12 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 6:46.

. γατουλίσιμα σερενάτα.
Σκέφτηκα νὰ γράψω μιὰ καντσονέτα,
γλύκα μου, γατούλα ποὺ λαχταρῶ,
νἆμαι 'γὼ Ρωμαῖος κι' ἐσὺ Τζουλιέτα...
Τέλος, σερενάτα θὰ πῶ θαρρῶ.

Οὕνα γατουλίσιμα σερενάτα
σκάρωσα γιὰ σένα σὲ σὸλ ματζόρ.
Ἄλλη πιὸ τσαχπίνα δὲν ξέρω γάτα,
νιάρ, νιάρ, νιὰρ νιάρ! Νιὰρ ντέλ' μίο κουόρ!

Ἐσὺ π' ὀμορφαίνεις τὰ κεραμίδια,
μ' ἔχεις τυλιγμένο σὲ μιὰν οὐρά.
Θἄχεις στὸ λαιμὸ χίλια μπιχλιμπίδια,
πάρε μιὰ καρδιά καὶ μιὰ ζαφορά!

Οὕνα γατουλίσιμα σερενάτα,
μὲ τὸ μαντολίνο σοῦ τραγουδῶ.
Νὰ καὶ δυὸ ψαράκια ἀλὰ μαρινάτα...
νιὰρ, νιὰρ, νιὰρ, νιάρ! Σοῦ κλινοραψωδῶ.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.