Δέχομαι εὐχὲς διὰ γνώσεις περισσοτέρας καὶ οὐχὶ διὰ χρόνους (μόνον) ἀλλὰ δι' αἰώνας - (τὸ ἐπάξιον μερίδιόν μου) - ἀλλοιῶς...νὰ μοῦ λείπουν οἱ εὐχές σας. Προτιμῶ μιὰ γάτα!
26
Αὐγούστου
2016, καὶ
ὥρα
7:39.
Τί
εἶδα, τί ἄκουσα, τί έμαθα, σήμερα,
(χθές).
. Τίποτα
δὲν ἔμαθα ἀκόμη...Τί μποῦφος!
Tοῦ γὰρ ᾍδου, νὰ τοῦ κοπεῖ ὁ βραχίων, ἄν βιάζεται νὰ μὲ πάρει......προτοῦ νὰ μάθω!
~
Καιρὸ εἶχα νὰ βρεθῶ ἀνάμεσα σὲ πολὺ κόσμο - χθὲς ὅμως, στὴν κηδεία τοῦ Μπάρκουλη,
μέχρι καὶ τὴν Λουκᾶ εἶδα, διὰ πρώτην μου φοράν, ἐκ τοῦ σύνεγγυς! Ἄχνα δὲν ἔβγαλε. Πῆγε πάλι ἔξω, πῆρε λουλουδάκια καὶ ἦρθε ξανὰ νὰ τὰ ἀναποθέσει στὸν ἐκλιπόντα. Ἔ, κορίτσι εἶναι κι' αὐτή, ὁ Μπάρκουλης τὴν ἀφορᾶ! (Πειράζει ποὺ εἶναι φαρδοκώλα; - Ὄχι, καλέ!...)
Τὸ τί χαζομάρες ἄκουσα, δὲν λέγεται.
Τοῦ τύπου:
" - Ἔ, μωρέ, νέος ἦταν ἀκόμα...ἆλλοι ζοῦν καὶ 90 καὶ 95 χρόνια..."
(Ἐδῶ, στὸ τέλος, πῆραν ἀπὸ μένα μίαν ἀπάντηση:
- Ἀκριβῶς πίσω μου, εἶναι θαμμένο ἕνα μωρὸ 50 ἡμερῶν... Ἆλλα ζοῦν τὰ κακόμοιρα καὶ 90 καὶ 95 ἡμέρες...Βρέ, δὲν πᾶτε στὸν Διάολο;)
ἤ
" - Κράτος εἶναι αὐτό; Δὲν ὑπῆρχε χῶρος στὸ Α' Νεκροταφεῖο; Δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν κηδέψουν δημοσίᾳ δαπάνῃ;"
ἤ
" - Ἤτανε μεγάλος γκόμενος, πάντως, κτλ..."
Τὴν ἀπάντηση τὴν πήρανε δεόντως, τοὺς εἶπα δὲ καὶ τελείως μαλάκες, ἀκόμη καὶ μὲ τὰ δύο πόδια στὸν τάφο, μαλάκες...
Καὶ τὸ χάρηκα.
Θὰ σταματήσω ὅμως σὲ ἕνα ἆλλο συμβάν.
* Στὴν καινούργια γειτωνιά μου, συναντῶ στὸν δρόμο συχνὰ ἕναν τύπο Ἰ(διόρρυθμο). Τὸν εἶδα καὶ ἐκεῖ, χθές, νὰ μιλάει μὲ καλλιτέχνες (δὲν ἦρθαν δὰ καὶ πολλοί) καὶ ρώτησα κάποιαν στιγμὴ ἕναν εὐγενέστατον κύριο, γλυκομίλητο, ποὺ μοῦ συστήθηκε Τ(ραγουδιστής) καὶ ποὺ τὸν εἶχα δεῖ νωρίτερα παραπέρα νὰ μιλάει πολὺ ἐγκάρδια καὶ γιὰ κάμποσα λεπτὰ μὲ τὸν Ἰ. (ποὺ κανεὶς τελικὰ δὲν ἤξερε τὸ ὄνομά του, τὸν ἐχουν δεῖ ὅμως, λέει στὴν τηλεόραση πολλὲς φορὲς κτλ).
- Ποιός εἶναι αὐτὸς ἐκεῖ ὁ...;
- Ἄ, νὰ σᾶς πῶ τὴν άλήθεια, δὲν ξέρω τ' ὄνομά του - ἔλα, μωρἐ, ψώνιο τοῦ κερατᾶ εἶναι, ποιός δίνει σημασία σ' αὐτούς; Οἱ ἀληθινοὶ καλλιτέχνες εἶναι ἐλάχιστοι. Ἕνας μαλάκας καὶ μισός, - βγαίνει καμιὰ φορὰ καὶ στὴν τηλεόραση...
