Ἕνα λίγο παληὸ ποίημά μου, πού, ἄν σᾶς ἀρέσει, δὲν θὰ εἶναι παληό, ἀποκλείεται!
---
---
Ἐρωτικὸ.
δῶρα.
Σοῦ χαρίζω δύο μάτια,
σοῦ χαρίζω δύο χείλια
κι' ἕναν χτύπο μιᾶς καρδιᾶς...
Κάνε ὅπως σὺ νομίζεις
πρὶν τὸ τέλος τῆς νυχτιᾶς.
Στέλνω καὶ μίαν ἀνάσα
σ' ἕνα χάδι μου ἁπαλὸ
μ' ἕνα δάκρυ εὐωδιᾶς...
Ἔλα, στεῖλ' ἕνα φιλὶ
στὸ φεγγάρι τῆς βραδιᾶς.
Σοῦ χαρίζω..., δὲν ξέρω
κι' ἆλλο τί; μά, τὴ ζωή μου,
ὥς τὴν ρίζα τῆς λαλιᾶς...
Στὰ πόδια σου ξαπλώνω,
σ' ἀγκαλιὰ τῆς Παναγιᾶς.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Σοῦ χαρίζω δύο μάτια,
σοῦ χαρίζω δύο χείλια
κι' ἕναν χτύπο μιᾶς καρδιᾶς...
Κάνε ὅπως σὺ νομίζεις
πρὶν τὸ τέλος τῆς νυχτιᾶς.
Στέλνω καὶ μίαν ἀνάσα
σ' ἕνα χάδι μου ἁπαλὸ
μ' ἕνα δάκρυ εὐωδιᾶς...
Ἔλα, στεῖλ' ἕνα φιλὶ
στὸ φεγγάρι τῆς βραδιᾶς.
Σοῦ χαρίζω..., δὲν ξέρω
κι' ἆλλο τί; μά, τὴ ζωή μου,
ὥς τὴν ρίζα τῆς λαλιᾶς...
Στὰ πόδια σου ξαπλώνω,
σ' ἀγκαλιὰ τῆς Παναγιᾶς.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου