13 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 11:58.

Τάδε ἔφη Thémistocle: Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος,
θα ήθελα να έχω τη χαρά και την τιμή, να ανοίξω και το νήμα των 100 γεννεθλίων σου !!!
* * *
Μόλις πατήσω τὰ ἑκατό.

Μόλις θὰ κλείσω τὰ ἑκατὸ
καί, μὲ τὴν κουτάλα, τὸ σκατὸ
θὰ ἔχω φάει καὶ σκατὸ δὲν θἄχω ἀφήσει,
ὁ Thémistocle στὸν Παρνασσὸ θὰ μὲ τιμήσει,
μὲ μετάλλεια θὰ στολίσει
τὸν θώρακά μου!
Μιὰν Ἀκάντεμι θὰ χτίσει
μὲ τὄνομά μου!
Ἔτσι λέει! Κι' ἔτσι ἄν πράξει, νὰ μοῦ λείπει.
Ποιὸς θὰ ζεῖ ἀπὸ τὸ Φόρουμ; Μὲ τόση λύπη,
π' ὅλοι θἄχουνε πεθάνει - ἀμὰν καὶ πότε!... -
δὲν θὰ τὸ χαρῶ δεόντως. Σκέψου, τότε,
βλάξ, ἡ χαρἀ μου θἆναι μισή!
Θέλω ὅστις τώρα μὲ μισεῖ
παρὼν νὰ εἶναι - καὶ νὰ σκάσει. ἐκεῖ μπροστά, ἀπὸ τὴ ζήλεια·
θνητὸς νὰ μὴ βρεθεῖ νὰ τοῦ φιλήσει κἄν τὰ χείλια.
Προτιμῶ νὰ μοῦ ὀργανώσεις, στὰ ἑξῆντα ἐννιά μου,
σὲξ παρτάκι, γλύκες νὰ νιώσω στὰ κανιά μου.