Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Μόλις τώρα...τὄγραψα.

~
ὄχι, μὴ!
Κάποιοι τρελλοί μου ἔρωτες τὄχανε παρακάνει...
- τὶ καταλάβανε;
Νὰ, δὲν προλάβανε
μὲ τὰ φιλιὰ νὰ μὲ σκοτώσουν, κι' ἔχουνε πεθάνει!

Τὸ Πάσχα, δὲν ἀναμένω ξάφνου ν' ἀναστηθοῦνε,
στῆς πόρτας μου τὸ φῶς
νά 'ρθουν καὶ τρόπο πῶς
θἄβρουνε λόγια νὰ μοῦ ποῦν, τάχα... μὲ νοσταλγοῦνε.

Λαμπάδες δὲν θ' ἀνάψω, μήπως τύχει καὶ διαψευστῶ,
- θαῦμα κι' ἴσως γίνει.
Ζῶ τόση γαλήνη!
Μὴ μὲ βροῦν, θεέ μου, μὴ μὲ δοῦν, ποὺ δὲν μπορῶ νὰ ἐμπνευστῶ

λόγια παράφορα, ξανὰ νὰ πῶ, ποὺ φεύγουν λόγια,
χάνονται, λιγώνουν,
ζωντανοὺς πληγώνουν
κι' ἀντὶ γι' ἀγάπες ὑμνοῦν ἐρώτων μοιρολόγια.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου