11 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 7:43.

Πρός τινα ποὺ βαριέται στὴν ἐπαρχία.
Ἐὰν πράγματι βαριέσαι
καὶ δὲν συχνοκατουριέσαι
- τὸ λέω γιὰ νὰ προλαβαίνεις
ἀδιακόπτως - κατεβαίνεις
στὴν Ἀθήνα,
ἕναν μἠνα,
τέρατα νὰ συλλαμβάνεις;
Μέγα ψυχικὸ θὰ κάνεις!
* * *
Ἀνεργία καὶ Σύσκεψις ἐν Θεσσαλονίκῃ.
Δουλειὰ δὲν ἔχει ὁ Διάβολος, δούλεμα μᾶς πουλάει,
γιὰ νἄχουμε λίγο ψωμί, τὰ πᾶντα ξεπουλάει.
Διεθνὴς καὶ φέτος Ἔκθεσις, ἄρχισε, πάνω, στὴν Θεσσαλονίκη,
νὰ συσκεφθοῦν: στὸ Δουνουτοὺ ἤ σ' ἄλλο βουντοὺ θὰ πληρώνω νοῖκι
ὡς Ἕλλην συγκάτοικος αὐτῆς τῆς χώρας
μετ' ἀλλοδαπῶν καὶ πάσης ἄλλης ψώρας;
* * *
Xρόνια πολλὰ μὲ ὑγεία, εὐτυχία, σοφία καὶ αὐτογνωσία.
Οργισμένος.
====
Εἶμαι (κε)χολωμένος, μαζύ σου.
Δὲν ξέρω, ἐσύ, πότε γιορτάζεις. Μὰ νἄρθω, δὲν σκοπεύω
να σοῦ πῶ κι' ἐγώ: Χρόνια πολλά!
Τὸ πορτοφόλι τῶν εὐχῶν μου βρίσκω ἄδειο καὶ ξοδεύω
ποσά, γιὰ δῶρα, σαφῶς χωλά.
Ἄν εἶχα λίγην Ὑγεία παραπάνω,
ἀσφαλῶς καὶ τίποτα, τότε, δὲν χάνω
μέρος της νὰ στερηθῶ
καὶ νὰ σοῦ κουβαληθῶ.
Κι' ἄν ἀπ' τὰ μπατζάκια μου ἔτρεχεν Εὐτυχία
τὴν φόρα θὰ τῆς ἔκοβα. Θἄτανε ἁμαρτία
ὅλην νὰ τὴν κρατοῦσα γιὰ μένα,
ἀνευτυχὴ ἀφήνοντας ἐσένα.
Τὴν Σοφία, μόνος μου, ποτὲ δὲν θὰ κρατήσω,
θὰ τὴν μοιραστῶ, - στάσου νὰ τὴν κατακτήσω!
Γι' Αὐτογνωσία, μιὰ ζωὴ... μοῦ φτάνει δὲν μοῦ φτάνει.
(Ποτὲ δὲν ἐμπιστεύθηκα λόγια ἀπὸ φουστάνι).
Κι' εἶμαι, λοιπόν, ἔξω φρενῶν, ἀλλόφρων, βουρλισμένος,
ποὺ μ' ἄδεια χέρια θὰ μὲ δεῖς, (ἄν σοὔρθω). Κι' ὠργισμένος.
Πάντως, ἐσύ, νὰ μὲ τρατάρεις καὶ γλυκὸ καὶ νεράκι.
Θἄρθω, μὲ τὴν καρδιὰ μου, γιὰ νὰ σοῦ φύγει τὸ μεράκι!
Ἰάνης Λό Σκόκκο.

* * *

Για ποιο λογο εισαι χολωμενος μαζι μου;

Ὀργισμένος.

====

26 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 5:14.

Ἐξήγηση.
Μαντόνα μία! Κὲ κόζα ντίτσε, κουέστο Φουριόζο;
Δὲ βλέπεις, χριστιανέ μου, κὲ ἴο σόνο καπριτσιόζο;
Πὼς, ἔτσι, ὅλα δά, στὸ σκέρτσο, μοὔρχεται νὰ τὰ γυρίζω;
Κι' ἀφοῦ δηλώνεις Ὀργισμένος, κι' ἆλλο νὰ σὲ συγχύζω
θἄτανε ζαμαὶ δυνατόν;
Ὄρεξη νὰ λέω παρντόν,
φαντάστηκες πὼς ἔχω;
Τοὺς φίλους μου προσέχω.
Ξαναδιάβασε λοιπὸν τὸ ποίημά μου
καὶ δεῖρε με γιὰ κάθε ἀτόπημά μου.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.