Τὸ μεταφέρω καὶ ἐδῶ, μπὰς καὶ ξυπνήσετε κι' ἐσεῖς 

(ποὺ...δὲν τὸ βλέπω).

25 Νοεμβρίου 2017, καὶ ὥρα 8:30.

Κλινοσοφιστεῖες - ἔμφραγμα.

Λίγη Κόλαση γιὰ τοὺς ἄλλους,
ποτὲ δὲν βλάπτει.

Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Κάτι πρέπει νὰ γίνει.
Δὲν μπορεῖ νὰ πορευόμαστε πλέον ἔτσι ἀποχαυνωμένοι. Στὸ σκότος.
Θἄθελα Φῶς στὴν ἄκρη τοῦ ὀρύγματος, λίγο πρὶν κι' ὥσπου νὰ πεθάνει κανείς.
Σαφὲς Φῶς, δωρεάν - ἰδίως γιὰ τὰ μέλη τοῦ Φόρουμ.άλλονταπ.γκρού*. Δεκατετίες ὁλόκληρες τρῶμε, ἐδῶ μέσα, τὰ νειᾶτα μας, τὰ γεράματά μας, δὲν παίρνουμε κἄν εἴδηση τὰ κερατά μας...- ἔ, σύνταξη εὐδαιμονίας ἐν Παραδείσῳ νὰ μὴν δικαιούμεθα;
(Ἆντε μὴν πάρω ἀνάστροφες κι' ἀρχίσω νὰ καταριέμαι, ἔ!... Μόνον ὁ Χουανίτο μου θὰ γλυτώσει, τοὐτέστιν: κανείς ἆλλος σας, ἆντε γιατί ἄ!...).

Βουαλὰ τί προτείνω (βγαλμένο ἀπ' τὰ βαθύτερα ὑπαρξιακὰ ὄνειρά μου) καὶ τὶς ἀντιρρήσεις σας ἀπορρίπτων:
Περίπου 4 φορὲς τὸν χρόνο, ἀνὰ σαιζόν: Ἄνοιξη, Καλοκαῖρι, Φθινόπωρο, Χειμώνα, νὰ γίνεται
μία Μπλὰκ Ὄρτοντοξ Φράιντέι Θαυμάτων.

Μία Παρασκευή, λοιπόν, νὰ γίνονται θαύματα. Ὁπωσδήποτε Παρασκευή, γιὰ νὰ βάζουμε σὲ πειρασμὸ καταστηματάρχες ποὺ θέλουν νὰ παίρνουν τὰ λεφτά μας, μὲ ἄλλου εἴδους (ἀμερικανοσατανικὲς) Φράιντέις. Καὶ σὲ σκέψη (μὴν πῶ σκοτούρα ἕως σαφεστάτη σκοτοδίνη) νὰ βάζουμε ἀλλοθρήσκους, ποὺ θρησκεύονται τὸ Σάββατο, παίρνοντας ἔτσι τὴν ἐκδίκησή μας, (κι' αὐτοὶ τὸ Μάθημά τους ἀπὸ ἐμᾶς, τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν θεία Λειτουργία, ποὺ δουλεύουν χωρὶς νὰ μᾶς λογαριάζουν). Νὰ γίνει φανατικὸς ἀνταγωνισμός (δὲν ξέρω ἡ ἄλλη πλευρὰ πῶς μπορεῖ νὰ ὀνομάσει - ἀμερικανιστὶ δὲν νομίζω, δὲν εἶναι τοιούτου εἴδους ψωνάρες αὐτοί - τὴν Ἡμέρα τῶν Κατορθωμάτων της). Φράιντέις ἠλιθιότητας κι’ εὐπιστίας.
Ἡ ἰδέα εἶναι μοναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη (τὴν διάβασα καὶ στὸν Χουανίτο Τοῦρμπο-Φλόρες**).
Καὶ ὅποιος δὲν τὴν θέλει, νὰ βρεθεῖ αὐτομάτως στὴν Κόλαση χωρὶς δικαίωμα ἀπολογίας.

====
(*) Ποιητικὴ Γωνιὰ ἤθελα νὰ πῶ, μοῦ ξέφυγε, συγγνώμη.
(**) Ὁ γατούλης μου.
====

Ἡ Mattiola ἔγραψε: Και γω, Κλινό, «Θἄθελα Φῶς στὴν ἄκρη τοῦ ὀρύγματος», αλλά δεν μπορεί να γίνει κατά παραγγελία. Θαύματα γίνονται ακόμα και τώρα που μιλάμε, έως της συντελείας του κόσμου θα γίνονται.
Και τώρα που είπα για συντέλεια, το μεγαλύτερο θαύμα που θα γίνει θα είναι η εκστρατεία του Πολέμαρχου εναντίον των νεφελίμ και του στρατού του αντιχρίστου. Θα καθαρίσει η ήρα απ το σιτάρι και θα ξεβρωμίσει η γη από κάθε κακό και σιχαμερό ον! Λίγο το χεις;
Μετά ακολουθεί αναλαμπή χριστιανισμού και ελληνισμού, μια χρονική δηλ περίοδος άγνωστης διάρκειας όπου θα συμφιλιωθεί ο λύκος με το αρνί και όλοι θα τρώνε με χρυσά κουτάλια.
Θα μου πεις, δεν τα πιστεύεις αυτά, ε, τι να σε κάνω, για μένα αυτό το γεγονός αποτελεί την μοναδική μου ελπίδα και με γεμίζει χαρά όταν το σκέφτομαι.

