27 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 5:06.

Μαντὰμ Le chat, μαννούλα μου!

Καὶ - Κατρὶν!...καὶ - Λὲ Σὰ!...νὰ σὲ φωνάξω,
ἀνάστατο τὸ σπίτι ὅλο κι' ἄν ψάξω,
ἄχ! τὸ ξέρω - π' άνάθεμά σε! -
κάπου κρύβεσαι καὶ κοιμᾶσαι!
Κι' ἀνέλπιστον: νὰ σὲ ξυπνήσω.
Μπορῶ λοιπὸν νὰ μὴ δακρύσω;

Βγῆκα καὶ πίνω τὸν καφέ μου.
Πιὲς μιὰ γουλιὰ, μαμά, καὶ πέ μου,
τὸν ἔκανα καλό; σ' ἀρέσει;
Δὲ μοῦ μιλᾶς! Μά, μ' ἔχεις χέσει;
Ξέχασες τ' ἀστεῖα τὰ παληά μας;
Τὰ παρατσούκλια, τὰ γατιά μας;

Δὲ θυμᾶσαι ποὔκανα στρὶπ-τήζ,
κι' ἤμουν...στὸ σλιπάκι : - Μπάστα, πλήζ!...
μοῦ εἶπες ἀλλὰ 'γὼ τἄβγαλα ὅλα·
σ ἔπνιξε, τέλος, ἡ Κόκα-κόλα;
Χορέψαμε μαζὺ "Τραβιάτα"
καὶ σπάσανε, μπροστά μας, πιάτα;

Ἔβαλα ρεβύθια καὶ βράζω·
στὰ ντουλάπια πάντα στιβάζω
μακαρόνια, ζάχαρη, φακὲς...
μέρες, ὤ! μὴ μὲ 'βρουνε κακές,
- χωρὶς δραχμή - κι' ἀφοῦ στὴ ζήση
θέλεις φαγί, βρέξει-χιονίσει.

Γέμισα γλᾶστρες τὸ μπαλκόνι.
Ἄλλοτε, σύ, τὄφτιαχνες μόνη.
Ἔπλεκες, διάβαζες, κεντοῦσες
καὶ πότε-πότε μὲ βαροῦσες.
- Νὰ γίνεις ἄνθρωπος!... Μισοῦσες
τοὺς ἀνάξιους κι' ἀγαναχτοῦσες...

...μὲ ὅσους λεφτὰ παντοῦ χρωστᾶνε,
κάνουν ἀμάν! ψωμὶ νὰ φᾶνε,
ζοῦνε σὰν τὰ σκυλιὰ... - Μακάρι,
σ' ὅλα σου νὰ γίνεις παλληκάρι!
Ἔφτιαξα, ἔλα, καφὲ νὰ πιοῦμε μαζὺ.
- Καλέ! Δὲν εἶσαι πεθαμένη; Τί χαζή!...
Ἰάνης Λό Σκόκκο.