6 'Ιανουαρίου 2014, καὶ ὥρα 7:17.

Re: Η ΣΑΤΙΡΑ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ;

Κανονικὰ, ἐφέτος μπαίνω στὰ 70 μου.

Θὰ εἶχα πεθάνει ἀκριβῶς στὰ 5 μου,

ἄν δὲν εἶχα κυριολεκτικὰ ἀνακαλύψει τὴν Σάτιρα. (Τὸ Θέατρο). (Τὴν Λογοτεχνία).

Μὴ σώσει καὶ πεθάνει ποτὲ ἡ ἐν λόγῳ Κυρία.

Λίγο πνευματικὸ δηλητήριο συντηρεῖ τὰ ὡραιότερα τῆς ζωῆς ποὺ καταστρέφονται.

Πεθαίνοντας θὰ τῆς πῶ:

- Ἄν κοτᾶς, μωρὴ σκρόφα, ἔλα μαζύ μου νὰ σὲ κλινοσοφήσω στὸν αἰώνα τὸν ἅπαντα.

Ἀλλὰ χαζὴ δὲν εἶναι αὐτή, ἡ Ἀθάνατη θεὰ τῶν θεῶν καὶ θεαινῶν.

10 Ἰανουαρίου 2014, καὶ ὥρα 8:23.

Re: Η ΣΑΤΙΡΑ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ;

Χθές, πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλό μου αὐτὴ ἡ σκέψη:
ὁποιαδήποτε σάτιρα πρέπει νὰ γίνεται δημοσίως, προφορικῶς, θεατρικῶς ἤ γραπτῶς (Σουρῆς, Κλινὸ καὶ Σία).
Ποτὲ πρόσωπο μὲ πρόσωπο, ὅταν διακωμωδεῖται τὸ β΄ πρόσωπο ἀπὸ τὸ πρῶτο: τότε ἔχουμε βρισιά, στρίμωγμα, προσβολή.
Γιὰ νὰ γίνω σαφέστερος, κάποιος μὲ λέει:
- Κωλόγερο
ἐνόσω εἴμαστε μόνοι μας,
ἐνῶ ἕνας ἆλλος μὲ λέει:
- Κωλόγερο
μπροστὰ σὲ πολλούς. Αὐτό, μοῦ δίνει πάσα νὰ τοῦ ἀπαντήσω ἀναλόγως καὶ νὰ πλέξουμε, ἴσως, ἕνα σκετσάκι γεμάτο σπιρτάδα μυαλοῦ κι' αὐθάδεια.
Τὸ πρῶτο προκαλεῖ θυμό,
ἐξὸν κι' ἄν ἀρχίσουν τὰ δύο πρόσωπα νὰ πειράζουν ἐναλλὰξ τὸ ἕνα τ' ἆλλο
ἀλλά: χωρὶς θεατές, τὸ πρᾶγμα δὲν λέει τίποτα,
δὲν εἶναι σάτιρα,
ἆντε νὰ εἶναι φλὲρτ κεκαλυμμένο, - ποὺ δὲν τὸ βλέπω, ἄν δὲν καταλήξει σὲ πιάσιμο κώλου.
* Μεταφορὰ καὶ στὸ: Χρόνια πολλὰ ΚΛΙΝΟ (κι' ἐσὺ Γεώργιε Σουρῆ).