====

Καλέ, δὲν λέω γιὰ τέτοια θαύματα έγώ!
Ὀνειρεύομαι κάτι γνησίως κλινοσοφιστικό. Ἄ, δὲν θὰ τ' ἀφήσω ἔτσι. Θὰ γράψω, ἐν καιρῷ,
ὅλα ὅσα ὀνειρεύομαι, γιατί μόνον στὴν Τέχνη γίνονται θαύματα.
Κοῖτα νὰ δεῖς: εἶμαι ἄνθρωπος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ δημιουργικοῦ ὀνείρου.
Τὰ θαύματα τῶν ἀνθρώπων μὲ ἐνδιαφέρουν, μόνον αὐτά. Καί, γιὰ νὰ σοῦ δώσω ἕνα παρά-
δειγμα ποὺ νἄχει καὶ θρησκευτικότητα μέσα του, νὰ σοῦ γίνει κάπως (= ξέρω ὅτι δὲν θέλεις
αὐτό) τὸ χατῆρι, σοῦ θυμίζω τὸν
Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, μιὰν ἐλάχιστη λεπτομέρεια ἀπὸ πίνακά του:

   Ἀγόρι ποὺ ἀνάβει κερί.

Ἤ τοῦ
Φώτη Κόντογλου
αὐτό:

   Στρατῆς Δούκας.

Κοντολογίς, τὸ ἀρχικὸ μήνυμά μου εἶναι κοροϊδευτικὸ - καὶ μπορεῖ νὰ ἐπανέλθω στὴν
σάτιρα / κάτι εἶπα τώρα!...Ὅλα τὰ κοροϊδεύω καὶ μ' ἐξοργίζουν, ἄν δὲν εἶναι γνησίας
ὑφῆς - ἀλλά, ὅταν μιλᾶμε πιὸ σοβαρά, [ ὄχι πὼς ἡ κοροϊδία μου δὲν εἶναι κατὰ πολὺ
σοβαρότερη] (οὔτε ποὺ νὰ διανοηθεῖς τὸ ἀντίθετο ποτέ), νὰ ὑποθέσουμε τουλάχιστον
μίαν Ἀνάσταση Ἑλληνική, πρᾶγμα ἐξόχως ἀκατόρθωτο, ἀλλὰ καὶ...νά! ποὺ ἴσως γί-
νει καὶ κἅνα θαῦμα!
Λές;
Μὲ ἄνανδρους ὅμως καὶ ἄξεστους καὶ ξενομανεῖς: Ἑλλάδα δὲν ὑφίσταται πλέον. Καὶ καμαρώνουν κιόλας πολλά, ἀμέτρητα ζῶα μας.
Τὰ ἔθιμα (καὶ τὰ θρησκευτικά - μολονότι ἄθρησκος καὶ μιὰ χαρὰ νιώθω ἔτσι, μὴν προσπαθήσεις νὰ μὲ μεταπείσεις) τῆς πατρίδας μου τὰ θέλω, ἔχω ζήσει μ' αὐτά.
Καὶ δὲν καταλαβαίνω γιατί θἄπρεπε νὰ τ' ἀνταλλάξω π.χ. μὲ τὰ σαχλοαμερικάνικα; Ἤ
νὰ ἀνέχομαι θρησκοληψίες, ὄχι μόνον τοῦ τόπου μου, ἀλλὰ καὶ εἰσαγόμενες;
Θέλω γιὰ πρῶτο θαῦμα:
νὰ μάθουν ἑλληνικά, νὰ γράφουν καὶ νὰ μιλοῦν.
Ἔ, τώρα, τί μοῦ λές; Μὲ στέλνεις ἤ δὲν μὲ στέλνεις στὸν ἀμερικάνικο Διάολο νὰ εἶσαι...
καὶ νὰ εἶμαι "ἴν";

27 Νοεμβρίου 2017, καὶ ὥρα 9:45.

Προβλέπω: Μπλὰκ Ὄρτοντοξ Φράιντέι Θαυμάτων.