Αὐτὸν τὸν Τ. δὲν θὰ τὸν πῶ Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνα, μεγάλη θά 'ταν ἡ χάρη του. Σκέτος πατροπαράδοτος Ἕλληνας εἶναι, σὰν αὐτοὺς ποὺ γεμίζουν τὸν...καλλιτεχνικὸ χῶρο. Ἔμεινα ἄναυδος - ποιός; ἐγώ! ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ δημοσιεύσω πέντε τόμους μὲ κακοήθειες παρασκηνίων.
Γιὰ ἕνα εἶμαι ἀκόμη πιὸ βέβαιος: ὅταν πεθάνω, μὲ τὸ καλό - καὶ τὸ λέω καὶ πάλι, σήμερα, ποὺ ἔχω τὰ γενέθλιά μου – δὲν θέλω νὰ μὲ πᾶνε νὰ λειτουργηθῶ, οὔτε βέβαια νὰ μὲ ρίξουν στὸν κάδο τῶν σκουπιδιῶν (νὰ οὐρλιάζουν τὰ σκυλιὰ γιὰ νὰ μὲ ξεσκίσουν νὰ μὲ φᾶνε, μέχρι ποὺ νὰ περάσει, μετὰ τὰ μεσάνυχτα, ὁ Σκουπιδιάρης νὰ μὲ πάρει - οὔτε τὴν γάτα μου δὲν θὰ ἄφηνα ἄθαφτη, σ' αὐτὴν τὴν ἱερή μας τελευταία στιγμή) καὶ ἆλλο τόσο δὲν θέλω νἄρθουν καλεσμένοι στὴν κηδεία μου.
Καὶ ἐννοεῖται, δὲν θέλω νὰ μὲ κάψουν! Καινούργια προπαγάνδα, τὸ κάψιμο. Γιὰ νὰ παραχωρηθοῦν τὰ νεκροταφεῖα σὲ ἀλλόθρησκους καὶ ὑποψηφίους Ἕλληνες ποὺ δὲν τοὺς νοιάζει κἄν τὸ ἑλληνικὸ κλέος!...
Οὔτε ὁ Θεὸς ἤδη δὲν βγάζει ἄκρη μὲ τὴν καταγωγὴ τῶν Ἑλλήνων.
Συμφωνεῖ ἀπολύτως μαζύ μου (νά, ποὺ Τοῦ χρειάστηκα κι' ἐγώ!...): Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνες, κι' αὐτό, μὲ μεγίστην ἐπιείκειαν τοὺς ταιριάζει.
Κι' ἐπειδὴ ἀκόμη διαβάζει Ἀρχαίους Ἕλληνες, στὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, κι’ ἀκονίζει ἔτσι τὸ μυαλό Του, ὁ Θεός, ἔ, δὲν πιστεύω ν’ ἀφεθεῖ ποτέ, νὰ κουρκουτιάσει τὸ μυαλό Του καὶ νὰ χαθεῖ τουλάχιστον ἡ Γλώσσα ἡ Ἑλληνική.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Tοῦ γὰρ ᾍδου, νὰ τοῦ κοπεῖ ὁ βραχίων, ἄν βιάζεται νὰ μὲ πάρει......προτοῦ νὰ μάθω!
~
Καιρὸ εἶχα νὰ βρεθῶ ἀνάμεσα σὲ πολὺ κόσμο - χθὲς ὅμως, στὴν κηδεία τοῦ Μπάρκουλη,
μέχρι καὶ τὴν Λουκᾶ εἶδα, διὰ πρώτην μου φοράν, ἐκ τοῦ σύνεγγυς! Ἄχνα δὲν ἔβγαλε. Πῆγε πάλι ἔξω, πῆρε λουλουδάκια καὶ ἦρθε ξανὰ νὰ τὰ ἀναποθέσει στὸν ἐκλιπόντα. Ἔ, κορίτσι εἶναι κι' αὐτή, ὁ Μπάρκουλης τὴν ἀφορᾶ! (Πειράζει ποὺ εἶναι φαρδοκώλα; - Ὄχι, καλέ!...)
Τὸ τί χαζομάρες ἄκουσα, δὲν λέγεται.
Τοῦ τύπου:
" - Ἔ, μωρέ, νέος ἦταν ἀκόμα...ἆλλοι ζοῦν καὶ 90 καὶ 95 χρόνια..."
(Ἐδῶ, στὸ τέλος, πῆραν ἀπὸ μένα μίαν ἀπάντηση:
- Ἀκριβῶς πίσω μου, εἶναι θαμμένο ἕνα μωρὸ 50 ἡμερῶν... Ἆλλα ζοῦν τὰ κακόμοιρα καὶ 90 καὶ 95 ἡμέρες...Βρέ, δὲν πᾶτε στὸν Διάολο;)
ἤ
" - Κράτος εἶναι αὐτό; Δὲν ὑπῆρχε χῶρος στὸ Α' Νεκροταφεῖο; Δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν κηδέψουν δημοσίᾳ δαπάνῃ;"
ἤ
" - Ἤτανε μεγάλος γκόμενος, πάντως, κτλ..."
