29 Ὀκτωβρίου 2012,
καὶ ὤρα 7:36.
* Κλινοτρικυμίες,
ἀπὸ τὸν Ἰάνη Λὸ Σκόκκο.
γ ά τ α τσέπης, 6.
Ἄχ, βρὲ παιδί μου, δὲν θέλει καὶ πολλὴ σκέψη τὸ πρᾶγμα! Ἡλιόλουστη μέρα, μὲ κάθε γάτα καὶ γατὶ στὸ τσεπάκι σου (ὅλες σ' ἀγαποῦν, κερατούκλη!) καὶ νὰ πᾶς νὰ κλειστεῖς ἐν μέσῳ ἁγίων, ὁσίων καὶ συγχωρεμένων; Κᾶτσε ἐδῶ, στὸ Orthio, νὰ πιεῖς τὸ καφεδάκι σου, ψηλὰ στὸ ἐσκαμπώ - κι' ἄλλωστε ἔχει τὴν χάρη της καὶ ἡ ὁδὸς Ἁγίου Μάρκου - ἔμ, παράλληλη τῆς Αἰόλου εἶναι, γεμάτη μαγαζιά, μὲ τὸ Βαφτιστικάδικο μπροστὰ στὰ μάτια σου: 25 κομμάτια, μπλὲ ἤ ρὸζ, μόνον 250 εὐρὼ! Θὰ μποροῦσες νὰ γίνεις μιὰ φορὰ κι' ἐσὺ νονὸς ἀλλὰ ποῦ!...Μόνο γάτες ξέρεις νὰ βαφτίζεις διαβάζοντας στὰ γαλλικὰ ὅποια σοῦ τύχει περικοπὴ τῶν Εὐαγγελίων!...
Πάντως, σοῦ πετυχαίνουν τὰ βαφτίσια σου, ἐσένα. Κάτι ὀνόματα, μὰ κάτι ὀνόματα!...
- Ἕναν ἑλληνικὸ γλυκό, κι' ἄν θέλετε νὰ βράσει λίγο πιὸ πολύ!...
Καὶ δός του νὰ περνᾶνε γυναῖκες - τὄξερες! μὴν πεῖς πὼς δὲν τὄξερες!... - μπροστά σου: ὁδὸς Ἀνικανοποιήτων θἄπρεπε νὰ λέγεται αὐτή. Γυναῖκες δὲν περνοῦν;
Οἱ μαγαζάτορες, θὰ ἦταν κάποτε κάμποσο ἔξυπνοι, γιατὶ μάζεψαν ὅλον τὸν γυναικόκοσμο ἐδῶ. Χρόνια, τίποτα δὲν ἄλλαξε. Πλὴν ἴσως λιγόστεψαν τὰ λεφτὰ καὶ οἱ ἀγορές. Πάντως γυναῖκες πᾶνε κι' ἔρχονται, οὔ! μὲ τὸ παραπάνω. Κᾶτσε τώρα νὰ τὶς λουστεῖς.
Βρέ, γιὰ θυμήσου, τότε ποὺ εἶπες νὰ νοικιάσεις ξέχωρο σπίτι κι' ἤρθατε ἐδῶ μὲ τὴ μάννα σου καὶ τὴν ἀγαπημένη σου ἐξαδέλφη, τὴν Ἑλένη (ἴδια ἡ Λολομπρίτζιντα ποὺ νὰ πάρει-νὰ πάρει...) Καὶ τί δὲν ψωνίσατε νὰ ὀμορφήνετε τὰ δωμάτιά σου!... Συνήθως μιὰ γυναίκα καὶ μόνο στὸ σπίτι ἀρκεῖ γιὰ νὰ εἶναι ὅλα ὄμορφα.
Ἀλλὰ κάτι μοῦ λέει πὼς: οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες δὲν τὸ πιστεύουνε αὐτό. Νὰ καὶ γιατὶ καταφεύγουν στὰ στολίδια πάνω τους καὶ γύρω τους. Ψέμματα πὼς οἱ γυναῖκες εἶναι γάτες. Ἕνας πραγματικὸς καλλιτέχνης αὐτὸ τὸ ξέρει, καὶ συνεπῶς δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς γάτα. Ἀπὸ γυναῖκες; Ἔ, καλά!...
Λένε πὼς οἱ γυναῖκες εἶναι λουλούδια. Ἔ, καλά!... Τότε γιατὶ ἀρωματίζονται; Ποῦ εἶναι τὸ μοσχοβόλημά τους; Βρωμᾶμε ἰσαξίως, ἆντρες γυναῖκες!
Εἶναι, λέει, εὔθραυστες.Ἔ, καλά!... Κᾶτσε νὰ πιεῖς καφὲ στὴν Ἁγίου Μάρκου καὶ τὰ ξαναλέμε. Καὶ τί δὲν περνάει, μπροστά σου, ἀπὸ θηλυκὸ καταδρομικό! Τὶς κοιτᾶς καὶ ἀλοιθωρίζεις γιὰ πολλοὺς καὶ διαφόρους λόγους καὶ συχνὰ εὔχεσαι ὁ καφὲς νἆταν τῆς πατηγοριᾶς, πικρός. Ποῦ εἶναι ἡ θειά σου ἡ Εἰρήνη, νὰ τῆς γυρίσεις τὸ φλυτζάνι νὰ σοῦ πεῖ: γυναίκα, βλέπει στὸν ὁρίζοντα, γιὰ σένα;
Ἐπιμένεις στὴν θειά σου τὴν Εἰρήνη γιατὶ ἦταν παμπόνηρη ἡ λωλο-Σμυρνιὰ κι' ἐσὺ ἀγρὸν ἠγόραζες! Σοῦ ἔπαιρνε λόγια χωρὶς νὰ τὸ καταλάβεις καὶ σοῦ τὰ σερβίριζε γιὰ πρωτάκουστα ἤ μᾶλλον πρωτοειπωμένα!
- Μὰ, πῶς τὰ βρίσκει!...
- Ἔ, καλά!...
- Νά τη, παιδί μου, λεπτή, ψηλή, μὲ γαλλικὴ φινέτσα!... Ἔχει καὶ λεφτά, μεγάλη προίκα!... Σ' ἀγαπάει καὶ τρελλαίνεται γιὰ τὴ Λωλοτεχνία (ἔτσι δὲν μοῦ τὴν εἶπες αὐτή;) Νὰ δεῖς ποὺ αὐτὴ θὰ λέει πιὸ πολλὲς λωλάδες ἀπὸ σένα καὶ θὰ τὰ ταιριάξετε!...
Τὴν θέλεις ἄγγελο (ν' ἀγαπήσει γιὰ πρώτη καὶ τελευταία φορὰ μόνον ἐσένα), νὰ μὴν σὲ κερατώσει οὔτε μιὰ φορά (γιατὶ τότε θἆναι πουτάνα), οὔτε πολλὲς φορές! Καὶ δὲν ξέρω τί θἆναι τότε. Ἄ, τὸ βρῆκα: γκομενού! Μπᾶ, ὄχι, κάτι χειρότερο ἀλλὰ ποῦ θὰ μοῦ πάει, θὰ τὴν βρῶ τὴ λέξη καὶ...θὰ τὴν πῶ!
Τὸ κακὸ μ' αὐτὸν τὸν δρόμο καὶ μὲ τὰ τόσα πήγαιν'-ἔλα του εἶναι πὼς γάτα δὲν στεριώνει: ὥς τώρα καμιά!...Ἔχω ἀρχίσει νὰ νιώθω σὰν ἀγριόγατος ποὺ θέλει γάτα νὰ...γατέψει, ἐδῶ καὶ τώρα! Νὰ μοῦ δώσει τὸν λόγο της, αὐτὸν ποὺ δὲν θὰ κρατήσει. Κι' ἄς τὴν πιστέψω. Κάθε γυναίκα ἄλλωστε ταξειδεύει μὲ τὰ λόγια ἀπὸ καρδιὰ σὲ καρδιά, - δὲν θὰ εἶναι δὰ καὶ ἡ πρώτη: ἡδονὴ ἴσον σταύρωση, τὸ ξέρουμε, τὸ ξέρουμε! Σημασία ἔχει νὰ εἶναι ἡ Ἐκείνη. Γιὰ τὶς ἆλλες, ποιός νοιάζεται;
Ὄχι, ὄχι, δὲν θέλω καμιὰν ἀπολύτως ἠθικιά - νὰ μοῦ λείπει. Αὐτὴν τὴν χαρίζω στὸν Θεό, ποί, ὅσω νἆναι, θέλει κι' Αὐτός, ὡς Νυμφίος, τὶς Πιστές του Ἀρραβωνιαστικές! (Αὐτὸς κι' ἄν εἶναι γυναικάς, ἄλλου τύπου - Παναγία μου σῶσε!...) Ὅλες οἱ θεοῦσες μὲ τὴν προίκα στὸ χέρι - καὶ στὰ πόδια Του - παρακαλοῦν μὲ δάκρυα.
Μὲ παρακλήσεις, Τοῦ παραδίδονται χωρὶς ἴχνος ζήλειας γιὰ τὶς ἆλλες - ἄν καὶ ἡ παρθενιὰ δὲν ἔχει ὅρια καὶ μερικὲς εἶναι πιὸ παρθένες.
Ἀντιθέτως, ἐσὺ θέλεις:
- Μία, θεούλη μου, ποὺ νὰ μὴ μοῦ βγάλει τὰ μάτια!...
Ὕστερ' ἀπ' αὐτό, κατάλαβα καὶ ποιός εἶσαι - μὴν τὸ πεῖς, θὰ σ' τὸ πῶ ἐγώ! Εἶσαι ὁ γλυκο-Κλινούλης τῶν ἕξη ἀστέρων! Μπήχτη, ἔ μπήχτη, ἐσὺ εἶσαι - δὲ μὲ γελᾶς ἐμένα!
Πάντως, ἀπ' ὅσες πέρασαν, χοντροκῶλες, χαμηλοκῶλες ἤ καὶ ἄκωλες, μέχρι τώρα, καμιὰ δὲν γύρισε νὰ μὲ κοιτάξει. Κι' ἔχω πάρει τόσο γοητευτικὴ στάση!...Βρὲ, μήπως εἶναι κρυφοκοιτάζουσες, χαμηλοβλεποῦσες; Μήπως ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός βλέπουσιν καλλίτερον ὡς γαλαί, κοινῶς γάτες;
Ἀρχίζω νὰ ψέλνω σὲ στὺλ ὑβ-μοντανικοῦ νεαροῦ:
- Ἰδού ὁ Κλινούλης ἔρχομαι ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάρια ἡ δούλη, ἥν εὑρίσκω γρηγορούσα καὶ μὴ ῥαθυμούσα. (Et bien, voilà moi, le petit Clino, qui viens au milieu de la nuit en trouvant une esclave fidèle et prudente...)
Tί ἆλλο νὰ πῶ πιά; Μπάφιασα! Οὔτε μιὰ νὰ μὲ ξετρελλάνει. Ἐκτὸς ἄν περιμένουν ὑπόσχεση γάμου - δὲν σφάξανε οὔτε θὰ σφάξουνε! Βαφτίσια, μάλιστα! (μὴ φανταστοῦν στὸ μαγαζὶ πὼς τοὺς γρουσουζεύω κιόλας), ἀλλὰ γάμος; γιόκ! Νὰ πάρω γυναίκα καὶ νὰ φτιάξω πεθερά; Μπορεῖ αὐτὸ νὰ εἶναι τῆς μόδας ἀλλὰ ἐμένα δὲν μ' ἀρέσουν τὰ καπρίτσια τῶν ἀνθρώπων. Προτιμῶ τὰ ἀκατανίκητα τῆς ζωῆς, ποὺ κακὸ χρόνο νἄχουν καὶ δαῦτα!
Συχνὰ λένε ἀκόμα πὼς τὸ νὰ γεννηθεῖς γυναίκα εἶναι κατάρα ἀλλὰ μιὰ γυναίκα μπορεῖ ν' ἀλλάξει τὸν κόσμο. Καλλίτερο, χειρότερο τὸν κάνει; - δὲν ξέρω, λέω μόνον ὅσα ξέρω.
Πάντως, τόσην ὥρα ψάχνω μιὰν ὡραία, ποὺ θὰ ἔχει τὴν χάρη καὶ τύχη καὶ ἔμπνευση νὰ προσέξει ἐμένα καὶ κάτι νὰ πάθει... - κάτι σὰν διαβολοκαβαλίκευμα ὑποθέτω, δὲν ἐφάνη ἀκόμη. Ἅμα βρεθεῖ,
εὐθὺς θὰ τὴν κεράσω καφὲ ἤ κάτι δροσιστικὸ ποὺ νὰ πηγάζει ἀπὸ τὰ μάτια μου καθὼς θὰ φλέγονται τὰ χείλια της.
Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα; Ὁ Θεὸς νοιάζεται γιὰ ὅλα τὰ περπατούμενα καὶ τὰ πετούμενά Του - ἀλλά, δὲ βαριέσαι!...Μποροῦμε καὶ μόνοι μας! Ἔλα τώρα, καλὰ σοῦ λέω, ἄσε. Μὴ βρεῖ τὸν μπελά Του καὶ ποῦν πὼς μᾶς τἄφτιαξε Ἐκεῖνος!...Τὸ ξέρουμε πὼς εἶναι ὁ μεγαλύτερος ρουφιάνος σὲ ὅλον τὸν ντουνιὰ ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ Τοῦ τὸ λέμε καὶ νὰ τραυματίζεται. Ὀρφανὸς εἶναι, ...ποιὰ μάννα θὰ Τὸν παρηγορήσει; Γιὰ μιὰν ὑπόληψη κι' Αὐτὸς ἐπουρανεῖ.
Καί, ὦ τοῦ θαύματος τῶν θαυμάτων! Νὰ μία γάτα - en voilà une!
- Ψὶ ψὶ ψὶ ψὶ ψὶ!... Βαπτίζεται ἡ servante de Dieu Γατιούσα, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κλινό, - καὶ κανενὸς ἄλλου κερατᾶ! Ἀμέ, τί!...
Κρίμα νὰ μὴν ἔχω γατοκουφετάκια, νὰ φάει. Τὴν παίρνω στὰ πόδια μου. Eἶναι τόσο βολικιὰ ποὺ ὅ,τι θέλω τὴν κάνω ἄνευ αἰδοῦς. Κατ' εὐθείαν τὴν κοιλίτσα της χαϊδεύω. Μοῦ κάθεται, τὰ θέλει!...
Μία γατούλα ἐγκαταλείπεται στὰ χέρια μου! Τέτοια γυναίκα θἄθελα.
Ἴσως ξαναψάξω.
[Συνεχίζει ὡς γάτα τσέπης 7.]
~~~~~~~~~~~~~~~~
Μία γάτα (δὲν μπορεῖ, θὰ) μὲ παραμονεύει!... ...
Ναί,
.......... εὐχαριστῶ . .τοὺς συνωμότες αὐτῆς τῆς "σελίδας".
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.......... εὐχαριστῶ . .τοὺς συνωμότες αὐτῆς τῆς "σελίδας".
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
* Κλινοτρικυμίες,
ἀπὸ τὸν Ἰάνη Λὸ Σκόκκο.
γ ά τ α τσέπης, 6.
Ἄχ, βρὲ παιδί μου, δὲν θέλει καὶ πολλὴ σκέψη τὸ πρᾶγμα! Ἡλιόλουστη μέρα, μὲ κάθε γάτα καὶ γατὶ στὸ τσεπάκι σου (ὅλες σ' ἀγαποῦν, κερατούκλη!) καὶ νὰ πᾶς νὰ κλειστεῖς ἐν μέσῳ ἁγίων, ὁσίων καὶ συγχωρεμένων; Κᾶτσε ἐδῶ, στὸ Orthio, νὰ πιεῖς τὸ καφεδάκι σου, ψηλὰ στὸ ἐσκαμπώ - κι' ἄλλωστε ἔχει τὴν χάρη της καὶ ἡ ὁδὸς Ἁγίου Μάρκου - ἔμ, παράλληλη τῆς Αἰόλου εἶναι, γεμάτη μαγαζιά, μὲ τὸ Βαφτιστικάδικο μπροστὰ στὰ μάτια σου: 25 κομμάτια, μπλὲ ἤ ρὸζ, μόνον 250 εὐρὼ! Θὰ μποροῦσες νὰ γίνεις μιὰ φορὰ κι' ἐσὺ νονὸς ἀλλὰ ποῦ!...Μόνο γάτες ξέρεις νὰ βαφτίζεις διαβάζοντας στὰ γαλλικὰ ὅποια σοῦ τύχει περικοπὴ τῶν Εὐαγγελίων!...
Πάντως, σοῦ πετυχαίνουν τὰ βαφτίσια σου, ἐσένα. Κάτι ὀνόματα, μὰ κάτι ὀνόματα!...
- Ἕναν ἑλληνικὸ γλυκό, κι' ἄν θέλετε νὰ βράσει λίγο πιὸ πολύ!...
Καὶ δός του νὰ περνᾶνε γυναῖκες - τὄξερες! μὴν πεῖς πὼς δὲν τὄξερες!... - μπροστά σου: ὁδὸς Ἀνικανοποιήτων θἄπρεπε νὰ λέγεται αὐτή. Γυναῖκες δὲν περνοῦν;
Οἱ μαγαζάτορες, θὰ ἦταν κάποτε κάμποσο ἔξυπνοι, γιατὶ μάζεψαν ὅλον τὸν γυναικόκοσμο ἐδῶ. Χρόνια, τίποτα δὲν ἄλλαξε. Πλὴν ἴσως λιγόστεψαν τὰ λεφτὰ καὶ οἱ ἀγορές. Πάντως γυναῖκες πᾶνε κι' ἔρχονται, οὔ! μὲ τὸ παραπάνω. Κᾶτσε τώρα νὰ τὶς λουστεῖς.
Βρέ, γιὰ θυμήσου, τότε ποὺ εἶπες νὰ νοικιάσεις ξέχωρο σπίτι κι' ἤρθατε ἐδῶ μὲ τὴ μάννα σου καὶ τὴν ἀγαπημένη σου ἐξαδέλφη, τὴν Ἑλένη (ἴδια ἡ Λολομπρίτζιντα ποὺ νὰ πάρει-νὰ πάρει...) Καὶ τί δὲν ψωνίσατε νὰ ὀμορφήνετε τὰ δωμάτιά σου!... Συνήθως μιὰ γυναίκα καὶ μόνο στὸ σπίτι ἀρκεῖ γιὰ νὰ εἶναι ὅλα ὄμορφα.
Ἀλλὰ κάτι μοῦ λέει πὼς: οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες δὲν τὸ πιστεύουνε αὐτό. Νὰ καὶ γιατὶ καταφεύγουν στὰ στολίδια πάνω τους καὶ γύρω τους. Ψέμματα πὼς οἱ γυναῖκες εἶναι γάτες. Ἕνας πραγματικὸς καλλιτέχνης αὐτὸ τὸ ξέρει, καὶ συνεπῶς δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς γάτα. Ἀπὸ γυναῖκες; Ἔ, καλά!...
Λένε πὼς οἱ γυναῖκες εἶναι λουλούδια. Ἔ, καλά!... Τότε γιατὶ ἀρωματίζονται; Ποῦ εἶναι τὸ μοσχοβόλημά τους; Βρωμᾶμε ἰσαξίως, ἆντρες γυναῖκες!
Εἶναι, λέει, εὔθραυστες.Ἔ, καλά!... Κᾶτσε νὰ πιεῖς καφὲ στὴν Ἁγίου Μάρκου καὶ τὰ ξαναλέμε. Καὶ τί δὲν περνάει, μπροστά σου, ἀπὸ θηλυκὸ καταδρομικό! Τὶς κοιτᾶς καὶ ἀλοιθωρίζεις γιὰ πολλοὺς καὶ διαφόρους λόγους καὶ συχνὰ εὔχεσαι ὁ καφὲς νἆταν τῆς πατηγοριᾶς, πικρός. Ποῦ εἶναι ἡ θειά σου ἡ Εἰρήνη, νὰ τῆς γυρίσεις τὸ φλυτζάνι νὰ σοῦ πεῖ: γυναίκα, βλέπει στὸν ὁρίζοντα, γιὰ σένα;
Ἐπιμένεις στὴν θειά σου τὴν Εἰρήνη γιατὶ ἦταν παμπόνηρη ἡ λωλο-Σμυρνιὰ κι' ἐσὺ ἀγρὸν ἠγόραζες! Σοῦ ἔπαιρνε λόγια χωρὶς νὰ τὸ καταλάβεις καὶ σοῦ τὰ σερβίριζε γιὰ πρωτάκουστα ἤ μᾶλλον πρωτοειπωμένα!
- Μὰ, πῶς τὰ βρίσκει!...
- Ἔ, καλά!...
- Νά τη, παιδί μου, λεπτή, ψηλή, μὲ γαλλικὴ φινέτσα!... Ἔχει καὶ λεφτά, μεγάλη προίκα!... Σ' ἀγαπάει καὶ τρελλαίνεται γιὰ τὴ Λωλοτεχνία (ἔτσι δὲν μοῦ τὴν εἶπες αὐτή;) Νὰ δεῖς ποὺ αὐτὴ θὰ λέει πιὸ πολλὲς λωλάδες ἀπὸ σένα καὶ θὰ τὰ ταιριάξετε!...
