Ἐκκλησία καὶ Ὑποκρισία...

• 20 Μαρτίου 2015 καὶ ὥρα 8:00.
  

Δὲν πᾶτε στὸν διάολο ποὺ θ' ἀφήσω νὰ αὐτοκτονήσουν
γιὰ τὰ σιχαμένα μοῦτρα σας!...
ἤ
μέρος 2ο
ἤ καὶ μέρος πολλαπλάσιο:

Ἀποτυχημένοι πούστηδες καὶ Ἐπιτυχημένες δολοφονίες.

---------------------------"...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
....35, λέει, κίναιδοι, στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας! Δηλαδὴ, κραγμένοι!
Σὰν λίγοι μοῦ φαίνονται. Τέλος πάντων, - καὶ οἱ κρυφοὶ; Καὶ οἱ παντρεμένοι,

- μὲ παιδιά κιόλας;
Τὸ "Ὑποκρισία" εἶναι πολὺ ἀδύναμη λέξη. Τύφλα νἄχει ἡ Λουκρητία Βοργία.
Ἄλλη ἔχει τὄνομα κι' ἄλλοι ἔχουν τὴν χάρη (της).
Προσοχἠ ὅμως: δὲν καταφέρομαι ἐναντίον τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἴσα-ἴσα. Κατὰ
τῆς "Ὑποκρισίας" (τὸ λιγώτερο ποὺ μπορεῖς νὰ πεῖς ἐπ' αὐτοῦ) εἶμαι.
Δὲν εἶχα παρακολουθήσει ἐξ ἀρχῆς τὴν ἱστορία τοῦ θύματος ἀλλὰ μεμιᾶς ὑπέθεσα ὅτι περὶ "αὐτοῦ" ἐπρόκειτο. Τώρα μόλις, ἀπὸ τὸ νῆμα τοῦ Σκάκου * πῆρα τὴν ἐπιβεβαίωση.
Ἀπορῶ δὲ πῶς δέχτηκαν οἱ γονεῖς τοῦ παιδιοῦ νὰ γίνει ἐκκλησιαστικὴ (δὲν λέω θρησκευτική) κηδεία.
Θὰ μοῦ πεῖς: ἡ τραγωδία τους, νὰ χάσουνε τὸ παιδί τους, δὲν ἄφηνε περιθώρια γιὰ τέτοιους συλλογισμούς. Καὶ συμφωνῶ. Ἄς τὄχουν ὑπ' ὄψιν τους οἱ ἑπόμενοι γονεῖς, γιατὶ οὔτε οἱ πρῶτοι ἦταν οὔτε οἱ τελευταῖοι θὰ εἶναι.

Ἡ μισαλλοδοξία δὲν καλλιεργεῖται μόνον στὴν Ἐκκλησία ἀλλὰ παντοῦ. Καὶ ἀπὸ καθηγητὲς Πανεπιστημίου. Τὸ τὶ ἔχουν ἀκούσει τ' αὐτιά μου ἀπὸ δαύτους
γιὰ τὴν περίπτωση τοῦ Κωνσταντίνου Π. Καβάφη, δὲν λέγεται.
Ἔχω ἕνα δικό μου συμπέρασμα, γιὰ σᾶς ἴσως αὐθαίρετο, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ ἀποποιηθῶ: ὅποιος ἔχει πρόβλημα μὲ τὸν ἀντρισμό του, τὰ βάζει μὲ τοὺς ὁμοφυλόφιλους καὶ ἔτσι πετυχαίνει τὴν ἀναβάθμισή του.
Δὲν παίρνω ὅμως ὅρκο πὼς τοῦ σηκώνεται καὶ "κανονικά"- κι' ἄλλωστε,
ποῦ νὰ ξέρω ἐγὼ ἤ κανεὶς ἄλλος ἀπὸ μᾶς; Αὐτὸς κι' ἡ ψωλή του, τὰ ξέρουν,
αὐτά!
Ἐμεῖς, καλῇ τῇ πίστει: χαύτουμε κάθε...βροντοφωνημένον αὐτοέπαινο!...
Ἕνας τελάλης, βρὲ παιδιά; Ἕνας τελάλης, νὰ τὸν πληρώσουμε ὅσο-ὅσο!...
(Ἡ τραγικωμωδία τῆς Τσουτσοῦς δὲν ἔχει τελειωμὸ σὲ ἐμπνεύσεις).
Ὅποιος τὰ πάει καλά, μὲ τὸν ἀνδρισμό του, ἁπλῶς δὲν τὸν νοιάζει νὰ μισήσει ἄλλες περιπτώσεις, ὅποιες κι' ἄν εἶναι καὶ ποὺ δὲν τοῦ ταιριάζουν ἤ δὲν τὸν ἀφοροῦν.
Ὁ ὅρος "ἀποτυχημένος πούστης" (μετὰ τὸ "ἀποτυχημένος ἠθοποιός", ὅστις γίνεται "σκηνοθέτης", γιὰ νὰ ἐπιβληθεῖ καὶ νὰ ἐξασφαλίσει ὅ,τι "δὲν καταφέρνει"
ἀλλιῶς...) μοῦ φαίνεται ἄκρως ἐπιτυχής, γι' αὐτὸ καὶ... τὸν χρησιμοποιῶ ὅταν πρέπει.
Στὴν Ἑλλάδα, πάντως, ὑπάρχει πρόβλημα: πότε δὲν πρέπει;
.........................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".  

(*) Ψευδωνυμομάχος.