- Ἅμα δὲν σὲ θέλει...
~
Βρέθηκα κι' ἐγὼ σὲ μιὰ κηδεία,
καὶ μ' ἀγνόησεν ἡ κουστωδία.
Σᾶς ἔχω γυρισμένη τὴν πλάτη...
- μέχρι κι' ὁ Χάρος μὲ διαφυλάττει
ἀπὸ τὸ σιχαμερό σας μάτι!
Κι' εἶν' ἀλήθεια, πώς, χάρη στὸν Χάρο,
ὥς καὶ τὴν ζωή μου θὰ γιουχάρω,
- πρὶν νὰ πεθάνω, δὲν θὰ κομπλάρω.
Τόσους καὶ τόσους ὁ φακὸς πῆρε,
κατάφατσα! Κι' ὀμορφιὲς ἐξῆρε.
" - Ὄχι δὰ καὶ σένα, ζωντοχῆρε!...".
Ὦ! πόσον, ἀκόμη κι' ἐν κηδείαις,
ἄτυχος εἰμί!... Παρασπονδίες
μὴ καί, θανών, μοῦ ποῦν' ψαλμωδίες.
Σιγά, σὰν πεθάνω, μὴ μὲ νοιάξει,
ἄν τὰ καθέκαστα συμβοῦν ἐν τάξει!
Τὸ φέρετρο ρῖξτε, νὰ βουλιάξει.
Νεκρὸς ὤν, θὰ περιμένω κι' ἐσᾶς,
παραμένων, ὅπως πᾶντα, γλωσσάς.
Θά 'μ' ὡραῖος. Κι' ἐσεῖς, θά 'στε πατσάς.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου