Τί ὡραῖο νἆσαι εἴκοσι χρονῶ!

30 Μαρτίου   2014, καὶ ὥρα 7:34.

9 Αὐγούστου 1964, εἴκοσι χρονῶ, αὐτοφωτογράφηση.

χτύπα ξύλο καὶ μὴ μὲ γρουσουζεύεις,
θαύμαζέ με! Μ' ἀρέσει νὰ χαζεύεις.
Πόσον ὡραῖος ἤμουν, λέμε, τότε! - δὲν τὸ πιστεύω,
βεβαίως κι' ἀποκλειστικῶς γεννηθεὶς ἵνα γοητεύω!
Δεῖτε τὸ βλέμμα μου μόνον καὶ τὸ γαϊτανόφρυδό μου,
ἁπάσης χάριτος κι' ἐρώτων ὑποσχέσεων προδρόμου,
(ὄχι νὰ τὸ παινευτῶ,
μέχρι καὶ νὰ παντρευτῶ,
 θὰ μποροῦσα, τὸν... ἑαυτό μου, χωρὶς καμιὰ δυσκολία!)
Ἄχ, ταῦτα βλέπων, καταπνίγει με τις μελαγχολία,
κι' ἀναρωτιέμαι: - Ποῦ πῆγαν τὰ νειᾶτα μου, τὰ ρημάδια;
Πῶς τὰ μαγουλάκια μου, τοῦ τάφου μου γίναν πρωιμάδια;
Σιγὰ ντὲ μὴν πεθάνω!...
Θὰ ζήσ' ὅσο προφθάνω.