Σ' αὐτὴ τὴν Ἑλλάδα θέλεις νὰ ζεῖς;

Δημοσίευση ἀπὸ  ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ,  10 λεπτά πρίν

Μόλις ἐπέστρεψα ἀπὸ ἕναν μικρὸ περίπατο ὥς τὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως,
τὸ ὁποῖο σχεδιάστηκε τὸ 1934 μὲ σκοπὸ νὰ τιμηθοῦν οἱ Ἥρωες τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821,
καὶ διακοσμήθηκε μὲ τὶς μαρμάρινες προτομὲς τῶν 21 ἡρώων κατὰ μῆκος τῆς λεγομένης ὁδοῦ Ἀγωνιστῶν τοῦ '21.

Ἔτσι ὅπως ξεπρόβαλα στὴν ἱερὴ αὐτὴ ὁδό, ἡ πρώτη προ-
τομὴ ποὺ εἶδα ἦταν τῆς ἡρωικῆς Θρακιώτισσας καπετάνισσας τῆς Ἐπανάστασης Δόμνας Βισβίζη. Καὶ μπροστὰ εἶχαν ἐναποθέσει στεφάνι οἱ Γυναῖκες τῆς Θράκης. Μοῦ ἄρεσε αὐτό. Καὶ προχωρῶντας, εἶδα ὅτι ὅλες οἱ προτομὲς εἶχαν τὸ στεφάνι τους. Μόνο ποὺ κάποια ἦταν ξεχαρβα-
λωμένα.
Ὥσπου εἶδα κι' ἕναν νεαρὸ ἀλλοδαπό, Ἀνατολίτη, νὰ ξεχαρβαλώνει ἕνα στεφάνι, δὲν ξέρω βέβαια γιατί. Στάθηκα. Ὕστερα τοῦ πάτησα τὶς φωνές. Γύρισε καὶ μοῦ φώναξε:
- Τί θέλει τὸ μαλάκας; (Ἀπόδειξη ὅτι ἑλληνοποιήθηκε - τὸ αἶσχος τῆς Νέας Ἑλλάδος).
- Θὰ φωνάξω τὴν Ἀστυνομία.
Σκέφτηκα νὰ καλέσω τὸ 100, ἀλλὰ κι' ἀπὸ ἆλλες φορές, ξέροντας πόσο ἀναποτελεσματικὸ (καὶ
κάτι παρααπάνω) εἶναι, δὲν τὸ ἔκανα. Στάθηκα ἐκεῖ ἀπειλητικός. Κοντὰ ἦταν βέβαια καὶ κάτι στημένα μαγαζιὰ ποὺ πουλοῦν διάφορα - δὲν θὰ ἦταν καὶ τόσο ριψοκίνδυνο ἴσως γιὰ μένα, ἄν καὶ σκέφτηκα πὼς μᾶλλον θὰ μὲ ἄφηναν στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἄν συνέβαινε κάτι παρὰ νὰ τὰ βάλουν
μὲ άλλοδαπό, ποὺ ἔχει τόσα δικαιώματα. Θὰ μὲ λέγανε καὶ ρατσιστή!

* Στὸν δρόμο εἶδα ἕναν νεαρὸ (13 χρονῶ;) Τσολιὰ καὶ τἄχασα! Ὕστερα θυμήθηκα πὼς τὰ Σχολεῖα ἀκόμα (θέλω νὰ πῶ: κι' ἐφέτος μᾶλλον) γιορτάζουν τὴν 25η Μαρτίου καὶ στάθηκα νὰ τὸν καμαρώσω. Ἦταν μὲ τὴν μητέρα του καὶ μιλοῦσαν...ἀλβανικά! Πάλι καλά. Ἔλληνα μαθητὰ δὲν εἶδα οὔτε ἕναν!

* Ἄκουσα μιὰ γυναίκα νὰ λέει ἑλληνικά:
- Πιὸ σιγά...μὴν τρέχεις...μὴν τρέχεις...
Τἄχασα. Ἑλληνικά; Ἔχω παρακρούσεις; Μάννα μὲ Ἑλληνόπουλο;
Γύρισα νὰ δῶ, νὰ τὸ χαρῶ. Στὸ σκυλάκι της μιλοῦσε.

0 .