5 Ὀκτωβρίου 2008, καὶ ὥρα 6:43.

Κλινοσοφιστεῖες.
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Ὁμοπαρενόχλησις.

[Τὸ κείμενο ἀποτελεῖ βελτίωση τῆς πρώτης Κλινοσοφιστείας, ποὺ δημοσιεύτηκε στὴν "Ἀνοχύρωτη Πόλη", 1.4.2007]

-----------------------------------------"... καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Στὸν καιρὸ τῆς πιὸ κακόγουστης αὐτοσεξοπροβολῆς ἀκοῦμε πὼς κάποια (πολὺ συχνά) ἤ καὶ κάποιος (ναί, ἀκούγεται κι' αυτό! κυρίως ἀπὸ νεαρὰ ἀμούστακα ἀγόρια) ὅτι...παρενοχλήθη! Ὄχι βέβαια, δὲν θὰ πῶ, ὅτι καὶ δὲν συμβαίνει μία στὶς χίλιες.
Προκειμένου γιὰ θηλυκά, ἐφόσον γδύθηκαν (γνωστὸν πὼς εἶμαι φίλος τοῦ γυμνοῦ) ἀλλὰ χυδαιωδῶς, "ντύθηκαν" μὲ τὴν μόδα τῆς ὑφισταμένης προσβολῆς τῆς δημοσίας αἰδοῦς. Συνήθως τὰ ροῦχα ποὺ φοροῦν δὲν τὰ ἔχουν σπίτι τους, τὰ κρύβουν κάπου ἀλλοῦ, ἀπ΄ὅπου κι' ἐξέρχονται πιὸ λαχταριστές. Σοῦ λένε: "- Αὐτὸ δὲν θέλεις; Νά το!"

Πιὸ...ἀνέξοδα γίνεται μὲ τὰ ἀγόρια: ἁπλῶς θηλυπρεπίζουν πολὺ ἤ ἀντιθέτως κατεβάζουν τὰ φερμουάρ, ἕτοιμα γιὰ τὴν μόστρα! Οἱ λάγνες ματιὲς θριαμβεύουν!
Ὕστερα δηλώνουν (ὅταν δηλώνουν) ὅτι δέχθηκαν παρενόχληση. Καὶ αἱ μὲν καὶ οἱ δέ! (ὄχι αὐτοὶ ποὺ μοστράρονται πάντως).

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ἐντελῶς διαφορετική. Ἀφοῦ ἐξαιρέσουμε τοὺς κάθε λογῆς ἀνώμαλους, τὸ φλὲρτ καὶ τὸ ρίξιμο εἶναι φυσικὰ καὶ ποθητὰ πράγματα, τοῖς πᾶσι ἀρεσκόμενα.
Ὅταν ὁ Α παρενοχλεῖ, ὁ Β ἤδη τοῦ ἔχει δώσει τὸ σινιάλο νὰ τὸ κάνει, ὅπως καταλάβατε. Ποιός ξέρει ποτὲ γιατὶ τὸ κάνει αὐτὸ ὁ Β, μὲ ποιὰν ὑστεροβουλία ἤ ἄν ἀπὸ καθαρὴ πείνα, ὄρεξη γιὰ τὰ περαιτέρω. Στὴν συνέχεια, κάτι τυχαίνει καὶ δὲν πάει καλά, δὲν πετυχαίνει ἡ ζύμωση καὶ - ὦ, θέατρο τῆς ὑποκρισίας!... ὦ, περίπλοκη πείνα ἡδονῆς ποὺ θὰ μποροῦσες νά 'σουν τόσο φυσικὴ κι' ἁπλὴ στὴν ἀναζήτησή σου!...
Φασαρία, κακό, τρέξτε, "μὲ παρενοχλοῦν"! Ἐδῶ, διαβάζω: ἐνοχή, μὴ ὥριμη, μὴ φυσικὴ παραδοχὴ τοῦ ὁρμεμφύτου - ἄν ὄχι, ὅπως εἴπαμε, σκοτεινὴ σκοπιμότητα: θέλουν νὰ ρίξουν τὰ βάρη(...) στὸν ἆλλο; θέλουν λεφτὰ;
Τί θέλουν; Κύριος οἶδεν.
Στὴν περίπτωση ἀνδρὸς πρὸς ἄνδρα, τότε τοῦ Β τοῦ φταίει ὁ Α ποὺ εἶδε τὸν Β ὡς ὁμοφυλόφιλο (ναί, ἀλλὰ δὲν...ὁμολογοῦνται αὐτά!), ὅπως εἶναι κι' ὁ Α (ὅποιον ρόλο κι' ἄν...παίζει)!
Ἀλλὰ, τὶ ἔγκλημα κι' αὐτὸ πάλι, νὰ εἶσαι ὁμοερωτικός! Νὰ τὸ μάθει στὸ τέλος καὶ ἡ μαμά σου (ποὺ τὸ ξέρει πρώτη)!... Κι' αὐτὸς ὁ φόβος νὰ σὲ κατατρώει ὥς τὰ γεράματά σου, ἄν τυχὸν ζεῖ πᾶντα καὶ ἡ "ἄνίδεη" μάννα σου!
Ἔ, ἔχω δύο προτάσεις νὰ σοῦ κάνω:
ἤ δῶσε δυὸ χαστούκια στὴν μαμάκα σου νὰ συνέλθει
ἤ ἀπὸ αὔριο, σήμερα πέρασε ἡ ὥρα, ρίξ' το στὸ ἆλλο φύλο.
Πάντως ποτὲ μὴν μουντζώσεις τὸν ἑαυτὸ σου, οἱ ἄλλοι φταῖνε!

Καὶ μεθαύριο, πές μου τί τελικὰ ἔκανες.
............................................................................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".