Τῆς ἀγάπης τὸ μαχαῖρι.

Ὁ ὡραῖος φόνος, γίνεται μὲ τῆς ἀγάπης τὸ μαχαῖρι
κι' ὄχι μ' αὺτό, οὔτε μ' ἐκεῖνο, οὔτε μὲ τ' ἆλλο.

Ὁ σατανικὸς φόνος, γίνεται μὲ τῆς ἀγάπης τὸ μαχαῖρι
κι' ὄχι μ' αὐτό, οὔτε μ' ἐκεῖνο, οὔτε μἐ τ' ἆλλο.

Ὁ γνήσιος φόνος, γίνεται μὲ τῆς ἀγάπης τὸ μαχαῖρι
κι' ὄχι μ' αὐτό, οὔτε μ' ἐκεῖνο, οὔτε μὲ τ' ἄλλο.
Κι' ὁ φόνος γίνεται ὅσο ζῆς.
Κι' ὁ φόνος γίνεται ὅσο ἀγαπᾶς.
(Ἀθήνα, 1971, τέταρτη δημοσίευση).

Παροχὴ ὑπηρεσιῶν.

Παρακαλῶ, ἔχετε τὴν καλωσύνη
νὰ μὲ διαφθείρετε;
Γιὰ τὴν ὥρα,
σᾶς ἐξοφλῶ μὲ δάκρυα
τὸν παληὸ λογαριασμό μας
γιὰ τὴν καρδιὰ ποὺ μοῦ χαλάσατε.
Ἡ ἀπόδειξη ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ποίηση.
Ὁ φόρος, μὲ μοναξιὰ, βαραίνει ἐμένα.
Μιὰν ὑπογραφή, παρακαλῶ,
ὲδῶ ποὺ λέει:
Ἄνθρωποι!...
...Εὐχαριστῶ.
(Ἀθήνα, 1971, τέταρτη δημοσίευση.
Σημ.: Τὸ ὡς ἄνω, εἶχε χρεωθεῖ, ἀπὸ τυπογραφικὸ λάθος, στὸν ἐκλεκτὸ

ποιητὴ Σπύρο Κοκκίνη, στὴν "Ἀνθολογία" τῶν ἐκδόσεων Ἄγκυρα, 1971, 

καὶ...ξαναγίνεται δικὸ μου τὸ 2008!).