ δύην περιτρέπει·
κοὔτ᾽ ἂν μύλης ψαύσειεν, οὔτε κόσκινον
ἄρειεν, οὔτε κόπρον ἐξ οἴκου βάλοι...
...................
λοῦται δὲ πάσης ἡμέρας ἄπο ῥύπον
δίς, ἄλλοτε τρίς, καὶ μύροις ἀλείφεται·
αἰεὶ δὲ χαίτην ἐκτενισμένην φορεῖ
βαθεῖαν, ἀνθέμοισιν ἐσκιασμένην.
καλὸν μὲν ὦν θέημα τοιαύτη γυνὴ
ἄλλοισι, τῷ δ᾽ ἔχοντι γίγνεται κακόν,
ἢν μή τις ἢ τύραννος ἢ σκηπτοῦχος ᾖ,
ὅστις τοιούτοις θυμὸν ἀγλαΐζεται.
...................
τὴν δ᾽ ἐκ μελίσσης· τήν τις εὐτυχεῖ λαβών·
κείνῃ γὰρ οἴῃ μῶμος οὐ προσιζάνει,
θάλλει δ᾽ ἀπ᾽ αὐτῆς κἀπαέξεται βίος·
φίλη δὲ σὺν φιλέοντι γηράσκει πόσι,
τεκοῦσα καλὸν κοὐνομάκλυτον γένος·
κἀριπρεπὴς μὲν ἐν γυναιξὶ γίγνεται
πάσῃσι, θείη δ᾽ ἀμφιδέδρομεν χάρις.
...................
====
Χωριστὰ καθεμιανῆς γυναίκας τὸ μυαλὸ ἔφτιαξεν ὁ θεὸς
ἐξ ἀρχῆς· τὴν μέν, μὲ μακρυὲς γουρονότριχες,
ὅλα στὸ σπίτι φύρδην-μίγδην πεταμένα χάμω
νὰ τά 'χει, μὲς τὴν βρώμα·
κι' ἄλουστη ἡ ἴδια, μὲς τ' ἄπλυτά της ροῦχα, νὰ κυλιέται
καὶ μὲς τὶς λίγδες ὅλο νὰ χοντραίνει.

τὴν δέ, τὴν ἔπλασε ὁ θεὸς σὰν πονηρὴν ἀλεπού,
παντογνώστρια· οὔτε κανένα κακὸ
τῆς ξεφεύγει ἀλλὰ οὔτε καὶ κάτι καλό.
πολλάκις τὸ κακὸ λέει καὶ ξαναλέει,
καμιὰ φορὰ καὶ τὸ καλό· πότ' ἔτσι πότ' ἀλλοιῶς ἡ ψυχή της.
...................
Ἀπὸ τὴν θάλασσα, ἔφτιαξε τὴν δίβουλη γυναίκα.
μιὰ μέρα γελᾶ καὶ εἶναι ὅλη χαρά,
πού, σὰν τὴν δοῦνε ξένοι, στὸ σπίτι της, θὰ τὴν παινέσουν·
"Ἄλλη πιὸ ποθητὴ κι' ὡραιότερη γυναίκα
δὲν ὑπάρχει στὸν κόσμο".
Τὴν ἄλλη μέρα, ἀνυπόφορη, δὲν βλέπεται,
δὲν πλησιάζεται, σὰν σκύλα σοῦ ἀγριεύει,
ποὺ τὰ κουτάβια της βυζαίνει.
Ἄσπλαχνη πρὸς ὅλους κι' ἀνεπιθύμητη,
σ' ἐχθροὺς καὶ σὲ φίλους τὸ ἴδιο·
ἀκριβῶς σὰν τὴν γαλήνια θάλασσα,
τὴν πράα, τὴν ἀβλαβή, χαρὰ μεγάλη τῶν ναυτῶν,
σὰν εἶναι καλοκαῖρι, ἀλλὰ καὶ μαινόμενη,
βαρύγδουπη, φουσκοκυματούσα ὕστερα·
ἴδια εἶναι μιὰ τέτοια γυναίκα.
...................
Ἡ ἄλλη δέ, φοράδα μὲ πλούσια χαίτη λὲς καὶ τὴ γέννησε,
βαρειὲς δουλειὲς καὶ ζόρια δὲν καταδέχεται·
οὔτε μύλο στὰ χέρια της ποτέ, οὔτε δὰ καὶ κόσκινο,
σκουπίδια, ἐκείνη, ἔξω, δὲν βγάζει...
...................
ὅλη μέρα λούζεται νὰ φύγ' ἡ βρώμα ἀπὸ πάνω της,
δυὸ καὶ τρεῖς φορές, κι' ὅλο ἀρωματίζεται·
διαρκῶς τὰ πλούσια μαλλιά της χτενίζει
καὶ μ' ἄνθη στολίζεται.
κι' ἀλήθεια, ὡραῖο θέαμα εἶναι γιὰ τοὺς ἄλλους,
ἀλλὰ γιὰ τὸν ἄντρα της εἶν' ἄσχημο αὐτό,
ἐξὸν κι' ἄν εἶναι βασιλεὺς ἤ κανένας μεγαλουσιάνος
καὶ τέτοιες φιλαρέσκειες τὸν εὐφραίνουν.
...................
Τὴν ἄλλη πάλι ἀπὸ μέλισσα· εὐτυχὴς ὅποιος τὴν ἔχει·
ἄμεμπτη, τὸ σπίτι συγυρίζει,
θάλλει τὸ νοικοκυριὸ κι' αὐξάνει τὸ βιός·
μὲ τὸν ἄντρα της γερνάει κι' αὐτὴ ἀγαπημένα,
ὄμοφη καὶ λαμπρὴ γεννᾶ γενιά·
περίβλεπτη ἀνάμεσα στὶς γυναῖκες γίνεται
καὶ θεία χάρη τὴν περιβάλλει.
Μετάφραση: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
====
Σημείωση:
(*) Ἐδῶ, ὅπως πᾶντα, ἀντιγράφω ἀπὸ τὴν ἔκδοση ποὺ διαθέτω. Οἱ συγγραφεῖς ἔχουν ὑπερπηδήσει παραγράφους.
Στὴν θέση τους βάζω χρωματισμένα ἀποσιωπητικὰ - δὲν ὑπάρχουν στὸ βιβλίο.
Τὸ πλῆρες κείμενο ἀποτελεῖται ἀπὸ 118 στίχους.
Ἄν μᾶς διδαχθεῖ - τὸ πιθανώτερο - ὁλόκληρο τὸ ποίημα, θὰ παραθέσω τὴν πλήρη μετάφραση ὅπως θὰ μᾶς δοθεῖ.
(Ὁ Μεταφραστής).
 * * * * 

Τὸ...βιολί μου ἐγώ: τὶς μεταφράσεις μου σήμερα, τὰ θεατρικά μου αὔριο καί, ἐνδιαμέσως, κάτι ἆλλο, ἀλλοιώτικο. Σήμερα δὲ ποὺ τὸ ἀρχαῖο κείμενο (μᾶλλον) κακολογεῖ γυναῖκες, προβλέπω νὰ μὴν λάβει κανένα ἆλλο "μοῦ ἀρέσει" πλὴν τοῦ καθιερωμένου δικοῦ μου, ποὺ δηλώνει: ἔχω ἐλέγξει τὴν μετάφραση μόλις τώρα πάλι. * Οὔφ! Καλὰ εἶναι κι' ἔτσι. Πέρυσι, τέτοια μέρα, τέτοιαν ὥρα, μὲ εἴχανε χώσει στὸ Νοσοκομεῖο γιὰ σφάξιμο. (καλά, ἄν δὲν πάταγα τὶς φωνές, ἀκόμα ἐκεῖ θἄμουνα...) Ἐφέτος, νιώθω τόσο καλά (σχεδόν), ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ σφάξω, μία κι' ἔξω, ὁλόκληρη τὴν κυβέρνηση ἀλλὰ... - ἄσε, μωρέ! Ποῦ νὰ τρέχω; Ἡ ἑπομένη σάμπως θἆναι καλλίτερη; * Σοῦ λέει πρόσεχε ποιούς ψηφίζεις. Μά, λὲς νὰ ὑπάρχει ψηφοφόρος ποὺ φτάνει ὥς τὶς κᾶλπες, χωρὶς νἄχει κάποιαν ὑστεροβουλία; Ὅλοι μὲ προγραμματισμὸ συμφερόντων πᾶνε!... Μόνον πού, μετὰ τὴν ἀπομάκρυνση, οὐδὲν σφᾶλμα ἀναγνωρίζεται. * Λοιπόν, στὶς ἆλλες ἐκλογές, δὲν θὰ τοὺς ξαναψηφίσουμε αὐτοὺς τοὺς κερατάδες, θὰ ψηφίσουμε τοὺς ἄλλους (κόπανους) ἤ μπορεῖ καὶ νὰ μὴ ζοῦμε ἤ...οἱ παραβιάσεις (γηίνων, θαλασσίων, ἐναερίων συνόρων) νὰ μᾶς φέρουν ἐγκαταστάτους. Ἑλλὰς Ἀλλοδαπῶν Μουσουλμάνων. Εἶναι ἤδη τόσοι πολλοὶ ἐδῶ ποὺ ἀπορῶ τί θέλουν καὶ μιλοῦν ἑλληνικὰ στὴν Βουλή; ΔΕΝ ὑπάρχουν Ἕλληνες παρὰ μονάχα δηλωμένοι στὸ Ληξιαρχεῖο, ποὺ ὁ νοῦς τους ὅμως εἶναι νὰ ἀποδείξουν ὅτι μιλοῦν ἀγγλικά (χέσ'τα τὰ ἑλληνικά πατόκορφα, μέχρι καῖ φιλόλογοι ἀνορθόγραφοι...,  μιλοῦν δὲ μέσα ἀπὸ τὰ δόντια τους, ἀνέκφραστοι, σὰν Ἀμερικάνοι τσικλοφουσκόβιοι), ὅτι τὸ κορμί τους λαχταράει τσιφτετέλι καὶ τατουάζ (θὰ ξεράσω ληγμένη εὐκοιλιότητα). * Οἱ ἀποφάσεις ἐλήφθησαν (ὄχι "πάρθηκαν" - τί πρόστυχες σκέψεις φέρνει αύτὸ τὸ χοντροκομμένο!...) ἀπὸ ἄλλους γιὰ ἄλλους [=ἐμᾶς].