Φάσις πρώτη,
κι' αὐτὸ διότι...
Κ.Κ.Υ. ἤτοι:
τίποτα νὰ μὴν σᾶς ἐκπλήττει.
Θαύματα τοῦ θεοῦ μας Δία,
ὑπαρκτὰ σ' ὅλα τὰ αἰδοῖα.
Κάπα Κάπα Ὕψιλον ἤ καλὴν καλῶς ὑπανδρεύθη,
(πλὴν μετὰ τοῦ συζύγου της οὐδέποτε συνευρέθη).
Ντέ, βρὲ γαϊδαράκο, ντέι!...
ἦρθε κι' ἡ Μπλὰκ Φράιντέι
τῶν θαυμάτων ὅπου Γῆς,
- καὶ θρησκευτικῆς στοργῆς.
Στὸ Γατουλίνου καὶ Σκυλαίνης*,
γάμος πέφτει τῆς βλαμμένης
Ματίνας Μανταρινάκη,
νὰ γευτεῖ κι' αὐτὴ κρινάκι.
Οὐ καλὸν ἔσεσθαι γεροντοκόρη,
(- τὄχει ποὺ τὄχει, μὴν τὸ φᾶν κι' οἱ σκόροι!...)
Τὸ Μυστήριον θὰ τελεστεῖ στὸν Ἅη-Γιώργη τὸν Γκαρίτση·
ἄγνωστος ὁ γαμπρός· ἀλλ' ὅλοι ξέρουν τί καλὸ κορίτσι
παίρνει: ὑπάλληλον δημοσίαν,
προγαμιαίως πλήρως ὁσίαν·
εὐαίσθητον καὶ καλὴν νοικοκυράν,
μίαν γατούλα σκέτη, χωρὶς οὐράν
νὰ κουνάει σ' ἄλλους, ξένους ἆντρες,
σὰν κάτι ξεμυαλίστρες γαλιάντρες!
Κι' ὦ! ἕτερον θαῦμα, διὰ τὴν ἀτάλαντον Πέγκυ Καρᾶ!...
Στὸ δίπλα Θέατρο Μουρμούρη τὴν πῆραν...στὰ σοβαρά·
ἅρπαξ' ἐπιτέλους τὸν πρῶτο της ρόλο:
σερβιετόρα στῆς Κυρᾶς της τὸν κῶλο!
Πῆγε γιὰ βουβὴ κομπάρσα καὶ βγῆκε πρωταγωνισμένη,
τὴν χειροκροτοῦν - κι' ἄς μὴ μιλᾶ - νιώθει ξεφωνισμένη
κι' ὅπου νἆναι, καταφθάνουν - μὲ τὴν μούρη της - κι' ἐξώφυλλα!
Πλούσιοι θὰ τῆς στέλνουν κι' ἀνθοδέσμην μὲ μαρουλόφυλλα.
Ὅμως, πρὸς τὸ παρόν, σκέφτηκε τοὺς γαμοκαλεσμένους,
δωρεὰν εἰς Ἐξώστην καὶ Πλατείαν θἄχει θρονιασμένους.
Κι' ἐνῶ θὰ ψέλνει ὁ πατὴρ Παντελεήμων Ζερβός,
τῆς Μανταλένας καὶ τοῦ Παπαμιχαήλ εὐλαβῶς:
"Παντρεύετ' ἡ δούλη τοῦ θεοῦ Ματίνα...
αὐτὸν ποὺ προτιμοῦσε τὴν γκιλοτίνα...
εἰς τὄνομα τῆς Μητρός, πού θέλει, γιὰ πατέρα τοῦ παιδιοῦ της, ἕναν ἄνδρα...",
ὁ λεγάμενος γιὰ λυτρωμὸ θὰ τρέξει νὰ πνιγεῖ στῆς Ἀττικῆς τὴν Μάνδρα.
Τέτοιο θἆναι τὸ σόκ, ἐν τῷ διπλανῷ θεάτρῳ, ποὺ ἡ ἀτάλαντη θὰ λαλήσει,
π' ὥς κι' ὁ Δίας, ἀπ' τὸν Παρνασσὸν ἀπέναντι, θ' ἀστράψει καὶ θὰ κεραυνοβολήσει:
- Μόνον οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν προγονικοὶ γάμοι πλέον ἀναγνωρίζονται!
Ὅλ' αἱ παρθένοι τῆς Ἑλλάδος, μετὰ τοῦ Διὸς δέον νὰ νταραβερίζονται.
Οὐκ ἔστιν γυνὴ παραπονεμένη.
Τίτλος ἀγαθός: ξεπαρθενεμένη.
Ὅσον ἀφορᾶ τοὺς ἄνδρας τοὺς κοπάνους...
...θὰ τοὺς κόψω τὰς ἀχρειάστους βαλάνους.

Τοῦτο τὸ ἐπεισόδιον στὴν Τὶ-Βὴ δὲν θὰ δεῖτε.
Ἄν ψάχνετε γιὰ τὸ "νέξτ", μετ' ἐμοῦ συνδρομηθεῖτε.
Ὤ, μὸν Ντιέ! Τὶ πρωτάκουστον καὶ γνήσιον θαῦμα!...
Χωρὶς τὸ παραμικρὸν σεξουαλικὸν τραῦμα.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

(*) Παρωδία τοῦ τηλεοπτικοῦ “Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης”.