Καλλωπισμὸς ἀνδρός.

31 Μαΐου 2012, καὶ ὥρα 11:00.

καὶ ξυρίζοντας τὸ πουλί μου,
ἄρδην ἄλλαξεν ἡ ζωή μου.

Μ' ἀποτρίχωση, κάποιους πόντους, κοινῶς ἐκατοστά,
κερδίζεις - μὴν πῶ ποῦ, κύριοι, ντρέπομαι! - ἐκεῖ μπροστά;
Δὲν τὄξερα! Τρέχω κιόλας, νὰ ξυρίσω τὶς βρωμιάρες!
Κι' ἄν ὁ λεγάμενος δὲν θέλει, θὰ πέσουν σφαλιάρες

π' ὅλες θά 'ναι δικές του. Κι' ἀπαιτῶ νὰ συνετιστεῖ.
Θὰ τόνε κάνω, μόνος του, μιὰ μέρα νὰ ξυριστεῖ.
Χά! Εἶχε καὶ στὸ χωριό του, τάχα, ψωλομπαρμπέρη;
Γιὰ νὰ πάρει θᾶρρος, τὸν χαϊδεύω μὲ τὅνα χέρι·

μὲ τ' ἆλλο, μὴν κοπεῖ, προσεχτικὰ τόν ξυρίζω.
Στ' ἀρχίδια καὶ στὸν ποῦτσο μου κολώνιες θὰ μυρίζω.
- Δὲς τί κοῦκλο σ' ἔκανα! Νά, κοίταξε στὸν καθρέφτη!
(Καλέ, πῶς σηκώθηκε ἀπὸ χαρά! Δὲς ποὺ δὲν πέφτει!...)

Ἄς, γιὰ τοῦ λόγου τ' ἀληθὲς, πάρω καὶ τὴ μεζούρα:
καλ' ἀληθῶς, πῶς ψήλωσε!... Κάνει πιὰ γιὰ γαϊδούρα.
Φέρτε μου τώρα μιὰ νὰ τὴν βατέψω, δὲν κρατιέμαι·
ἆντε νὰ τὴν γαλακτολούσω... - γιατὶ κατουριέμαι!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
 ~~

6 Ἰουνίου 2012, καὶ ὥρα 3:01.

ἄκουσον, ἄκουσον! Νὰ τὸν ξυρίσω!
Κι' ἀπ' τοὺς βοστρύχους του νὰ τὸν στερήσω!

Κάλλιο τὄχω 'γὼ τώρ' ἀμέσως θεαματικῶς νὰ πεθάνω
καὶ ποτὲ μὴ σώσω ν' ἀναστηθῶ·
ψεῖρες σὰν δὲν βρίσκω νὰ 'γδικηθῶ,
νὰ ξούριζα τὸ πουλί μου; νὰ καμάρωνα κι' ἀπὸ πάνω;

Τὴν τέτοιαν μου τὴν θέλω τελείως ἀνθηράν,
καθὼς ξεφύτρωσεν, σὲ τριχοπεριβόλι!
Δὲν πᾶ νὰ κωλοχτυπιέται κι' ἡ βρωμο-Λυράν*!...
Νὰ μοῦ λείπουν ἔρωτες μὴ κεραυνοβόλοι.
--
(*) Ψευδωνυμομάχος. 
~~
 6 Ιούνιος 2012 στις 3:20

Υ. Γ.
καλέ, Αὐτὴ πῆρε τὸ πρότερον ποίημα τοῖς μετρητοῖς!
Λὲς κι' ἔτσι, στὰ καλὰ ποθούμενα, θὰ γίνω δωρητὴς!