Δύο ὧρες ἐντατικὴ φροντίδα γιὰ ἀναδημοσίευση μιᾶς Κλινοσοφιστείας. Τὸ χαίρομαι. Καὶ ξαφνιάζομαι ποὺ ἔτσι θυμᾶμαι καὶ τί εἶχα γράψει κάποτε. Ἐλέγχω τὸν νοῦ μου, τὰ λεγόμενά μου. Καμιὰ φορὰ καμαρώνω! Γιὰ ἕνα πρᾶγμα: ποὺ πασχίζω μὲ εἰλικρίνεια νὰ φανῶ χρήσιμος εἰς ἑαυτὸν καὶ εἰς ἄλλους, καταγράφοντας τὴν πείρα μου ζωῆς, ἕναν καρπὸ ποὺ ὅσο ὡριμάζει, ἀντὶ γιὰ γλυκύτερος, τόσο πιὸ πικρὸς γίνεται, ἄν καὶ μὲ δροσίζει αὐτὸ τὸ ἀναμενόμενο. Δὲν θέλω νὰ πεθάνω ἀνίδεος καὶ χωρὶς νἄχω γευτεῖ...