14 Ἰανουαρίου 2011, καὶ ὥρα 8:42.

Καφεσοφιστεῖες:

  Κ α φ έ ς, τὸν προσφέρει τὸ μαγαζί!

.......... .......... .....
ΣΤΟΝ ΚΑΦΕ.

Ὤ βαρὺ γλυκὲ καφέ μου,

καὶ σὰν εἶμαι μὲ παρέα,

καὶ σὰν ἔχω μοναξιά,

κάθε μιὰ σου ρουφηξιὰ /

εἶναι μιὰ ψηλὴ ἰδέα.

Γεώργιος Σουρῆς.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στὸν Ἀγγελιοφόρο* γιὰ τὸν νεώτερο συγγραφέα.
(μὲ τὸ κλείσιμο τοῦ Φόρουμ.γκρ δὲν διασώθηκε ἡ παραπομπὴ ποὺ ὑπῆρχε ἐδῶ).
Τελικά, ἐσὺ θὰ εἶσαι ὁ ἀγγελιοφόρος;...
Ναί, παίζει, πολλὲς φορές, ρόλο καὶ ἡ ἡλικία. Προφανῶς γιατί χρειάζεται τριβή, δοκιμασία, ὡρίμανση, ποὺ ἕπονται.
Τὸ καλλίτερο ποὺ ἔχει νὰ κάνει ἕνας συγγραφέας, εἶναι νὰ σκίζει αὐτὰ ποὺ γράφει.
Ἀλλά, κάποια μοιραία στιγμὴ δὲν πάει, δὲν ἀντέχει ἡ καρδιά του νὰ σκίσει καὶ αὐτό. Σίγουρα τότε θὰ πρόκειται γιὰ κάτι καλό. Ὡραῖα, ἄς μὴν τὸ σκίσει.
Νὰ τὸ βάλει κάτω καὶ νὰ τοῦ...ἀλλάξει τὸν ἀδόξαστο, νὰ κοιτάξει γιά: περικοπὲς περιττολογιῶν, ἐμπλουτισμὸ ἐκφραστικῶν μέσων...
Καὶ ἀπὸ κάτω νὰ βρίσκεται μιὰ μουσικὴ σύνδεση.
Τὸ ἀποτέλεσμα ὀφείλει νὰ διαβάζεται μὲ ἐνδιαφέρον πρῶτα γιὰ τὸν τρόπο, τὸ ὕφος τοῦ κειμένου. Κι' ἀσφαλῶς τὸ περιεχόμενο νὰ συνυπάρχει.
Δὲν ἀραδιάζουμε λέξεις, δὲν γεμίζουμε σελίδες (γιὰ ν' ἀποκτήσει ὄγκο τὸ πρᾶγμα), δὲν ἀφήνουμε ἀσάφειες στὸν ἀναγνώστη.
Ἆλλοι γράφουν ἐντελῶς ἁπλὰ (καθόλου εὔκολο αὐτό), - παράδειγμα : Γρηγόριος Ξενόπουλος.
Ἆλλοι γράφουν ἄς ποῦμε δυσνόητα (ὁ ἀναγνώστης πρέπει νὰ εἶναι ἱκανός), - παράδειγμα : Ἀνδρέας Κάλβος.
Καὶ οἱ δύο εἶναι ἐξίσου πετυχημένοι. Εἶχαν ταλέντο καὶ κοπίασαν.

(*) Ψευδωνυμομάχος.