21 Σεπτεμβρίου  2010,   καὶ ὥρα 1:17. 

Οὐ γὰρ ἔρχεται μόνον...

Ὁ Χρόνος τἄβαλε μαζύ μου, κι' ὅλο μὲ βαράει.
Τὸ κάνει χωρὶς θόρυβο, χωρὶς φωνές. Ρουφάει
τὸ μεδοῦλι μου, μέρα μὲ τὴν ἡμέρα.
Εἶναι παληομασκαράς, μιὰ σκέτη λέρα!

Ἄνανδρος, ὁ Χρόνος, ὕπουλα πᾶντα μοῦ τὴν φέρνει,
μὲ ὄνειρα γιὰ τὸ αὔριο. Κι' αὐτὸ πάλι, τὸ αὔριο, μοῦ παίρνει,
στὸ μεθαύριο τὸ μεταθέτει. Κι' ὅσο νἆναι
τοῦ μέλλοντος οἱ μέρες... δὲν μοῦ φτουρᾶνε.

Τί θὲ νὰ πάθω, κι' ἄν γερογάτος γίνω πιὸ πολύ;
Ξέρω: ψυχὴ-πουλί, μά, στὰ σκέλια μου, ρηχτὴ ψωλή!
Ἄν μοῦ ποῦνε καὶ μὲ πὶ νὰ περπατάω,
ἔ! καθ' ὁδόν, στὰ βρακιὰ θὰ κατουράω.

Σουπίτσες, ἐντριβοῦλες, καὶ ἆλλα τέτοια τρυφεριακά,
θὰ τἄχω - μᾶλλον! Στὰ μοῦτρα σας πετάω τὰ βιαγκρικά.
Πᾶρτε τ' ἀπὸ μπρός μου, μὴν ἀγανακτήσω,
καὶ δὲ σκεφτῶ γεράματα! ἀλλὰ γαμήσω...

...τὸ κέρατό σας! Ψεύτικες χαρὲς μὴ μοῦ πουλᾶτε.
Στηθεῖτε κεῑ! Κι' ἄν λαχταρᾶτε, τόσο, νὰ τὸν φᾶτε
πετῶ μακρυά μου τὸ πὶ καί, στὸ πὶ καὶ φί,
σᾶς μαθαίνω γαλλικὰ, ἐγὼ, τὸ "Ριφιφί"...

...νὰ τραγουδᾶτε, πιὸ καλὰ κι' ἀπ' τὴν Μπαρτντό!
Νὰ πιῶ, πρίν, μόνον, στάσου! ἕνα ποτηράκι Μπορντώ!
Κι' ἄν μαζύ μου, δὲν τὄχατε ξανακάνει,
καὶ...θέλετε πάλι! Σᾶς λέω: - Δὲν σᾶς φτάνει;
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.