1 Νοεμβρίου 2012, καὶ ὥρα 6:52. 
 

* Κλινοτρικυμίες,
ἀπὸ τὸν Ἰάνη Λὸ Σκόκκο.

γ ά τ α τσέπης, 7.

Βρέ, βρὲ γατάκι, καλὰ ποὺ ἦρθες νὰ μοῦ κάνεις παρέα. Εἶδες; Γιὰ νὰ πίνει κανεὶς τὸν καφέ του γουλιὰ-γουλιὰ πῶς περνάει ἡ ὥρα καὶ τί ἀναπάντεχο μπορεῖ νὰ τὸν βρεῖ; Νά, ὁρίστε πού: γνωριστήκαμε οἱ δυό μας, - λίγο τὄχεις; Μιὰ κατάμαυρη γατούλα μὲ ἐλάχιστο ἄσπρο τρίχωμα στὸν λαιμό· καὶ μιὰ καταμαυρισμένη ὕπαρξη μὲ... μὲ λίγο φῶς στὸ μυαλό. Ἄχ, τόσο πιὰ ἔχω μόνον· καὶ μ' αὐτὸ θὰ πορεύομαι, θέλω δὲν θέλω. Τὰ λεφτά μου δὲν μοῦ φτάνουν οὔτε καφὲ νὰ πιῶ, φωστῆρες θ' ἀγοράσω; Καλὰ πού, μόλις δῶ γατοῦλες, κάτι παθαίνω ἀναψυκτικό, σὰν νὰ πετάω, μωρέ! Σὰν φέγι-βολὰν νιώθω ἀνσὰμπλ μὲ γατίτσες.
Πῶ πῶ, σὰν νὰ πέρασε καὶ ἡ ὥρα - κάποια μαγαζιὰ κλείνουν. Ἄμ, γι' αὐτὸ μοῦ πῆρες θᾶρρος καὶ ξεμύτισες. Καὶ πολὺ καλὰ ἔκανες· γιατὶ βρῆκα κι' ἐγὼ κάποιαν ν' ἀνταλλάξουμε δυὸ κουβέντες! Βρῆκες κι' ἐσὺ τὰ χάδια σου, τουλάχιστον γι' ἀπόψε... - δὲν πρέπει νἄχεις παράπονο, ἔ;
Λοιπόν, νὰ σοῦ πῶ: μ' ἀρέσει καὶ ἡ Αἰόλου καὶ ἡ Ἁγίου Μάρκου· εἶναι δυὸ δρὀμοι γεμάτοι φῶς καὶ χαρὰ ποὺ ξεκινοῦν, οὐσιαστικὰ, κάνοντας γωνία, ἀπὸ τὴν Εὐριπίδου, νὰ αὐτὴν ἐκεῖ! Τώρα ποὺ τὸ σκέφτομαι, κανεὶς μέχρι στιγμῆς δὲν θὰ σ' ἔχει πληροφορήσει ποῦ βρίσκεσαι, μὲς τὸ ἱστορικό κέντρο τῆς Ἀθήνας. Κᾶτσε νὰ σ' τὰ πῶ ἐγώ.

Ὅλος ὁ νοικοκυρεμένος κόσμος - οἱ γυναῖκες δηλαδὴ πιὸ πολύ - ἔρχεται ἐδῶ, - ξέρεις γιατὶ; Γιὰ νὰ βρεῖ λογιῶν-λογιῶν ἀξεσουάρ (πάντως γιὰ τὴν ὥρα δὲν εἶδα καμιὰν νὰ ψωνίζει κι' αὐτὸ δὲν μ' ἀρέσει). Ποὺ λές, μιὰ γατούλα ποὺ σέβεται τὴν ἐμφάνισή της, - ...ὤχ! γατούλα εἶπα; συγγνώμη· γυναίκα ἤθελα νὰ πῶ - θὰ ἔρθει ἐδῶ νὰ κάνει τὴν ἀξιοπρεπὴ βολτίτσα της, μόνη της ἤ μὲ κάποια φίλη ἤ καὶ μὲ συγγένισσά της, νὰ ψάξουν γιὰ κουμπιὰ, γιὰ τσᾶντες, γάντια, ζῶνες, ἐσᾶρπες, ἀγγράφες, πόρπες, ὀμπρέλες... ἔ, τί! δὲν τὰ ξέρεις αὐτά; Ὤ, καλά, δὲν πειράζει, ἄς μὴν τὰ ξέρεις. Θὰ σὲ πάρω μιὰ μέρα νὰ πᾶμε πιὸ κάτω, στὰ κρεοπωλεῖα!
Ἤ μᾶλλον θὰ σοῦ φέρω ἐδῶ κάτι ἀπὸ ἐκεῖ, ἔτσι; Κρίμα, μωρέ, νὰ μὴν ἔχω κάτι νὰ σὲ τρατάτω. Ἄ, γιὰ πές μου, στὴν Αἰόλου πᾶς; Καλά, ναί, αὐτὸ τὸ καταλαβαίνω· ἐκεῖ κάπως σοῦ τὴν σπᾶνε τὰ πολλὰ κεριὰ καὶ οἱ λαμπάδες... - ἄρα πηγαίνεις! Καὶ σίγουρα γνωρίζεις καὶ τὸν ἀγαπημένο μου γάτο, τὸν Αἴολο, π' ὅλο ξαπλώνει στὰ παγκάκια ὑπὸ τὴν σκιὰ τῶν δέντρων, πλάι στὴ στείρα κρήνη - ποὺ νὰ στερέψει ὁ Δῆμος Ἀθηναίων ἀπὸ πρεζόνια καὶ ἄλλα καλούδια. Πάντως κι' οἱ δύο δρόμοι ἔχουν τὴν χάρη τους, - μὴ μοῦ πεῖς, ἔ;
- Πῶ πῶ! Δές μιὰ κυρία, δὲς πόσο ὡραία εἶναι! Θἄθελες νἄτανε κυρά σου; Νἄμενες σπίτι της; Νὰ χωνόσουν καὶ στὸ κρεβάτι της τὸν χειμώνα; Ἔ; Μὴ μοῦ πεῖς!
Λὲς νὰ εἶναι ἀπὸ κεῖνες τὶς προκομμένες ποὺ ἀφήνουν τὴν δουλειά τους γιὰ νὰ παντρευτοῦν; Μπᾶ, σήμερα δὲν ὑπάρχουν δουλειὲς κι' οἱ γάμοι πέφτουν ἔξω!...
Πῶς τὴν κόβεις, ἐσύ, ἔτσι ποὺ προχωρεῖ ἀργά, ρομαντικὰ κι' ἀνέμελα; Μὴν κοιτᾶς τὰ μαλλιά της - μουσικὴ σκάλα θὰ εἶναι· ἀλλὰ κάτι ἆλλο θέλω νὰ μοῦ πεῖς: ἀπατᾶ ἤ ὄχι τὸν ἀγαπημένο της; Κι' ἄν ναί, νιώθει μιὰ στάλα τύψεις; Κι' ἄν ὄχι, τὸ μετανιώνει; Πῶς νὰ γινόταν νὰ τῆς κάναμε ἐπ' αὐτοῦ ἕνα τέστ ἁρπαχτό; Ἔι, μὲ γραντζούνισες, πρόσεχε!...
Ἄκου πῶς τὸ σκέφτομαι: αὐτὴ εἶναι νέα· μάλιστα δὲν χρειάζεται κἄν νὰ κρύβει ἀκόμα χρόνια , συμφωνεῖς; Κάθε νιὰρ θετικὸ κι' ἕνα μεζεδάκι θὰ σοῦ φέρω τὴν ἄλλη φορὰ ποὺ θἄρθω - συντομότατα, γιὰ χάρη σου, Κατιούσα μου, ἐσὺ γλυκειά!... Ἄν ὁ ἄντρας της εἶναι μεγάλος, αὐτὸς θὰ ξανανιώνει μαζύ της ἀλλ' αὐτὴ, κακὰ τὰ ψέμματα, θὰ γεράσει πρὶν τὴν ὥρα της. Γιὰ νὰ τὴν δοῦμε καλὰ στὸ πρόσωπο, - δές την καὶ σύ· θέλω νὰ διαπιστώσω, ἀπὸ τὸν ἀέρα της, τὴν ποιότητα τοῦ συζύγου της. Μμμ, λέγε! Φτού! Τώρα βρῆκε κι' αὐτὴ νὰ στρίψει στὴν γωνία; Πιὲς μιὰ γουλιὰ καφὲ γιατὶ νευρίασα. Νὰ πιεῖς - τὶ μὲ νοιάζει ποὺ δὲν θέλεις; Φοβᾶσαι μὴν πάθουν τὰ νεῦρα σου; Ἐγὼ, πῶς περιορίζομαι δηλαδὴ νὰ κρατῶ ἐσένα στὰ χέρια μου, ἐγώ, πῶς τὸ βλέπεις, δὲν ἔχω ψυχὴ γιὰ κάτι καλλίτερο; Τί γραντζουνᾶς, μωρὲ βρωμόγατο; Σὰν τὶς γυναῖκες εἶσαι κι' ἐσύ: ἀπὸ μακρυά, ὡραία· κι' ἀπὸ κοντά; Μαννούλα, σῶσε με!... Ὁρίστε, αἷμα! Στὸ χέρι ποὺ σὲ χάιδεψε, παληομαϊμού!... Φύγε, σκασίλα μου! Καὶ νὰ μὴ σὲ ξαναδῶ - ὥς αὔριο!

Παιδάκι μου, οἱ γυναῖκες καὶ οἱ γάτες δὲν θέλουν παρατήρηση καὶ ψυχανάληση, θέλουν χαρχάλεμα, τότε τὶς μαθαίνεις. (Στὸν ἴσκιο μου μιλάω!)
[Συνεχίζει ὡς γάτα τσέπης 8]
~~~~
- Κλινό, σ' ἀγαπάω, μὴ μὲ παρατᾶς....

- ...εἶμαι ἔγκυος, θ' αὐτοκτονήσω!
(Καταραμένε κερατά!...)