Τὴν θέλεις ἄγγελο (ν' ἀγαπήσει γιὰ πρώτη καὶ τελευταία φορὰ μόνον ἐσένα), νὰ μὴν σὲ κερατώσει οὔτε μιὰ φορά (γιατὶ τότε θἆναι πουτάνα), οὔτε πολλὲς φορές! Καὶ δὲν ξέρω τί θἆναι τότε. Ἄ, τὸ βρῆκα: γκομενού! Μπᾶ, ὄχι, κάτι χειρότερο ἀλλὰ ποῦ θὰ μοῦ πάει, θὰ τὴν βρῶ τὴ λέξη καὶ...θὰ τὴν πῶ!
Τὸ κακὸ μ' αὐτὸν τὸν δρόμο καὶ μὲ τὰ τόσα πήγαιν'-ἔλα του εἶναι πὼς γάτα δὲν στεριώνει: ὥς τώρα καμιά!...Ἔχω ἀρχίσει νὰ νιώθω σὰν ἀγριόγατος ποὺ θέλει γάτα νὰ...γατέψει, ἐδῶ καὶ τώρα! Νὰ μοῦ δώσει τὸν λόγο της, αὐτὸν ποὺ δὲν θὰ κρατήσει. Κι' ἄς τὴν πιστέψω. Κάθε γυναίκα ἄλλωστε ταξειδεύει μὲ τὰ λόγια ἀπὸ καρδιὰ σὲ καρδιά, - δὲν θὰ εἶναι δὰ καὶ ἡ πρώτη: ἡδονὴ ἴσον σταύρωση, τὸ ξέρουμε, τὸ ξέρουμε! Σημασία ἔχει νὰ εἶναι ἡ Ἐκείνη. Γιὰ τὶς ἆλλες, ποιός νοιάζεται;
Ὄχι, ὄχι, δὲν θέλω καμιὰν ἀπολύτως ἠθικιά - νὰ μοῦ λείπει. Αὐτὴν τὴν χαρίζω στὸν Θεό, ποί, ὅσω νἆναι, θέλει κι' Αὐτός, ὡς Νυμφίος, τὶς Πιστές του Ἀρραβωνιαστικές! (Αὐτὸς κι' ἄν εἶναι γυναικάς, ἄλλου τύπου - Παναγία μου σῶσε!...) Ὅλες οἱ θεοῦσες μὲ τὴν προίκα στὸ χέρι - καὶ στὰ πόδια Του - παρακαλοῦν μὲ δάκρυα.
Μὲ παρακλήσεις, Τοῦ παραδίδονται χωρὶς ἴχνος ζήλειας γιὰ τὶς ἆλλες - ἄν καὶ ἡ παρθενιὰ δὲν ἔχει ὅρια καὶ μερικὲς εἶναι πιὸ παρθένες.
Ἀντιθέτως, ἐσὺ θέλεις:
- Μία, θεούλη μου, ποὺ νὰ μὴ μοῦ βγάλει τὰ μάτια!...
Ὕστερ' ἀπ' αὐτό, κατάλαβα καὶ ποιός εἶσαι - μὴν τὸ πεῖς, θὰ σ' τὸ πῶ ἐγώ! Εἶσαι ὁ γλυκο-Κλινούλης τῶν ἕξη ἀστέρων! Μπήχτη, ἔ μπήχτη, ἐσὺ εἶσαι - δὲ μὲ γελᾶς ἐμένα!
Πάντως, ἀπ' ὅσες πέρασαν, χοντροκῶλες, χαμηλοκῶλες ἤ καὶ ἄκωλες, μέχρι τώρα, καμιὰ δὲν γύρισε νὰ μὲ κοιτάξει. Κι' ἔχω πάρει τόσο γοητευτικὴ στάση!...Βρὲ, μήπως εἶναι κρυφοκοιτάζουσες, χαμηλοβλεποῦσες; Μήπως ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός βλέπουσιν καλλίτερον ὡς γαλαί, κοινῶς γάτες;
Ἀρχίζω νὰ ψέλνω σὲ στὺλ ὑβ-μοντανικοῦ νεαροῦ:
- Ἰδού ὁ Κλινούλης ἔρχομαι ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάρια ἡ δούλη, ἥν εὑρίσκω γρηγορούσα καὶ μὴ ῥαθυμούσα. (Et bien, voilà moi, le petit Clino, qui viens au milieu de la nuit en trouvant une esclave fidèle et prudente...)
