Συνεπληρώθησαν 6 ἔτη σατιρολογίας μου καὶ εὐκαιρίας δοθείσης...

10 Σεπτεμβρίου 2016, καὶ ὥρα 16:51.

Re: Καμία ἐλπίδα, παραδέχομαι τὴν ἦττα μας.
~
Καμία ἐλπίδα,
παραδεχτεῖτε τὴν ἦττα σας κ. ἄ. μποῦρδες.

 
.Ἀρχὴ δημώδους φανταστικοῦ ἅσματος...
"Τρεῖς γκόμενες καθόντουσαν, τὸν ΑΙΝΕΙΑΝ06 κοιτοῦσαν.
Τρεῖς γκόμενες Σαλαμινιές, τρεῖς τῆς συζύγου φίλες.
. Ἡ μιὰ τὸν λιμπιζότανε, γι' αὐτὸν ἡ δεύτερη γλυκοκουνιόταν,
κι' ἡ τρίτη κι' ἡ καλλίτερη τοῦ ἔκλεισεν τὸ μάτι!..."
* * *
Κατάληξις τοῦ αὐτοῦ ἀνυπάρκτου δημώδους ἅσματος.
Καὶ ζήσανε κι' οἱ τρεῖς καλά, κι' οἱ τρεῖς νὰ τὸν θυμῶνται.
.Ἡ πρώτη πᾶντα στέναζε,
ἡ δεύτερη βογγοῦσε,
κι' ἡ τρίτη ἡ βαριόμοιρη, τὸ σπλᾶχνο της λυπόταν,
ποὺ τὸν γονιὸ δὲν γνώρισε,
μόν' πάει στὸ κυπαρίσσι...
* * *
Βάσιμος πιθανολογία ἀπολεσθέντος ἐνδιαμέσου τμήματος
τοῦ ἐν λόγῳ δημώδους ἅσματος φαντασιοπλήκτου ἀνωνύμου ποιητοῦ.
- Κλινό, σὺ π' ὅλα τὰ γνωστὰ καὶ τ' ἄγνωστα μαντεύεις,
εἰπὲ σὲ μᾶς, τοὺς ἔρμους καὶ φτωχούς, τί στὸ καλὸ συνέβη;
Μὴ κι' ἡ συμβία ἐζήλεψεν κι' ἔπνιξεν τὸν καλόν της;
Μὴ καὶ δὲν ἐβάσταξεν αὐτὸς τοσαῦτες ἀπολαύσεις;
Μὴ κι' ὁ Θεὸς τιμώρησεν μοιχείαν κι' ἀδικίαν;
- Πολλὰ 'πὸ μὲ γυρεύετε, π' ὁ δόλιος δὲν γνωρίζω.
.Ἤξερα γιὰ τὴν κάψα του, ἄκουγα τὸν καημό του.
Καὶ κάπου μὲ ξεφρένιαζεν, ποὔθελε νὰ μὲ φτάσει,
χωρὶς νἄχει τὶς χάρες μου, τὸ παθιαστὸ φιλί μου!...
Νά, τύψεις τώρα πνίγουνε τὴν χριστιανὴν ψυχή μου.
Κι' ὅλα ἐγὼ θὲ νὰ τὰ πῶ καὶ μπρὸς στὴν Παναγιὰ θὰ ‘ν’ τὰ ὁμολογήσω:
ἐφθόνησα ποὺ ἔπαρεν ἐκείνη τὴν μικρούλαν...
κατάρες ἔριξα πολλές, μὰ εἶδα πὼς δὲν πιάναν...
πῆρα κι' ἐγὼ τὴν πένναν μου, τὸ κοφτερὸ μαχαῖρι,
τὴν βούτηξα στὸ γαῖμα του, ποὺ τὄκανα μελάνη.
Καὶ σύνθεσα ἕνα ποίημα, Δημοτικὸ Τραγοῦδι,
νὰ τὸ λαλοῦνε τὰ πουλιὰ κι' οἱ ἄνθρωποι νὰ κλαῖνε.
..........................................
Βοηθᾶτε με τὸν δύστυχο καὶ προσευχὲς ὑψῶστε,
ἐγώ, κι' ἄς τόνε σκότωσα, στὴν Κόλαση μὴν πάγω.
..........................................
.Ἀφῆστε με στὸ πλάι σας, στὴν ἐκκλησιὰν ὁ δοῦλος σας,
ὅλο γιὰ σᾶς νὰ ψέλνω,
κεράκια στοὺς ἀποθαμένους σας ν' ἀνάβω, μὲ λεφτά σας,
πάσα ψυχὴ νεκρὴ νὰ χαίρεται, ὡς κι' ἡ βαθειά μου τσέπη.

Τρισάγια γιὰ ὅλους σας μὲ κέφι νὰ συγγράφω,
Μνημόσυνα νὰ μὴν ξεχνῶ, κόλυβα μὴ σᾶς λείψουν,
καντήλια, χρυσοστόλιστα, μὲ λόγια τοῦ ἀέρα.
..........................................
Κι' ἀλλοίμονο τοῦ ἐλόγου σας, σὰν ὁ Κλινὸ πεθάνει!
Δεύτερη λέξη δὲν θὰ πῶ, ἐλπίδα δὲν ὑπάρχει.
Πᾶντες ἐσεῖς πλέον ἠττήθητε, γιὰ μποῦρδες πιὰ μὴν κλαῖτε.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
======================================================
08 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 9:22.

26 Αὐγούστου 2010, συμπληρώνονται 90 χρόνια
ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ μεγάλου σατιρικοῦ ποιητῆ, στὶς 26 Αὐγούστου τοῦ 1919.
* * *
Φιλόδοξον μνημόνειον γενεθλίων.

Κακῶς αὐτὴν τὴν γκάφα ἔκανα λοιπόν,
ἐγὼ νὰ γεννηθῶ,
τέτοιαν μέραν ἀποφράδα!
- ἄχ, μαννούλα μου φοράδα!... -
χωρὶς νὰ λυπηθῶ
π' ἐμνημονεύετ' ὁ Σουρῆς, ὁ ἐκλιπὼν
ἀπὸ τὸ δέκα ἐννέα
- ἀλλὰ ἔφταιγε ἡ μαία
ποὺ ξεγέννησε τὴ μάννα μου
καὶ μὲ τύλιξε στὴν πάνα μου
κι' εἶπαν: - Ἄχ, ἕν' ἀγοράκι!
Καὶ δὲν ἄναψαν κεράκι
στὴ γαλήνη τῆς ψυχῆς του!
Ποῦθε ναὔρω τῆς εὺχῆς του
λίγην τώρα εὐλογία;
Τόσην πάλιν ἀτυχία
νἄχω πιά!...Καὶ πῶς νὰ ζήσω
χωρὶς νὰ κληρονομήσω
τοῦ μυαλοῦ του τὴ σπιρτάδα;
Ἄχ, βρὲ τύχη μου, ρημάδα!...

Ἄ, τὸ βρῆκα! Νοερῶς, θὲ νὰ σαλτάρω
σὰν souris! Κι' ἀπ' τοὺς στίχους του θὰ πάρω
ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει.
Κι' ὁ Θεὸς ἄς κρίνει
τὴν ἀθέμιτὴ μου πράξη.
Μόνο μὴ διαταράξει
τὴ μικρούλα μου λαχτάρα
νὰ τοῦ μοιάσω, τοῦ Ρωμηοῦ.
Μὴ βρεθῶ τοῦ τουλουμιοῦ,
μὴ μοῦ ρίξουνε κατάρα.

Τώρα τὄπα. Θὰ τὸ κάνω.
θά 'βγω δὲ καὶ ἀπὸ πάνω!
.Ἰάνης Λό Σκόκκο.
====
Ἦταν, στὸ Φόρουμ, τὸ σατιρικό μου ποίημα τὸ πρῶτο
κι' ἔκτοτε, γράφοντας, κοιμᾶμ' ὀρθός, δόξες ὀνειρώττω!

Κι' ἕξη χρόνια γρήγορα πέρασαν,
- κι' ἅπαντες, θέ μου, δὲς...πῶς γέρασαν!
.Ἔχε με καλά, κι' ὥς νὰ τοὺς θάψω,
βόηθα με κάτι καλὸ νὰ γράψω.

Κι' ἰδοὺ πάλι, σὰν χθές, τότε, δεύτερο τί 'χα γράψει·
ἀλλ' ἡ Ἑλλὰς δὲν μ' ἄκουσε, τὸ στόμα μου νὰ ράψει.

09 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 8:10.

Συρρίκνωση.
Δὲν ξέρουμε, μὰ τὸν Χριστό, τὰ σύνορά μας, προσεχῶς, ποιά θἆναι τῆς Ἑλλάδας;
Μοιράζουμε τὸ πέλαγος, μπάζουμε μετανᾶστες, κάθοδος Βαλκανίων!...
Τοῦρκοι καὶ Ἀλβανοὶ ξεκίνησαν ἐρωτικὴν περίπτυξιν τῶν Ἰονίων.
Κι' ὁμολογῶ, ὡς Ἕλλην ταπεινός: - Μᾶς φτάνει κι' εἶναι ἀρκετὸς ὁ χῶρος μιᾶς κουράδας.

Κι' ὅπως στὴ Σμύρνη δὲν χωρούσαμε, - ἱστορικῶς,
ὅλοι μας, πρέπει νὰ τὸ παραδεχτοῦμε -
ἐμπρός, ἴτε παῖδες, ἄς ἑτοιμαστοῦμε
στὸν Σαρωνικό, μεμιᾶς, σὰν Πέρσες νὰ πνιγοῦμε.
.Ἰάνης Λό Σκόκκο.
====
* ὙστερόΓατο: Ἡ καινούργια ἀφετηρία μου,
μὲ σατιρικὰ ποιήματα κάθε λογῆς θεμάτων, δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ καμιὰν πολιτικὴ παράταξη,

μὲ κανένα κόμμα.
Μακρὰν ἐμοῦ ταῦτα.
Μόνη διάκρισις, ὅτι εἶμαι Ἕλληνας.

. Ὥς καὶ πολὺ θἄθελα νὰ ξέρατε, τέλος δέ, καὶ τοῦτον:
ἄν ἔρθετε στὸν τάφον μου μετὰ κλαρίνων καὶ λαγούτων,
καὶ δεῖτε νὰ γράφουν εἰς αὐτὸν: ὙστερόΓατον,
διορθῶστε το, κᾶντε το, παρακαλῶ: ΚλινόΓατον.

- Μερσὶ μπιέν!
- Σὰ ν'φαὶ ριέν!