Τὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως 

ἤ καὶ...champ de bataille,

 τόση δόξα!...

Σάββατο  29 Ὀκτωβρίου 2016 7:43 am.

Λὲ ζαρντὲν ντὲ Βρωμερί ντὲ λὰ Καπιτάλ.
(Καλὰ ποὺ περπατῶ ψιλοτραγουδῶντας παληὰ τραγούδια ἑλληνικά, γαλλικὰ καὶ ἰταλικά.
Γλυτώνω δωρεὰν τὴν αὐτοκτονία).
* * *
Καὶ νὰ σκεφτεῖς, μένω πολὺ κοντὰ στὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως. Καὶ ὁ βλάξ, καμιὰ φορά, μαζεύω χῶμα, κάτω άπὸ τὰ δέντρα, ποὺ τὸ βάζω γιὰ λίπασμα στὶς γλᾶστρες μου ἤ ταΐζω τίποτα γατάκια, ἐκεῖ!... Τὴν βρωμιὰ καὶ τοὺς ὕποπτους τοὺς βλέπω, - στεριόνουν ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ἐκεῖ. .Ὤχ! Θὰ βρεθοῦν τώρα κάποιοι νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν Ἀθήνα...καὶ νὰ μοῦ ποῦν νὰ μὴν πηγαίνω σὲ δημοσίους χώρους...ἀλλὰ νὰ παίρνω τ' αὐτοκίνητό μου (δὲν ἔχω, βρέ!) καὶ νὰ πηγαίνω ἀλλοῦ. Νὰ περπατήσω θέλω ὁ ἄμοιρος. Καὶ στὸ λεωφορεῖο ποὺ μπαίνω, ὅλο ἀλλοδαποὺς τῆς κακιᾶς ὥρας βλέπω καὶ μουσουλμᾶνες (Παναγία μου, σῶσε!...) Δὲν ἔχω ἀεροπλάνο νὰ πάω - ποῦ; Ἀλλά, καὶ Ἕλληνες νὰ δῶ, τί θὰ καταλάβω; .Ἑλληνίδες γκρὴκ-οὐάνς, μὲ τρία ἑκατοστὰ νύχια βαμμένα πολύχρωμα, νὰ ἀσχολοῦνται μανιο-ἀποβλακωδῶς μὲ τὸ κινητό τους, σκυμμένες καὶ ἠλίθιες ἀκόμη κι' ὄταν βλέπεις μό- νον τὰ μαλλιά τους καὶ ὄχι τὴν μούρη τους, νὰ μιλοῦν μασῶντας τὶς λέξεις στὰ ἑλληνικά, πεντακάθαρα στὰ ἀγγλικά. Ψώνια τοῦ κερατᾶ, π' ἀνάθεμα κι' ἄν τἄχει ἀγγίξει ἄλλη κρίση πλὴν ἡ τοῦ ἐγκεφάλου τους. Καλά, οἱ Ἕλληνες ψάχνουν σὲξ κάθε λογῆς (θέλω εἰδικὰ μηνύματα σὲ 24 συνέχειες ἐπ' αὐτοῦ τοῦ θέματος, νὰ τὸ περιγράψω λίαν περιληπτικῶς). Συνιστῶ, σ' ὅποιον θέλει, σώνει καὶ καλά, νὰ σιχαθεῖ, ὅ,τι κι' ἄν εἶναι αὐτό, νὰ ἔρθει νὰ ζήσει στὴν Ἀθήνα τοῦ Περικλέους, ἀντάμα μὲ κάθε λογῆς Φρικαλέους, Πειναλέους, Ψωραλέους - τὄχω ξαναπεῖ, δὲν ταξειδεύω, ἄρα δὲν ξέρω τί συμβαίνει ἐκτὸς Ἀθηνῶν: φαντάζομαι τὰ βλαχαδερώτερα ἐπὶ τὸ ἀναιδῶς κι' ἀποτυχημένα αἰσχροκρυπτότερον! Χθὲς πῆγα νὰ δῶ τὴν παρέλαση. Εὐτυχῶς, ἔφυγα. Προτίμησα τὴν Ὕβα λὰ ντούς. Καλλίτερα τὰ σκυλιά, οὐί, σ' ἔ μπωκοὺ μιέ!... Μὲ ἀπόλυτη θλίψη γιὰ τὴν κατάντια.

  Ἡ Ὕβα λὰ ντούς, στὸ παληό μου σπίτι.