Τὸ αἶσχος τῆς νέας Ἑλλάδος - 2ο, τρομάρα μου!

11 Ἰουνίου 2016, καὶ ὥρα 6:16. .

Συμπέρασμα

αὐθαίρετο καὶ μεγαλειώδους αὐτοτρομοκράτησής μου:

 

* Σωκράτης, τοῦ Λεωνίδα Δρόση (1843 - 1884), Ἀθήνα

 - Περίβολος Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν.

νὰ μαζέψω σὲ κὰρτ-ποστάλ (ταχυδρομικὰ δελτάρια τὰ λένε, βλὰξ Κλινό) ὅλα τὰ ἔργα τέχνης ποὺ ὑπάρχουν σὲ δημόσιους χώρους, γιατί ὑπάρχει ἐπικρεμάμενο κάτι σὰν κατάρα νὰ μὴν τὰ ξαναδῶ
ἤ ἔστω νὰ πρέπει νὰ πληρώνω (ἐξὸν ἀπὸ τὰ δημοτικὰ τέλη) εἰσιτήριο, λόγῳ ἡλικίας μειωμένο - ὁ...τυχεράκιας ἀλλὰ καὶ γκρινιάρης, ὅπως πᾶντα.

Κι' ἄλλωστε, παντοῦ, σ' ὅλον τὸν κόσμο, τὰ ἑλληνικὰ ἔργα στὰ Μουσεῖα βρίσκονται, δὲν εἶναι ἐκτεθιμένα στοὺς δρόμους καὶ τοὺς κήπους ἤ τὶς πλατεῖες.
Κι' ἐδῶ τί εἶναι ἄλλωστε; Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα.

Νὰ τὸ συνηθίσω. Δική μου λέξη, συνθετική, - κι' ἄς μὴν εἶμαι συνθέτης.
- Γιὰ Γάλλος μοιάζετε, μεσιέ! θὰ μοῦ λένε.
- Ἀλλοδαπ'-Ἕλλην λέει ἡ ταυτότητά μου, ὁρῖστε τὸ γράφει καὶ μὲ λατινικὰ γράμματα: Allodap'-Ellin! Δὲν ἔχω καμιὰν ὄρεξη νὰ σᾶς πῶ ψέματα.
- Καλά, μὲ πείσατε. Καὶ τί λέτε λοιπὸν γιὰ τὸν Παρθενώνα;
- Εἶμαι αἰσιόδοξος. Τὸν ἀναπαραστήσαμε ἄλλωστε στὸ Νέο Μουσεῖο τῆς Ἀκρόπολης. Θὰ τὸν βλέπω ἐκεῖ. Κι' ἄλλωστε, λόγῳ ἡλικίας, δὲν μπορῶ ν' ἀνεβαίνω βράχους, ἱεροὺς-ξεϊερούς!
- Ὅλα καλά;
- Τοῦτο πὲρ μπένε. Μὴ μιλᾶτε ἑλληνικά, σᾶς παρακαλῶ! - καὶ οἱ πέτρες ἔχουν αὐτιά.
====
(*) Εἶναι ἀνάγκη νὰ τὴν λένε ἐπὶ μακρὸν ἀκόμη Ἀθήνα; Ἆλλο ὄνομα δὲν ὑπάρχει; Πιὸ τουρκέ;