Μετανάστευση στὸ ἐξωτερικό.
Ἀνέκαθεν, κάτι μοῦ ἔφταιγε στὸν ἑλληνικὸ περίγυρο.
Νέος, ὥς λίγο πρὶν τὰ 30, ἤθελα νὰ φύγω στὴν Γαλλία, γιατί κατὰ γενικὴν ὁμολογία ἔμοιαζα πιὸ πολὺ γιὰ Γάλλος παρὰ γιὰ Ἕλληνας. Ὅμως, δὲν ἤξερα κανέναν ἐκεῖ. Δὲν θὰ τολμοῦσα νὰ πάω σὰν ἕναν φίλο μου καὶ συμμαθητή, τὸν Γιάννη Φωτιάδη (δὲν ζεῖ τουλάχιστον 25 χρόνια τώρα), νὰ κοιμᾶμαι στὰ παγκάκια, ὥσπου νὰ βρεθεῖ κάτι. Παρὰ τὸ ὅτι ἤμουν γαλλομαθής. Κι' ἄς εἶχα ἤδη μεταφράσει ἕνα πλῆθος βιβλία. Δὲν μοῦ ἄρεσε ποτὲ νὰ πέφτω στὰ πόδια κάποιου γιὰ νὰ μὲ σώσει. Ἐπίσης, ὡς ἐργάτης δὲν ἔχω δουλέψει ποτὲ καὶ δὲν θὰ τὸ ἄντεχα. Δὲν ὑπῆρξα ποτὲ πλούσιος ἤ ἔστω εὐκατάστατος. Πάμπτωχος γεννήθηκα, κι' οἱ γονεῖς μου βλέπανε πὼς δὲν θὰ τὰ κατάφερνα ποτὲ στὸ ἐργοστάσιο, στὴν οἰκοδομή, στὸ μεροκάματο γενικῶς. Τελικῶς, δέχτηκα μὲ ἀρκετὴ δεκτικότητα νὰ παραμείνω στὴν Ἑλλάδα - δὲν γινόταν ἀλλοιῶς! Ὄχι μοιρολατρικά, ἀλλὰ ὕστερ' ἀπὸ ὥριμη σκέψη. Προτιμῶ τὴν Ἑλλάδα συνειδητά. Καὶ τὴν πονάω. Ἐδῶ πρωτοεῖδα τὸ Φῶς, ἐδῶ πρωτανάσανα, ἵδρωσα, ἐρωτεύτηκα ξανὰ καὶ ξανά, ὀρφάνεψα, ὀνειρεύτηκα, ἔκλαψα...Κι' ἄς μὴν μοῦ ἀρέσει ποὺ τῆς ἀλλάξανε, τῆς Ἑλλάδας, τὰ φῶτα - καὶ ποῦ εἶσαι ἀκόμα!...
Σὲ λίγο, οὔτε κατ' ὄνομα θὰ εἶναι Ἑλλάδα.
Νέος, ὥς λίγο πρὶν τὰ 30, ἤθελα νὰ φύγω στὴν Γαλλία, γιατί κατὰ γενικὴν ὁμολογία ἔμοιαζα πιὸ πολὺ γιὰ Γάλλος παρὰ γιὰ Ἕλληνας. Ὅμως, δὲν ἤξερα κανέναν ἐκεῖ. Δὲν θὰ τολμοῦσα νὰ πάω σὰν ἕναν φίλο μου καὶ συμμαθητή, τὸν Γιάννη Φωτιάδη (δὲν ζεῖ τουλάχιστον 25 χρόνια τώρα), νὰ κοιμᾶμαι στὰ παγκάκια, ὥσπου νὰ βρεθεῖ κάτι. Παρὰ τὸ ὅτι ἤμουν γαλλομαθής. Κι' ἄς εἶχα ἤδη μεταφράσει ἕνα πλῆθος βιβλία. Δὲν μοῦ ἄρεσε ποτὲ νὰ πέφτω στὰ πόδια κάποιου γιὰ νὰ μὲ σώσει. Ἐπίσης, ὡς ἐργάτης δὲν ἔχω δουλέψει ποτὲ καὶ δὲν θὰ τὸ ἄντεχα. Δὲν ὑπῆρξα ποτὲ πλούσιος ἤ ἔστω εὐκατάστατος. Πάμπτωχος γεννήθηκα, κι' οἱ γονεῖς μου βλέπανε πὼς δὲν θὰ τὰ κατάφερνα ποτὲ στὸ ἐργοστάσιο, στὴν οἰκοδομή, στὸ μεροκάματο γενικῶς. Τελικῶς, δέχτηκα μὲ ἀρκετὴ δεκτικότητα νὰ παραμείνω στὴν Ἑλλάδα - δὲν γινόταν ἀλλοιῶς! Ὄχι μοιρολατρικά, ἀλλὰ ὕστερ' ἀπὸ ὥριμη σκέψη. Προτιμῶ τὴν Ἑλλάδα συνειδητά. Καὶ τὴν πονάω. Ἐδῶ πρωτοεῖδα τὸ Φῶς, ἐδῶ πρωτανάσανα, ἵδρωσα, ἐρωτεύτηκα ξανὰ καὶ ξανά, ὀρφάνεψα, ὀνειρεύτηκα, ἔκλαψα...Κι' ἄς μὴν μοῦ ἀρέσει ποὺ τῆς ἀλλάξανε, τῆς Ἑλλάδας, τὰ φῶτα - καὶ ποῦ εἶσαι ἀκόμα!...
Σὲ λίγο, οὔτε κατ' ὄνομα θὰ εἶναι Ἑλλάδα.
0 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου