Πολυχρόνης Λεμπέσης: Τὸ κορίτσι μὲ τὰ περιστέρια.

10 Ἰανουαρίου 2013, καὶ ὥρα 2:39.

~~~ Γιὰ μιὰ θέση στὸν ἥλιο!...
Τὄξερα πὼς ὁ ἥλιος ἔξω ἤθελε τὸν ἥλιο ποὔχω μέσα μου γιὰ νὰ λάμψει.
Μία ἀπόφαση ἦταν τὸ καινούργιο διαμέρισμα - μὲ τὰ μισά, τὸ 50%, λεφτά, καὶ ὅλον τὸν ἥλιο, σὺν ἕνα σκηνικὸ βάθος: θἄλεγα πὼς τὸ πίσω μέρος πολυκατοικιῶν κι' ἕνα γκαρὰζ ποὺ δείχνει μιὰ λουρίδα δρόμου μὲ ἀντικρυστὲς προσόψεις εἶναι ἰδανικό.
Ἕνας ἥλιος σ' ὁλόκληρη τὴν Γῆ, ἕνα χρυσάφι γιὰ κάθε φτωχό.
Στὸ ὑστερόγραφο τῆς ζωῆς, ὁ ἥλιος εἶναι κεφαλαιώδης. Τόσο ἁπλό, τόσο πολύτιμο, νὰ βγαίνεις στὸ μπαλκόνι τὸ μεσημέρι καὶ νὰ τρῶς ὅ,τι μαγείρεψες, πίνοντας ρετσίνα. Κρασί, νερὸ γεμάτο ἥλιο καὶ χαρά. Τόσα αὐτονόητα π' ἀνακαλύπτεις ξαφνικά! Καὶ ἡ ἑλληνικὴ σημαία νὰ κυματίζει σὰν θάλασσα - πόσο τὴν στερήθηκα τελευταῖα!...
Μόνος; Ἔ, καί;
Καὶ τί κατάλαβα μὲ ἄτομα καὶ πλήθη ποὺ μαζύ τους ἔζησα; Ἔχω τὸ αἰγόκλημα, τὴ δάφνη, τὶς ἐληές, τὴν ἀράχνη, τὸν πήλινο Μαραθωνομάχο μου, τὸν Πολυχρόνη Λεμπέση ("ἕνα ξυπόλυτο κορίτσι")... Πῆρα καὶ πουλάκι! Οἱ γάτες δὲν τὄχουν καταλάβει ἀκόμα.
Ὅμως ἔχουμε λάβει τὰ μέτρα μας, κύριοι!

  Πολυχρόνης Λεμπέσης: Μικρὴ κουλουριώτισσα.