Tί ἆλλο νὰ πῶ πιά; Μπάφιασα! Οὔτε μιὰ νὰ μὲ ξετρελλάνει. Ἐκτὸς ἄν περιμένουν ὑπόσχεση γάμου - δὲν σφάξανε οὔτε θὰ σφάξουνε! Βαφτίσια, μάλιστα! (μὴ φανταστοῦν στὸ μαγαζὶ πὼς τοὺς γρουσουζεύω κιόλας), ἀλλὰ γάμος; γιόκ! Νὰ πάρω γυναίκα καὶ νὰ φτιάξω πεθερά; Μπορεῖ αὐτὸ νὰ εἶναι τῆς μόδας ἀλλὰ ἐμένα δὲν μ' ἀρέσουν τὰ καπρίτσια τῶν ἀνθρώπων. Προτιμῶ τὰ ἀκατανίκητα τῆς ζωῆς, ποὺ κακὸ χρόνο νἄχουν καὶ δαῦτα!
Συχνὰ λένε ἀκόμα πὼς τὸ νὰ γεννηθεῖς γυναίκα εἶναι κατάρα ἀλλὰ μιὰ γυναίκα μπορεῖ ν' ἀλλάξει τὸν κόσμο. Καλλίτερο, χειρότερο τὸν κάνει; - δὲν ξέρω, λέω μόνον ὅσα ξέρω.
Πάντως, τόσην ὥρα ψάχνω μιὰν ὡραία, ποὺ θὰ ἔχει τὴν χάρη καὶ τύχη καὶ ἔμπνευση νὰ προσέξει ἐμένα καὶ κάτι νὰ πάθει... - κάτι σὰν διαβολοκαβαλίκευμα ὑποθέτω, δὲν ἐφάνη ἀκόμη. Ἅμα βρεθεῖ,
εὐθὺς θὰ τὴν κεράσω καφὲ ἤ κάτι δροσιστικὸ ποὺ νὰ πηγάζει ἀπὸ τὰ μάτια μου καθὼς θὰ φλέγονται τὰ χείλια της.
Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα; Ὁ Θεὸς νοιάζεται γιὰ ὅλα τὰ περπατούμενα καὶ τὰ πετούμενά Του - ἀλλά, δὲ βαριέσαι!...Μποροῦμε καὶ μόνοι μας! Ἔλα τώρα, καλὰ σοῦ λέω, ἄσε. Μὴ βρεῖ τὸν μπελά Του καὶ ποῦν πὼς μᾶς τἄφτιαξε Ἐκεῖνος!...Τὸ ξέρουμε πὼς εἶναι ὁ μεγαλύτερος ρουφιάνος σὲ ὅλον τὸν ντουνιὰ ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ Τοῦ τὸ λέμε καὶ νὰ τραυματίζεται. Ὀρφανὸς εἶναι, ...ποιὰ μάννα θὰ Τὸν παρηγορήσει; Γιὰ μιὰν ὑπόληψη κι' Αὐτὸς ἐπουρανεῖ.
Καί, ὦ τοῦ θαύματος τῶν θαυμάτων! Νὰ μία γάτα - en voilà une!
- Ψὶ ψὶ ψὶ ψὶ ψὶ!... Βαπτίζεται ἡ servante de Dieu Γατιούσα, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κλινό, - καὶ κανενὸς ἄλλου κερατᾶ! Ἀμέ, τί!...
Κρίμα νὰ μὴν ἔχω γατοκουφετάκια, νὰ φάει. Τὴν παίρνω στὰ πόδια μου. Eἶναι τόσο βολικιὰ ποὺ ὅ,τι θέλω τὴν κάνω ἄνευ αἰδοῦς. Κατ' εὐθείαν τὴν κοιλίτσα της χαϊδεύω. Μοῦ κάθεται, τὰ θέλει!...
Μία γατούλα ἐγκαταλείπεται στὰ χέρια μου! Τέτοια γυναίκα θἄθελα.
Ἴσως ξαναψάξω.
[Συνεχίζει ὡς γάτα τσέπης 7.]
~~~~~~~~~~~~~~~~
Μία γάτα (δὲν μπορεῖ, θὰ) μὲ παραμονεύει!... ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου