26 Ἰουλίου 2012, καὶ ὥρα 7:57.

* Εἴπαμε, πιὸ πρὶν..." Θέατρο, Ραδιόφωνο καὶ Παιδιά.
1995, φθινόπωρο. * Δὲν ἔπρεπε νὰ ξαναδουλέψω ( εἶπαν οἱ γιατροί...) "΄, δὲν ἄντεξα πάνω ἀπὸ τέσσερις μῆνες ἄεργος. Ἔγραψα"(;) ἔργο νὰ...μὴν κουράζομαι!
Ρόλος ποὺ θὰ ἑρμήνευα; ----------------> Παραγωγὸς θεατρικῶν ἔργων γιὰ παιδιά, άπὸ...Ραδιοφώνου!
1996, χειμώνας, μετὰ τὰ Χριστούγεννα, καὶ ἄνοιξη. * Ἡ παράσταση μέσα σὲ ὑποτιθέμενο "ραδιοφωνικὸ σταθμὸ"(!) καὶ ἀπὸ τὸ Ραδιόφωνο
...ἄκουγες, ὅ,τι... ἄκουγες. Ταυτοχρόνως καὶ ἐκ τοῦ φυσικοῦ!
Καὶ κάθε τόσο, κάποιο παιδὶ-θεατής, καλεσμένο, ἄκουγε, μαζὺ μὲ τοὺς ἄλλους θεατές, τὸν ἑαυτὸ του καὶ...
ραδιοφωνικῶς!
Μεταδίδω (γραπτῶς) ἕνα τραγοῦδι:
Ἐμβατήριο τῶν θεατρίνων.
Παραπαμὰμ παραπαπὰμ παραπαπὰμ ...
Θέλω θέατρο, νὰ παίζω· ράδιο, νὰ τραγουδῶ·
τὰ παιδιὰ νὰ μ' ἀγαπᾶνε καὶ νὰ τοὺς χαμογελῶ.
Θέλω θέατρο νὰ παίζω καὶ νὰ μὲ χειροκροτοῦν·
καὶ τρανζίστορ νὰ κρατᾶνε, ὅπου πᾶν' κι' ὅπου σταθοῦν!
Μὲ θέατρο, τραγούδια καὶ πολλὰ παιδιά,
ξεχνῶ τὸν ὕπνο κι' ὅλα σας τὰ φαγητά...
Μὲ θέατρο, τραγούδια καὶ τρελλὸ χορό,
θὰ γίνω ἔξυπνο παιδὶ καὶ ζωηρὸ
καὶ στὸ Σχολεῖο θἆμαι πρῶτο στὸ μυαλό!...
Παραπαμὰμ παραπαπὰμ παραπαπὰμ ...

Ναὶ ἀλλὰ χθὲς βρῆκα καὶ τὴν...Ἔναρξη - ...καὶ θέλω νὰ τὴν περισώσω:

* 1996. Πέρασαν περίπου 5 μῆνες ἀδράνειας: οἱ γιατροὶ ὅλοι εἶχαν πεῖ νὰ μὴν...ξαναδουλέψω,
ποτέ!
Πῶς αὐτὸ θὰ μοῦ ἦταν δυνατόν; Κι' ἀποφάσισα νὰ γράψω μιὰ κωμωδία γιὰ μικρὰ παιδιὰ, ὅπου, ἐγὼ δὲν θὰ ἔκανα σχεδὸν τίποτα: μόνο θὰ μιλοῦσα καθιστός, κάπου ἐκεῖ νὰ μὲ βλέπουν!
Ἦταν καὶ ἡ μοναδικὴ ἀποτυχία μας.
Παίχτηκε ἀπὸ Ἰανουάριο ἕως Ἰούνιο, κάπου 60 φορές. Ἔ, κοντὰ στὰ ἆλλα, ἄς δημοσιεύσω κι' αὐτό. Κάνω κανένα ἔγκλημα; Ἕξη μῆνες βγάλαμε τὸ ψωμί μας.
1η λοιπὸν δημοσίευση τοῦ...ἀνύπαρκτου κειμένου.

* Θέατρο, ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ καὶ παιδιά.
~~~~
[Ἀκούγονται διάφοροι σταθμοὶ ραδιοφώνου καθὼς κάποιος γυρίζει τὸ κουμπὶ ψάχνοντας. Ἐνδιάμεσα ἡ φωνὴ τῆς Ζωῆς...]
ΖΩΗ: Τὸ Θέατρο τοῦ Ὀνείρου...
[Ἡ βελόνα προχωρεῖ ἀλλὰ ἀπανωτὰ ἀκούγεται ἡ Μιμή]
ΜΙΜΗ: Τί!;... τί ἦταν αὐτό;...Θέατρο, εἶπε!...
[Ξαναπιάνεται ὁ σταθμός. Πάλι ἡ φωνὴ τῆς Ζωῆς]
ΖΩΗ: Λοιπόν, τὸ Θέατρο τοῦ Ὀνείρου, ποὺ εἶναι θέατρο γιὰ μικρὰ παιδιὰ... (μουσικὴ γέφυρα) ... σᾶς παρουσιάζει ἕνα ἔργο τελείως τρελλό!... τελείως ραδιοφωνικό... τελείως... τελείως, οὔφ! - σάμπως ξέρω κι' ἐγὼ τί τελείως; (μουσικὴ γέφυρα) Ἕνα ἔργο ἀπ' αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. (μουσικὴ γέφυρα) Συνήθως, γιὰ σᾶς γράφει, ποὺ εἴσαστε καλὰ παιδάκια δυόμισυ, τριῶ, τριάμισυ, τεσσάρω, τεσσεράμισυ, πέντε χρονῶ!... Οὔφ! Λαχάνιασα μὴν ξεχάσω καμιὰν ἠλικία σας!
(μουσικὴ γέφυρα) [Φωνὴ τῆς Μιμῆς]
ΜΙΜΗ: Σπύρο, τρέχα, μιλάει ἡ Ζωίτσα στὸ ραδιόφωνο!...
ΣΠΥΡΟΣ: Ποὖναι;... Ποὖναι, καλὲ, δὲν τὴν βλέπω!...
ΜΙΜΗ: Σῶπα κι' ἔλα ν' ἀκούσουμε. Στὸ ράδιο εἶπα... γιὰ μᾶς λέει...γιὰ τὸ θέατρό μας...
ΖΩΗ: Στὸ ἔργο παίζει ἡ μαμά μου, ἡ κυρία Μιμὴ Γουλέτα.
ΜΙΜΗ: Ἄχ, πρῶτο-πρῶτο τὄπε τὄνομά μου! Νἆναι καλὰ ἡ κορούλα μου!...
ΣΠΥΡΟΣ: Σςςς... Πάψε βρὲ μαμά, ν' ἀκούσουμε! Γλώσσα δὲν βάζεις μέσα - τί 'σαι σὺ, μωρέ!...
ΖΩH: Τὸ ἔργο λέγεται "Θέατρο, Ραδιόφωνο καὶ Παιδιά". [(μουσικὴ γέφυρα) (χειροκροτήματα). Φωνὴ τοῦ Ἰάνη].
ΙΑΝΗΣ: Et le spectacle commence, ὅ μεθερμηνευόμενον: ἀρχίζουμεεεεε!...
Ἀνοίγει ἡ αὐλαία.
~~
Ὕστερα γίνονταν ὅλα αὐτοσχέδια, χωρὶς κείμενο (προσέξτε το αὐτό) μὲ μοναδικὸ ὅπλο τὴν πείρα μας (κι' αὐτὸ προσέξτε το) καὶ μὲ ἄξονα τὸν ἐνθουσιασμὸ τῶν παιδιῶν-θεατῶν. Ὅλες οἱ κριτικὲς ἦταν παρεμφερεῖς:
ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ: - Αὐτὴ τὴ φορὰ, κυρ-Ἰάνη μᾶς ἀπογοητεύσατε!... Πᾶρτε τὰ λεφτὰ ἀλλὰ...

Στὴν ἑπομένη σαιζὸν εἴχαμε τὸ: Δήμητρα καὶ Περσεφόνη μαζὺ μὲ τὸ Μιὰ Κοκκινοσκουφίτσα ἀλλοιώτικη.
Οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ.
Ἡ δουλειὰ σώζει.