Τὴν ἀπάντηση τὴν πήρανε δεόντως, τοὺς εἶπα δὲ καὶ τελείως μαλάκες, ἀκόμη καὶ μὲ τὰ δύο πόδια στὸν τάφο, μαλάκες...
Καὶ τὸ χάρηκα.
Θὰ σταματήσω ὅμως σὲ ἕνα ἆλλο συμβάν.
* Στὴν καινούργια γειτωνιά μου, συναντῶ στὸν δρόμο συχνὰ ἕναν τύπο Ἰ(διόρρυθμο). Τὸν εἶδα καὶ ἐκεῖ, χθές, νὰ μιλάει μὲ καλλιτέχνες (δὲν ἦρθαν δὰ καὶ πολλοί) καὶ ρώτησα κάποιαν στιγμὴ ἕναν εὐγενέστατον κύριο, γλυκομίλητο, ποὺ μοῦ συστήθηκε Τ(ραγουδιστής) καὶ ποὺ τὸν εἶχα δεῖ νωρίτερα παραπέρα νὰ μιλάει πολὺ ἐγκάρδια καὶ γιὰ κάμποσα λεπτὰ μὲ τὸν Ἰ. (ποὺ κανεὶς τελικὰ δὲν ἤξερε τὸ ὄνομά του, τὸν ἐχουν δεῖ ὅμως, λέει στὴν τηλεόραση πολλὲς φορὲς κτλ).
- Ποιός εἶναι αὐτὸς ἐκεῖ ὁ...;
- Ἄ, νὰ σᾶς πῶ τὴν άλήθεια, δὲν ξέρω τ' ὄνομά του - ἔλα, μωρἐ, ψώνιο τοῦ κερατᾶ εἶναι, ποιός δίνει σημασία σ' αὐτούς; Οἱ ἀληθινοὶ καλλιτέχνες εἶναι ἐλάχιστοι. Ἕνας μαλάκας καὶ μισός, - βγαίνει καμιὰ φορὰ καὶ στὴν τηλεόραση...
Αὐτὸν τὸν Τ. δὲν θὰ τὸν πῶ Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνα, μεγάλη θά 'ταν ἡ χάρη του. Σκέτος πατροπαράδοτος Ἕλληνας εἶναι, σὰν αὐτοὺς ποὺ γεμίζουν τὸν...καλλιτεχνικὸ χῶρο. Ἔμεινα ἄναυδος - ποιός; ἐγώ! ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ δημοσιεύσω πέντε τόμους μὲ κακοήθειες παρασκηνίων.
Γιὰ ἕνα εἶμαι ἀκόμη πιὸ βέβαιος: ὅταν πεθάνω, μὲ τὸ καλό - καὶ τὸ λέω καὶ πάλι, σήμερα, ποὺ ἔχω τὰ γενέθλιά μου – δὲν θέλω νὰ μὲ πᾶνε νὰ λειτουργηθῶ, οὔτε βέβαια νὰ μὲ ρίξουν στὸν κάδο τῶν σκουπιδιῶν (νὰ οὐρλιάζουν τὰ σκυλιὰ γιὰ νὰ μὲ ξεσκίσουν νὰ μὲ φᾶνε, μέχρι ποὺ νὰ περάσει, μετὰ τὰ μεσάνυχτα, ὁ Σκουπιδιάρης νὰ μὲ πάρει - οὔτε τὴν γάτα μου δὲν θὰ ἄφηνα ἄθαφτη, σ' αὐτὴν τὴν ἱερή μας τελευταία στιγμή) καὶ ἆλλο τόσο δὲν θέλω νἄρθουν καλεσμένοι στὴν κηδεία μου.
Καὶ ἐννοεῖται, δὲν θέλω νὰ μὲ κάψουν! Καινούργια προπαγάνδα, τὸ κάψιμο. Γιὰ νὰ παραχωρηθοῦν τὰ νεκροταφεῖα σὲ ἀλλόθρησκους καὶ ὑποψηφίους Ἕλληνες ποὺ δὲν τοὺς νοιάζει κἄν τὸ ἑλληνικὸ κλέος!...
Οὔτε ὁ Θεὸς ἤδη δὲν βγάζει ἄκρη μὲ τὴν καταγωγὴ τῶν Ἑλλήνων.
Συμφωνεῖ ἀπολύτως μαζύ μου (νά, ποὺ Τοῦ χρειάστηκα κι' ἐγώ!...): Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνες, κι' αὐτό, μὲ μεγίστην ἐπιείκειαν τοὺς ταιριάζει.
Κι' ἐπειδὴ ἀκόμη διαβάζει Ἀρχαίους Ἕλληνες, στὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, κι’ ἀκονίζει ἔτσι τὸ μυαλό Του, ὁ Θεός, ἔ, δὲν πιστεύω ν’ ἀφεθεῖ ποτέ, νὰ κουρκουτιάσει τὸ μυαλό Του καὶ νὰ χαθεῖ τουλάχιστον ἡ Γλώσσα ἡ Ἑλληνική.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου